Temat Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1868 roku to temat, który w ostatnich latach przyciągnął uwagę wielu osób. Przy coraz większym skupieniu uwagi na znaczeniu tego tematu nie jest zaskakujące, że liczba badań i badań nad Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1868 roku rośnie. Od jego początków po wpływ na współczesne społeczeństwo, Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1868 roku pozostaje dziś tematem debaty i refleksji. W miarę dalszej eksploracji tego tematu napotykamy wiele perspektyw i opinii, które sprawiają, że kwestionujemy nasze własne przekonania i wiedzę na temat Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1868 roku. W tym artykule zagłębimy się w świat Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1868 roku i zbadamy jego znaczenie dla naszego współczesnego życia.
Państwo | |||
---|---|---|---|
Rodzaj |
wybory prezydenckie | ||
Data przeprowadzenia |
3 listopada 1868 (głosowanie powszechne) | ||
Podstawa prawna | |||
Głosowanie | |||
| |||
| |||
| |||
|
Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1868 roku – dwudzieste pierwsze wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrano Ulyssesa Granta, a wiceprezydentem został Schuyler Colfax.
Po wojnie secesyjnej w Stanach Zjednoczonych nastąpiła rekonstrukcja kraju[1]. Idea ta, była popierana zarówno przez republikanów, jak i demokratów, jednakże w dwojaki sposób[1]. Oba obozy władz partyjnych złożyły propozycję kandydowania generałowi Grantowi, który zdecydował się wystartować na prezydenta z ramienia Partii Republikańskiej[2]. Kandydatem na wiceprezydenta został Schuyler Colfax[2]. Partia Demokratyczna nie udzieliła poparcia Andrew Johnsonowi (po nieudanej próbie impeachmentu), wystawiając Horatio Seymoura[1] wraz z Francisem Blairem. Radykalni Republikanie także wsparli Ulyssesa Granta, którego uważali za symbol zwycięstwa, pomimo że nie był radykałem[1]. Kampania republikanów opierała się na stanowczej rekonstrukcji Południa i wprowadzenie równouprawnienia i praw wyborczych czarnoskórych[1]. Demokraci postulowali „plan z Ohio”, zakładający wykup dawnych obligacji konfederackich za papierowe pieniądze oraz wewnątrzstanową regulację praw wyborczych[1].
Głosowanie powszechne odbyło się 3 listopada 1868[3]. Grant uzyskał 52,7% poparcia, wobec 47,3% dla Seymoura[3]. Frekwencja wyniosła 78,1%[4]. W głosowaniu Kolegium Elektorów (zatwierdzonym 10 lutego 1869[5]) Grant uzyskał 214 głosów, przy wymaganej większości 148 głosów[6]. Na Seymoura zagłosowało 80 elektorów[6]. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Schuyler Colfax, uzyskując 214 głosów wobec 80 dla Francisa Blaira[6].
Ulysses Grant został zaprzysiężony 4 marca 1869 roku[7].
Kandydat na prezydenta | Partia | Głosowanie powszechne | Kolegium Elektorów | |
---|---|---|---|---|
Głosy | Procent | |||
Ulysses Grant | Partia Republikańska | 3 013 650 | 52,7% | 214 |
Horatio Seymour | Partia Demokratyczna | 2 708 744 | 47,3% | 80 |
Łącznie | 294 |
Kandydat na wiceprezydenta | Partia | Kolegium Elektorów |
---|---|---|
Schuyler Colfax | Partia Republikańska | 214 |
Francis P. Blair | Partia Demokratyczna | 80 |
Łącznie | 294 |