Środa

W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Środa, badając jego różne aspekty, wpływ na pole _var2 oraz różne opinie i stanowiska istniejące wokół tego tematu. Od swoich początków do dzisiejszej obecności Środa wzbudzał zainteresowanie i debatę zarówno wśród ekspertów, jak i entuzjastów. Poprzez dogłębną i rygorystyczną analizę będziemy starali się rzucić światło na kluczowe aspekty Środa, badając jego wpływ na _var3 i jego potencjał do przekształcenia przyszłości _var4. Artykuł ten ma również na celu przedstawienie czytelnikowi pełnego i zrównoważonego spojrzenia na Środa, oferując wielowymiarową perspektywę, która zachęca do refleksji i otwartego dialogu.

Środa (skrót śr.[1]) – dzień tygodnia między wtorkiem a czwartkiem.

Według normy ISO-8601 jest trzecim dniem tygodnia[2].

W tradycji biblijnejchrześcijańskiej i żydowskiej, gdzie za pierwszy dzień tygodnia uznawana jest niedziela, środa jest dniem czwartym[3]. Tradycja ta wpłynęła na nazewnictwo w wielu językach:

  • nazwy w językach słowiańskich wywodzą się od słowa środek, gdyż przy założeniu, że niedziela jest dniem pierwszym, środa wypada dokładnie w środku tygodnia[4][5][6][7]: środa, cz. středa, ros. среда (srieda), serb.-chorw. srijeda, stanowi ona także środek tygodnia roboczego (nie licząc weekendu);
  • analogicznie niem. Mittwoch < Mitte ‛środek’ + Woche ‛tydzień’;
  • natomiast port. quarta-feira ‛czwarty targ’ i gr. τετάρτη ‛czwarta’ pochodzą od liczby cztery.

Łacińska nazwa dies Mercurii (dzień Merkurego) wpłynęła na nazewnictwo innych języków europejskich: np. hiszp. miércoles, fr. mercredi. W językach germańskich nazwa pochodzi od imienia Odyna: np. ang. Wednesday < Woden’s Day, niem. do X w. Wodanstag.

Zobacz też

Przypisy

  1. Jan Grzenia, Uniwersytet Śląski: Skracanie nazw dni tygodnia. Wydawnictwo Naukowe PWN SA, 2007-04-04. .
  2. Norma ISO-8601. Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna, 2004-12-01. .
  3. Andrzej Przybylski: Ukradzione niedziele. niedziela.pl, 2009. .
  4. Józef Matuszewski: Słowiański tydzień: geneza, struktura i nomenklatura. Ossolineum, 1978.
  5. Aleksander Brückner: Słownik etymologiczny języka polskiego.
  6. Wiesław Boryś: Słownik etymologiczny języka polskiego.
  7. Václav Machek: Etymologický slovník jazyka českého. Praha: Nakladatelství Lidové noviny, 1997 (fotoreprint 3. vyd. z roku 1971).