Branica (gromada)
W dzisiejszym świecie Branica (gromada) jest tematem ciągłego zainteresowania i debaty. Od momentu powstania przykuł uwagę milionów ludzi i wpłynął na liczne dyskusje i decyzje w różnych obszarach. Jego znaczenie przekroczyło granice i wywarło znaczący wpływ na społeczeństwo, gospodarkę i kulturę. W miarę dalszego odkrywania i rozumienia Branica (gromada), potrzeba podejścia do niego z wielu perspektyw i krytycznego podejścia staje się oczywista. W tym artykule zbadamy różne aspekty i rzeczywistości, które obejmuje Branica (gromada), w celu zaoferowania kompleksowej i wzbogacającej wizji na ten temat, który naznaczył się przed i po w naszym obecnym świecie.
| gromada | |||
| 1954–1973 | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo | |||
| Powiat | |||
| Data powstania |
5 października 1954 | ||
| Data likwidacji |
1 stycznia 1973 | ||
| Siedziba | |||
| Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
| Liczba reprezentantów | |||
| |||
Branica – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Branica z siedzibą GRN w Branicy (w obecnym brzmieniu Branica Radzyńska) utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie radzyńskim w woj. lubelskim na mocy uchwały nr 15 WRN w Lublinie z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Branica (Radzyńska), Zbulitów (Duży), Stasinów, Niewęgłosz i Marynin ze zniesionej gminy Biała, obszar dotychczasowej gromady Zbulitów (Mały) ze zniesionej gminy Wohyń oraz obszar dotychczasowej gromady Branica (Suchowolska) ze zniesionej gminy Suchowola w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 27 członków gromadzkiej rady narodowej[7].
Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[8].
Przypisy
- ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
- ↑ a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
- ↑ Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
- ↑ Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
- ↑ Uchwała Nr 15 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lublinie z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu radzyńskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lublinie z dnia 23 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lublinie z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lublinie z dnia 3 grudnia 1954 r., Nr. 15, Poz. 64)
- ↑ Uchwała Nr 72/54 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Radzyniu Podlaskim z dnia 4 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lublinie z dnia 9 października 1954 r., Nr. 13, Poz. 54)
- ↑ Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.