12 Pułk Piechoty Obrony Krajowej
W dzisiejszych czasach 12 Pułk Piechoty Obrony Krajowej to temat, który przyciąga uwagę wielu osób na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie w branży zawodowej, wpływ na społeczeństwo, czy po prostu ze względu na swój ogólny interes, 12 Pułk Piechoty Obrony Krajowej stał się powracającym tematem rozmów w różnych kręgach. Więcej informacji na temat 12 Pułk Piechoty Obrony Krajowej i jego znaczenia stało się dla wielu priorytetem, ponieważ jego implikacje mogą być znaczące w różnych aspektach codziennego życia. W tym artykule dokładnie zgłębimy temat 12 Pułk Piechoty Obrony Krajowej i przeanalizujemy jego wpływ w różnych kontekstach.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1 maja 1889 |
| Rozformowanie |
1917 |
| Nazwa wyróżniająca | |
| Tradycje | |
| Kontynuacja |
Pułk Strzelców Nr 12 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
płk Karl Rieger |
| Działania zbrojne | |
| I wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
12 Pułk Piechoty Obrony Krajowej Čáslav (LIR Časlau Nr 12) – pułk piechoty cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej.
Historia pułku
1 maja 1889 roku został sformowany Czeski Pułk Piechoty Obrony Krajowej Nr 12 (niem. Böhmisches Landwehr-Infanterie-Regiment Nr. 12)[1][2].
Okręg uzupełnień Obrony Krajowej Čáslav (niem. Časlau) na terytorium 9 Korpusu[2].
Kolory pułkowe: trawiastozielony (grasgrün), guziki srebrne z numerem „12”.
W latach 1903–1914 pułk stacjonował w Časlau i wchodził w skład 51 Brygady Piechoty Obrony Krajowej należącej do 26 Dywizji Piechoty Obrony Krajowej[3][4].
W lipcu 1914 roku skład narodowościowy pułku: 87% – Czesi[5].
W czasie I wojny światowej pułk walczył z Rosjanami w 1914 i 1915 roku w Galicji. Żołnierze pułku są pochowani m.in. na cmentarzach wojennych nr: 167 w Ryglicach, 314 w Bochni, 60 w Magurze oraz 71 w Łosiach.
11 kwietnia 1917 roku oddział został przemianowany na Pułk Strzelców Nr 12 (niem. Schützenregiment Nr 12, SchR. Nr. 12).
Żołnierze
- Komendanci pułku
- ppłk / płk Karl Rieger (1889[1] – 1 XI 1896 → stan spoczynku w stopniu tytularnego generała majora[6])
- płk Anton Kapin (1896 - 1897 → stan spoczynku)
- płk Emanuel Müller von Eck (1897 – 1903 → komendant 52 Brygady Piechoty Obrony Krajowej)
- płk Gabriel von Trost (1903 – 1904 → stan spoczynku, 8 I 1900 mianowany tytularnym generałem majorem[7])
- płk Adolf Haczek (Hatschek) (1905 – 1 IV 1907 → stan spoczynku, 17 XII 1910 mianowany tytularnym generałem majorem[8])
- płk Vinzenz Baar (1907 – 1 V 1911 → stan spoczynku, 10 VI 1912 mianowany tytularnym generałem majorem[9])
- płk Oskar Esch (1911 – 1914[2])
- Oficerowie
- kpt. Ludwik Steinbach
Przypisy
- ↑ a b Schematismus 1890 ↓, s. 123.
- ↑ a b c Schematismus 1914 ↓, s. 245.
- ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 55, 245.
- ↑ Landwehr Infanterieregimenter as at August 1914. austro-hungarian-army.co.uk. ..
- ↑ Landwehr-Infanterie-Regimenter as at July 1914.. . .
- ↑ Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 151.
- ↑ Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 189.
- ↑ Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 62.
- ↑ Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 7.
Bibliografia
- Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1890. Wiedeń: luty 1890. (niem.).
- Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrat Vertretenen Königreiche une Länder für 1914. Wiedeń: styczeń 1914. (niem.).
- Antonio Schmidt-Brentano: Die k. k. bzw. k. u. k. Generalität 1816-1918. Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2007.
- www.mlorenz.at: Österreich-Ungarns bewaffnete Macht 1900–1914. . (niem.).
- Glenn Jewison & Jörg C. Steiner: Austro-Hungarian Land Forces 1848–1918. . (niem.).
- Waldemar Fronczak i in.: Polegli na ziemiach polskich z K.K. Landwehr-Infanterieregiment Nr 12. . (pol.).
