W tym artykule poznamy fascynujący świat Ząbkowice (gmina). Od jego powstania po ewolucję w czasie, zagłębimy się w jego znaczenie, znaczenie i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Przeanalizujemy jego różne aspekty, od znaczenia w nauce po wpływ na kulturę popularną. Dzięki multidyscyplinarnemu podejściu podkreślimy różnorodne perspektywy istniejące wokół Ząbkowice (gmina), oferując wszechstronną i wzbogacającą wizję. W ten sposób odkryjemy, jak Ząbkowice (gmina) stał się kamieniem milowym w historii i pozostaje dziś przedmiotem badań i debat.
gmina wiejska | |||
(de facto 1941–54) 1950–54[1] i 1973–75 | |||
![]() | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo |
1945: kieleckie | ||
Powiat | |||
Siedziba | |||
Powierzchnia (1974) |
13,54[2] km² | ||
Populacja (1974) • liczba ludności |
| ||
Szczegółowy podział administracyjny (1973) | |||
|
Ząbkowice – dawna gmina wiejska istniejąca w latach: de facto 1941–1954, de jure 1950–1954; oraz 1973–1975[4] w woj. kieleckim/śląskim/katowickim/stalinogrodzkim/katowickim (dzisiejsze woj. śląskie). Siedzibą gminy były Ząbkowice[5] (obecnie dzielnica Dąbrowy Górniczej).
Gminę Ząbkowice (Zombkowitz) utworzono 15 marca 1941 za okupacji hitlerowskiej głównie z obszaru przedwojennej zniesionej gminy Wojkowice Kościelne, odpowiadającej miejscowościom (w niemieckim brzmieniu) Antoniow, Bielowizna, Marianki, Sikorka, Tuliszow, Trzebieslaw, Ujejsce, Warenzyn, Wojkowice-Koscielne i Wygielzow, oraz częściowo z przedwojennej zniesionej gminy Olkusko-Siewierskiej (same Zombkowitz)[6].
Po wojnie gmina przeszła pod administrację polską jako pozostałość po niemieckiej jednostce[7][8]. Według stanu z 1 stycznia 1946 gmina składała się z Ząbkowic i 10 gromad: Antoniów, Bielowizna, Marianki, Sikorka, Trzebiesławice, Tuliszów, Ujejście, Warężyn, Wojkowice Kościelne i Wygiełzów[9].
Formalnie, tzn. przez administrację polską, gmina Ząbkowice została powołana dopiero 1 stycznia 1950 roku w woj. śląskim (od 6 lipca 1950 roku pod nazwą woj. katowickie[10] a od 9 marca 1953 jako woj. stalinogrodzkie[11]), w powiecie będzińskim, z części obszaru znoszonej gminy Olkusko-Siewierskiej (z gromady Ząbkowice); równocześnie do nowej gminy Ząbkowice dołączono większą część obszaru znoszonej gminy Wojkowice Kościelne[12]. Według stanu z dnia 1 lipca 1952 roku gmina Ząbkowice była podzielona na 11 gromad: Antoniów, Bielowizna, Marianki, Sikorka, Trzebiesławice, Tuliszów, Ujejsce, Warężyn, Wojkowice Kościelne, Wygiełzów i Ząbkowice[13].
Gmina została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[14]. Z dniem 1 stycznia 1956 roku Ząbkowice stały się osiedlem miejskim[15], które 17 lipca 1962 roku otrzymało prawa miejskie[16].
Gmina Ząbkowice (nie obejmująca Ząbkowic) została reaktywowana 1 stycznia 1973 roku[17] w powiecie będzińskim, w woj. katowickim. W jej skład weszły sołectwa Bugaj, Sikorka i Tucznawa[17][18].
27 maja 1975 roku gmina została zniesiona a jej obszar włączony do miasta Ząbkowice[19].
1 lutego 1977 miasto Ząbkowice przyłączono do Dąbrowy Górniczej, oprócz Podwarpia, Trzebiesławic, Tuliszowa, Warężyna i Wojkowic Kościelnych (należących w latach 1973–75 do gminy Wojkowice Kościelne), które włączono do gminy Siewierz[20][21]. W rzeczywistości, w skład Dąbrowy Górniczej z obszaru miasta Ząbkowice weszły: historyczne Ząbkowice, Bugaj, Sikorka, Tucznawa, Ujejsce, Błędów, Kuźniczka Nowa, Łazy, Łęka, Łosień, Okradzionów i Rudy, w sumie obszar o powierczhni 10 790 ha[22]. 1 stycznia 1993 Trzebiesławice wyłączono z gminy Siewierz i włączono do Dąbrowy Górniczej[23].