Alberto Suárez Inda

W dzisiejszym świecie Alberto Suárez Inda jest tematem o wielkim znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum osób i sektorów społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na gospodarkę, zdrowie, politykę czy kulturę, Alberto Suárez Inda stał się centralnym punktem dyskusji i debat na całym świecie. Na przestrzeni historii Alberto Suárez Inda zapoczątkował niekończące się badania, postęp technologiczny i znaczące zmiany w sposobie, w jaki postrzegamy i podchodzimy do tego tematu. W tym artykule zbadamy różne aspekty Alberto Suárez Inda i zastanowimy się nad jego rolą w dzisiejszym społeczeństwie.

Alberto Suárez Inda
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Herb duchownego Vivimos para el Señor
Żyjemy dla Pana
Kraj działania

Meksyk

Data i miejsce urodzenia

30 stycznia 1939
Celaya, Meksyk

Biskup Tacámbaro
Okres sprawowania

1985–1995

Arcybiskup Morelia
Okres sprawowania

1995–2016

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

8 sierpnia 1964

Nominacja biskupia

5 listopada 1985

Sakra biskupia

20 grudnia 1985

Kreacja kardynalska

14 lutego 2015
Franciszek

Kościół tytularny

San Policarpo

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

20 grudnia 1985

Konsekrator

Girolamo Prigione

Współkonsekratorzy

Estanislao Alcaraz y Figueroa
Luis Morales Reyes

Alberto Suárez Inda (ur. 30 stycznia 1939 w Celaya) – meksykański duchowny katolicki, arcybiskup Morelia w latach 1995–2016, kardynał.

Życiorys

Wyświęcony na kapłana 8 sierpnia 1964, był inkardynowany do archidiecezji Morelia. w 1973 został włączony do duchowieństwa nowo powstałej diecezji Celaya.

5 listopada 1985 został mianowany biskupem Tacámbaro. Sakrę biskupią przyjął 20 grudnia tego samego roku.

20 stycznia 1995 papież Jan Paweł II mianował go arcybiskupem Morelia. Ingres odbył się 24 lutego 1995.

4 stycznia 2015 ogłoszony kardynałem przez papieża Franciszka. Insygnia nowej godności odebrał 14 lutego[1].

5 listopada 2016 papież przyjął jego rezygnację z urzędu metropolity i mianował na jego miejsce biskupa Carlosa Garfias Merlos[2].

Przypisy

Bibliografia