W tym artykule przyjrzymy się 1971 w Wojsku Polskim z różnych perspektyw. 1971 w Wojsku Polskim to temat, który w ostatnich latach przyciągnął uwagę wielu osób, a jego wpływ był odczuwalny w różnych dziedzinach, od nauki po kulturę popularną. Na następnych kilku stronach sprawdzimy, co oznacza 1971 w Wojsku Polskim, dlaczego jest ważny i jakie ma znaczenie w dzisiejszym świecie. Mamy nadzieję, że podchodząc do tego tematu z różnych punktów widzenia, przedstawimy kompleksowy przegląd, który zachęci do refleksji i debaty.
Kalendarium Wojska Polskiego 1971 – wydarzenia w Wojsku Polskim w roku 1971.
Potencjał Wojska Polskiego 1 stycznia 1971 roku:
Marynarka Wojenna liczyła etatowo 20 015 etatów wojskowych, w tym 3582 etaty oficerów (faktycznie 2944) oraz 7181 pracowników cywilnych. Posiadała 35 okrętów bojowych, 24 trałowce bazowe, 23 kutry trałowe, 19 okrętów i 16 kutrów desantowych, 9 okrętów specjalnych, 96 pomocniczych jednostek pływających oraz 11 samolotów myśliwskich, 43 samoloty szturmowe, 5 samolotów bombowych i 23 śmigłowce[1]
prace nad nowym planem mobilizacyjnym SZ „PM 72”[2]
Styczeń
w Wojskowej Akademii Politycznej, na bazie Ośrodka Badań Społecznych, Wojskowego Instytutu Prawniczego i Pracowni Socjologicznej GZP, powołano Instytut Badań Społecznych[3]
w siedzibie Głównego Zarządu Politycznego WP podpisano kolejny plan współpracy Głównego Zarządu Związku Nauczycielstwa Polskiego z Głównym Zarządem Politycznym WP. Dokument podpisali: szef GZP WP, wiceminister obrony narodowej gen. dyw. Józef Urbanowicz i prezes ZG ZNP Marian Walczak[3]
stanowisko szefa Głównego Zarządu Politycznego WP od gen. dyw. Józefa Urbanowicza przejął gen. dyw. Jan Czapla. Gen. dyw. Józef Urbanowicz wyznaczony został na stanowisko zastępcy ministra obrony narodowej do spraw ogólnych[3]
od gen. broni Grzegorza Korczyńskiego stanowisko głównego inspektora obrony terytorialnej przejął gen. dyw. Tadeusz Tuczapski. Gen. Grzegorz Korczyński wyznaczony został na stanowisko ambasadora PRL w Algierii[3]
w Mongolskiej Republice Ludowej przebywała delegacja Wojska Polskiego pod przewodnictwem wiceministra obrony narodowej generała dywizji Józefa Urbanowicza[3]
w Budapeszcie, pod przewodnictwem szefa Sztabu Zjednoczonych Sił Zbrojnych gen. armii S. Sztemienki, odbyła się narada szefów Sztabów Generalnych armii państw-sygnatariuszy Układu Warszawskiego[3]
w Polsce przebywał naczelny dowódca Zjednoczonych Sił Zbrojnych państw-sygnatariuszy Układu Warszawskiego, marszałka Związku Radzieckiego Iwan Jakubowski i szef Sztabu Zjednoczonych Sił gen. armii Sztemienko[3]
w Sali Kolumnowej Rady Państwa odznaczono kilkudziesięciu uczestników Powstań Śląskich i Powstania Wielkopolskiego. Wszyscy powstańcy śląscy zostali awansowani do stopnia podporucznika, a płk Jerzy Ziętek do stopnia generała brygady[3]
rozpoczął się trzydziesty pierwszy rejs szkolny ORP „Iskra”
odbyły się ćwiczenia jednostek Wojsk Lotniczych podczas których korzystano z dróg państwowych i autostrad jako dróg startowych samolotów, a obserwowała je grupa generałów i oficerów lotnictwa armii państw Układu Warszawskiego[4][5]
pododdziały Wojska Polskiego uczestniczyły w trwającej 70 godzin przeciwpożarowej akcji ratowniczej na terenie Rafinerii Nafty im. Ludwika Waryńskiego w Czechowicach-Dziedzicach[3]
na terenie Czechosłowacji i Polski odbyły się ćwiczenia wojsk lotniczych i obrony przeciwlotniczej Wojska Polskiego, Czechosłowackiej Armii Ludowej i Armii Radzieckiej[2]
na Westerplatte pod czołgiem-pomnikiem złożono urnę z prochami mjr. Henryka Sucharskiego. Urna została udekorowana Krzyżem Komandorskim Orderu Virtuti Militari[6]
w północnej części NRD odbyły się ćwiczenia jednostek Wojska Polskiego, Narodowej Armii Ludowej NRD i Armii Radzieckiej. Ćwiczeniami kierował minister obrony NRD gen. armii H. Hoffmann[6]
obradował w Warszawie V Krajowy Zjazd Związku Inwalidów Wojennych PRL. Gen. broni Wojciech Jaruzelski udekorował sztandar związku Orderem Sztandaru Pracy I klasy[6]
odbyła się doroczna odprawa kierowniczej kadry WP[2]. Odprawę prowadził minister obrony narodowej gen. broni Wojciech Jaruzelski. Na zakończenie odprawy kilkadziesiąt jednostek wojskowych zostało odznaczonych medalem pamiątkowym „Za Osiągnięcia w Służbie Wojskowej”.
obradował VI Zjazd Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, na członka Biura Politycznego wybrano m.in. ministra Obrony Narodowej gen. broni Wojciecha Jaruzelskiego[6]
we Wrocławiu odbyła się zorganizowana przez dowództwo Śląskiego Okręgu Wojskowego i komendę Akademii Sztabu Generalnego konferencja naukowa na temat usprawniania pracy sztabów i działania wojsk na współczesnym polu walki[6]
sztandar Wojskowej Akademii Technicznej im. Jarosława Dąbrowskiego udekorowany został Orderem Sztandaru Pracy I klasy[6]
Przypisy
↑Czesław Ciesielski: Polska Marynarka Wojenna 1918-1980. s. 272.
↑ abcdefghijklJulian Babula: Wojsko Polskie 1945-1989. Próba analizy operacyjnej. s. 345-346.
↑ abcdefghijklmnopqrstMikołaj Plikus : Mała kronika ludowego Wojska Polskiego 1943-1973. s. 422-426.
↑ abcdJerzy Konieczny: Kronika lotnictwa polskiego 1945-1981. Warszawa: 1984, s. 159-162.
↑ abcdCzesław Krzemiński: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-1980. Warszawa: 1989, s. 207.
↑ abcdefghijklmnoMikołaj Plikus : Mała kronika ludowego Wojska Polskiego 1943-1973. s. 426-429.
Bibliografia
Julian Babula: Wojsko Polskie 1945-1989. Próba analizy operacyjnej. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 1998. ISBN 83-11-08755-5. Brak numerów stron w książce
Mikołaj Plikus : Mała kronika ludowego Wojska Polskiego 1943-1973. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975. Brak numerów stron w książce
Jerzy Konieczny: Kronika lotnictwa polskiego 1945-1981. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1984. ISBN 83-206-0427-3. Brak numerów stron w książce
Czesław Ciesielski, Walter Pater, Przybylski Jerzy: Polska Marynarka Wojenna 1918-1980. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-1-082202-2. Brak numerów stron w książce