Zenon z Elei

Wygląd przypnij ukryj ZenonΖήνων ο Ελεάτης
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

490 r. p.n.e.
Elea

Data śmierci

430 r. p.n.e.

Zenon z Elei (stgr. Ζήνων ὁ Ἐλεάτης Zḗnōn ho Eleátēs; ur. ok. 490 p.n.e., zm. ok. 430 p.n.e.) – filozof grecki.

Był uczniem Parmenidesa i należał do szkoły eleatów z Elei. Doskonalił sztukę prowadzenia sporów, którą rozumiał jako wykazywanie na drodze samego zestawiania pojęć prawdy własnej i cudzego fałszu, co w ówczesnych pojęciach było dialektyką i co pozwoliło później Arystotelesowi uznać go za jej twórcę.

Zenon z Elei był wytrawnym polemistą. Znany również ze swoich paradoksów lub dowodów na niemożność istnienia wielości rzeczy i ruchu. Cztery jego dowody o niemożności ruchu znane są pod nazwami: dychotomii, Achillesa, strzały i stadionu.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Zenon z Elei, Encyklopedia PWN  .

Linki zewnętrzne

Filozofia przedsokratejska
jońska filozofia
przyrody
Szkoła milezyjska
inni
Pitagorejczycy
Szkoła elejska
Pluralizm
Atomizm
Sofiści
Inni
Kontrola autorytatywna (osoba):Encyklopedie internetowe: Identyfikatory zewnętrzne: