Albrycht Radziwiłł (1558–1592)
W dzisiejszym świecie Albrycht Radziwiłł (1558–1592) stał się fundamentalną kwestią wpływającą na różne aspekty codziennego życia. Od wpływu na gospodarkę po rolę w społeczeństwie, Albrycht Radziwiłł (1558–1592) zajmował ważne miejsce w bieżących rozmowach i debatach. Dlatego konieczne jest dogłębne zbadanie różnych aspektów związanych ze Albrycht Radziwiłł (1558–1592), przeanalizowanie jego ewolucji w czasie, jego wpływu w różnych obszarach i możliwych konsekwencji dla przyszłości. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Albrycht Radziwiłł (1558–1592), aby lepiej zrozumieć jego znaczenie dzisiaj i w przyszłości ludzkości.
| |
 Trąby | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona | |
| Dzieci |
Anna, Katarzyna, Barbara, Jan Albrycht |
| Rodzeństwo |
Mikołaj Krzysztof, Elżbieta, Zofia, Anna, Jerzy, Stanisław Pius, Krystyna |
Albrecht a. Albrycht[1] Radziwiłł herbu Trąby (ur. 1558, zm. 13 lipca 1592[2]) – polsko-litewski możnowładca, tytularny książę; 1579–1586 marszałek nadworny litewski, 1589–1592 marszałek wielki litewski.
Był trzecim synem Mikołaja zw. Czarnym i Elżbiety Szydłowieckiej. Wychowany w wierze kalwińskiej, w 1574 przeszedł na katolicyzm. W 1568 starszy brat Mikołaj Krzysztof zw. Sierotką ustanowił ordynację dla dóbr rodowych, zabezpieczając jej nadmierny podział. W tym samym roku została ona zatwierdzona przez Sejm, a w imieniu małoletnich Alebrechta i Stanisława Piusa wystąpił gubernator szydłowiecki. W wyniku postanowień aktu fundacyjnego objął klucz klecki, stając się jego pierwszym ordynatem. W 1579 Stefan Batory przyznał mu urząd marszałka nadwornego[1]. Zrzekł się go wobec otrzymania w 1589 od Zygmunta III lepszego stanowiska, marszałka wielkiego litewskiego[3].
Ożenił się z Anną Kettlerówną (ok. 1588), z którą miał czworo dzieci: córki Barbarę (1589–1614), wydaną za Mikołaja Kiszkę, Annę (1590–1606), Katarzynę (1590) i syna Jana Albrychta (1591–1626)[4].
Przypisy
- ↑ a b Anusik 2004 ↓, s. 10.
- ↑ Belzyt 1997 ↓, s. 35.
- ↑ Gałuszka 2018 ↓, s. 238.
- ↑ Anusik 2004 ↓, s. 11.
Bibliografia
- Zbigniew Anusik. Kariery faworytów królewskich a kariery opozycjonistów w dobie panowania Zygmunta III (1587-1632). „Przegląd Nauk Historycznych”. 2, 2004.
- Leszek Belzyt. Ludność i domy w Kazimierzu około roku 1600: próba bilansu statystycznego. „Czasy Nowożytne”. 3, 1997.
- Justyna Gałuszka. Jak Kraków witał arcyksiężniczkę? Uroczystości ślubne i koronacyjne Anny Habsburżanki i Zygmunta III Wazy w 1592 roku. „Przegląd Nauk Historycznych”. 2, 2018.
- Lulewicz, Henryk: Radziwiłł, Albrycht (1558–1592). Polski Słownik Biograficzny. Red. Lepszy, Kazimierz i in. T. 30/1: z. 124. Red. Rostworowski, Emanuel. Warszawa: PAN, 1987; s. 135-140. ISBN 83-86301-01-5.
