W tym artykule zagłębimy się w temat Anders Jonas Ångström i zbadamy wszystkie jego aspekty. Od jego powstania do wpływu na dzisiejsze społeczeństwo, Anders Jonas Ångström był przedmiotem debaty i badań w różnych dyscyplinach. Na przestrzeni dziejów Anders Jonas Ångström odgrywał kluczową rolę w życiu ludzi, wpływając na sposób, w jaki myślą, działają i odnoszą się do otoczenia. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom na Anders Jonas Ångström i sprawdzimy, jak ewoluował on na przestrzeni czasu. Ponadto zbadamy jego znaczenie dzisiaj i jego projekcję na przyszłość. Przygotuj się na wejście do ekscytującego świata Anders Jonas Ångström i odkryj wszystko, co ten motyw ma do zaoferowania.
![]() | |
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
13 sierpnia 1814 |
Data i miejsce śmierci |
21 czerwca 1874 |
Profesor nauk fizycznych | |
Specjalność: analiza spektralna | |
fizyk, astronom |
Anders Jonas Ångström (ur. 13 sierpnia 1814 w Lögdö, zm. 21 czerwca 1874 w Uppsali[1]) – szwedzki fizyk i astronom, jeden z twórców spektroskopii. Członek Szwedzkiej Akademii Nauk i laureat Medalu Rumforda.
Zajmował się przez długi czas teoretycznym opracowaniem obserwacji z zakresu magnetyzmu, dokonanych na fregacie „Eugenia” podczas żeglugi dookoła świata (1851-1853). Od roku 1858 pracował jako profesor na Uniwersytecie w Uppsali. Zajmował się badaniami nad analizą widmową (spektralną). Prowadził badania nad Kometą Halleya. W 1862 roku odkrył wodór w atmosferze Słońca. W 1869 opublikował pierwszą mapę widma słonecznego. Jego dzieło Recherches sur le spectre solaire (1869) jest atlasem widma słonecznego. Specjalną dziedziną jego badań naukowych była nauka o przewodnictwie cieplnym i spektroskopia. Uwagi jego o istocie iskry elektrycznej wybiegają w nieznaną wówczas dziedzinę analizy spektralnej. Największe znaczenie posiadają staranne badania Ångströma nad widmem słonecznym i długością jego fal świetlnych, jak też nad istotą słońca o północy, które pierwszy zanalizował. Jego nazwiskiem nazwano jednostkę długości angstrem, którą po raz pierwszy wprowadził w 1868 roku. Jego syn Knut Johan Ångström był również wybitnym fizykiem, a wnuk Anders Knutson Ångström także był zasłużonym fizykiem.