Zbigniew Brochwicz
W tym artykule poznamy fascynujący świat Zbigniew Brochwicz i wszystko, co ma do zaoferowania. Od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo – zagłębimy się w każdy istotny aspekt Zbigniew Brochwicz, oferując pełny i szczegółowy przegląd. Przeanalizujemy jego znaczenie w różnych obszarach, a także jego rolę w historii i jego przyszłe znaczenie. Ten artykuł ma służyć jako kompleksowy przewodnik po Zbigniew Brochwicz, zapewniający czytelnikom wszechstronne zrozumienie tego fascynującego tematu.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk o sztukach pięknych | |
| Specjalność: konserwacja dzieł sztuki, technologia i techniki malarskie | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Zbigniew Jan Brochwicz (ur. 15 czerwca 1924 w Piotrkowie Kujawskim, zm. 1 maja 1992 w Toruniu) – polski plastyk, specjalizujący się w konserwacji dzieł sztuki, oraz technologii i technikach malarskich.
Życiorys
W latach 1937–1939 uczęszczał do Państwowego Gimnazjum Męskiego im. Waleriana Łukasińskiego w Wymyślinie (obecnie Skępe). Maturę zdał po wojnie, w 1949 w Państwowym Gimnazjum i Liceum dla Dorosłych im. S. Żeromskiego w Toruniu. Studiował sztuki piękne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. W latach 1951–1953 pracował na stanowisku kierownika działu w Toruńskich i Bydgoskich Zakładach Graficznych. Pracował również w Przedsiębiorstwie Państwowym Pracownie Konserwacji Zabytków w Toruniu. Studia ukończył w 1954 roku pod opieką Leonarda Torwirta.
W 1954 został zatrudniony na stanowisku asystenta na Wydziale Sztuk Pięknych UMK. W 1967 uzyskał stopień doktora. Tematem jego rozprawy były Zaprawy romańskie z reliktów architektury kamiennej odkrytej na Podgrodziu Książęcym w Gnieźnie, a promotorem Kazimierz Żurowski. W 1968 otrzymał stanowisko docenta etatowego. W latach 1969–1981 kierował Katedrą, a następnie Zakładem Technologii i Technik Malarskich UMK. Stanowisko profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1983 roku, a tytuł profesora zwyczajnego sztuk plastycznych w 1991 roku. Od 1969 do 1972 pełnił funkcję prodziekana, a w latach 1972-1975 dziekana Wydziału Sztuk Pięknych UMK. Publikował w czasopiśmie „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”.
Wybrane publikacje
- Badania składu mineralnego sztucznego kamienia w XIV-wiecznych rzeźbach i elementach architektonicznych na zamku w Malborku (1984)
- Materiały i techniki malarskie średniowiecznych malowideł ściennych w kościele św. Jakuba w Toruniu (1988, współautor, ISBN 83-231-0093-4)
- Identyfikacja podobrazi i spoiw malarskich w zabytkowych dziełach sztuki (1992, redakcja pracy zbiorowej, ISBN 83-231-0313-5)
- Materiały i techniki malarskie w średniowiecznych malowidłach ściennych w domu dawnego Bractwa Kupieckiego przy ulicy Żeglarskiej 5 w Toruniu (1991, współautor, ISBN 83-231-0117-5)
Bibliografia
- Sławomir Kalembka (red.), Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945–2004. Materiały do biografii, Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2006, s. 113-114, ISBN 83-231-1988-0.
Linki zewnętrzne
- Prof. dr Zbigniew Brochwicz, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .