W tym artykule zajmiemy się tematem Alfons Bērziņš z perspektywy kompleksowej i analitycznej, mając na celu przedstawienie kompletnej i szczegółowej wizji tej kwestii. W całym tekście będziemy badać różne aspekty związane z Alfons Bērziņš, od jego pochodzenia i historii po jego dzisiejsze znaczenie. Podobnie przeanalizujemy różne opinie i teorie na ten temat, aby zapewnić czytelnikowi szeroką i wzbogacającą perspektywę na Alfons Bērziņš. Dodatkowo zaprezentujemy konkretne przykłady i studia przypadków, które pomogą zilustrować i zilustrować wpływ Alfons Bērziņš w różnych obszarach. Nie ma wątpliwości, że Alfons Bērziņš to temat cieszący się dużym zainteresowaniem i złożonością, dlatego istotne jest, aby zająć się nim z głębią i rygorystycznością, na jaką zasługuje.
![]() | ||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
9 listopada 1916 | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
16 grudnia 1987 | |||||||||||||||
Informacje klubowe | ||||||||||||||||
Klub |
Universitātes sports | |||||||||||||||
Trener |
Alberts Rumba | |||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
|
Alfons Bērziņš (ur. 9 listopada 1916 w Rydze, zm. 16 grudnia 1987 tamże) – łotewski panczenista specjalizujący się w biegach długodystansowych, który w latach 1932-1942 odniósł największe sukcesy w tej dyscyplinie w historii łotewskiego sportu[1].
Karierę rozpoczął w 1932. W roku tym został młodzieżowym mistrzem Łotwy[2]. Jego trenerami byli Alberts Rumba i Roberts Vithofs.
W latach 1935–1940 Alfons Bērziņš zdobywał tytuł mistrza Łotwy, a w 1941 i 1942 został mistrzem Łotewskiej SRR. W 1941 zajął też drugie miejsce na mistrzostwach Związku Radzieckiego[3].
W międzynarodowych zawodach zadebiutował w 1936 udziałem w mistrzostwach świata, na których zajął 8. miejsce. W 1937 zajął w tych zawodach 9. pozycję. W 1938 był czwarty w MŚ i 12. w mistrzostwach Europy. W 1939 został srebrnym medalistą mistrzostw świata i zwycięzcą mistrzostw Europy. W 1940 został mistrzem świata.
Alfons Bērziņš startował na zimowych igrzyskach w 1936, na których brał udział w biegu na 500 m (14. miejsce z czasem 45,7)[4], 1500 m (18. miejsce z czasem 2:25,8)[5], 5000 m (18. miejsce z czasem 8:53,4)[6] i 10.000 m (19. miejsce z czasem 18:22,5)[7]. Był najmłodszym łotewskim panczenistą, który wystąpił na tych igrzyskach[8] i najmłodszym łotewskim panczenistą w ogóle[9].
Alfons Bērziņš był absolwentem wydziału inżynierii Latvijas Universitāte.
Podczas II wojny światowej walczył przeciwko Związkowi Radzieckiemu, który zaanektował Łotwę. Po schwytaniu w 1942 zaczął walczyć dla armii niemieckiej. W 1945 został aresztowany przez Sowietów i zesłany na Syberię z wyrokiem 10 lat gułagu z powodu oskarżeń o bycie kolaborantem.
W 1955 wrócił na Łotwę i został trenerem. Jedna z jego podopiecznych, Lāsma Kauniste, została w 1969 mistrzynią świata.
Był żonaty z narciarką alpejską Mirdzą Martinsone[10].