Batalion ON „Gdynia III”
W dzisiejszym świecie Batalion ON „Gdynia III” to temat, który zyskał niespotykane dotąd znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Zarówno w sferze akademickiej, biznesowej, jak i społecznej, Batalion ON „Gdynia III” stał się przedmiotem ciągłej debaty i dyskusji. Od swoich początków po wpływ na życie codzienne, Batalion ON „Gdynia III” przyciąga uwagę ekspertów i ogółu społeczeństwa, generując rosnące zainteresowanie zrozumieniem jego implikacji i zastosowań. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Batalion ON „Gdynia III”, od jego podstaw po obecne trendy, które go otaczają, w celu zapewnienia kompleksowego spojrzenia na ten temat, który jest dziś tak istotny.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1939 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Franciszek Piotrowiak |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Skład | |
III Gdyński Batalion Obrony Narodowej – pododdział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Batalion został sformowany w okresie od 26 sierpnia do 11 września 1939 roku, w Gdyni, w składzie Morskiej Brygady ON, według etatu batalionu typu IV. Do 31 sierpnia 1939 roku jednostka nie osiągnęła gotowości bojowej. Stan ewidencyjny liczył około 70% stanu etatowego tj. 602 żołnierzy uzbrojonych początkowo w 370 kb różnych typów[1]. Broń strzelecka (różnych typów) sukcesywnie uzupełniana z formacji tyłowych i zdobyczy w dniu 11-12 września pokrywała w całości potrzeby etatowe trzech kompanii strzeleckich i plutonu zwiadowców ponadto 3-5 ckm wz. 08 i kilkanaście rkm i lkm (Chauchat wz.1915 i Maxim wz. 08/15) jeden zdobyczny moździerz i hełmy na większość stanu osobowego[2]. Braki w uzbrojeniu i umundurowaniu zmusiły dowództwo jednostki do zwolnienia części rezerwistów. W ostatniej dekadzie sierpnia 1939 roku, w Gdańsku, Niemcy zatrzymali transport z uzbrojeniem i wyposażeniem dla batalionu. Pod względem mobilizacji materiałowej pododdział był przydzielony do 2 Morskiego Batalionu Strzelców w Gdyni.
W kampanii wrześniowej jednostka walczyła w Obronie Wybrzeża.
Organizacja i obsada personalna
- dowódca batalionu – mjr Franciszek Piotrowiak
- adiutant batalionu – ppor. Jan Weinar[3]
- dowódca kompanii „Gdynia VII” – por. Hipolit Walkowski
- dowódca kompanii „Gdynia VIII” – por. Ignacy Mirewicz
- dowódca kompanii „Gdynia IX” – kpt. Stanisław Kubarski
Przypisy
- ↑ Tym i Rzepniewski 1985 ↓, s. 64-65.
- ↑ Tym i Rzepniewski 1985 ↓, s. 113-115.
- ↑ Tym i Rzepniewski 1985 ↓, s. 61.
Bibliografia
- Kazimierz Pindel, Obrona Narodowa 1937–1939, Warszawa: Wydaw. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, ISBN 83-11-06301-X, OCLC 69279234.
- Wacław Tym, Andrzej Rzepniewski: Kępa Oksywska 1939. Relacje uczestników walk lądowych. Wstęp, wybór, komentarze. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1985. ISBN 83-215-7210-3.