Wspólnotowy Urząd Ochrony Odmian Roślin
Obecnie Wspólnotowy Urząd Ochrony Odmian Roślin to temat, który zyskał duże znaczenie w społeczeństwie. Od swoich początków do chwili obecnej Wspólnotowy Urząd Ochrony Odmian Roślin był przedmiotem zainteresowania i debaty w różnych obszarach. Jej wpływ na codzienne życie ludzi, wpływ na kulturę popularną oraz obecność w decyzjach politycznych i gospodarczych sprawiają, że jest to podstawowy temat do analizy. W tym artykule postaramy się zbadać różne aspekty Wspólnotowy Urząd Ochrony Odmian Roślin, a także jego implikacje i konsekwencje w dzisiejszym świecie. Mamy nadzieję rzucić światło na ten temat i przyczynić się do ogólnego zrozumienia Wspólnotowy Urząd Ochrony Odmian Roślin poprzez dogłębną analizę.
| |
| Siedziba | |
|---|---|
| Data powołania |
|
| Data utworzenia | |
| Organizacja |
|
| Dyrektor |
Martin Ekvad |
| Budżet | |
Położenie na mapie Europy  | |
 47°30′N 0°30′E/47,500000 0,500000
| |
| Strona internetowa | |
Wspólnotowy Urząd Ochrony Odmian Roślin (ang. Community Plant Variety Office, CPVO) – agencja Unii Europejskiej, posiadającą osobowość prawną, zarządzającą wspólnotowym systemem ochrony odmian uprawnych roślin jako jedyną i wyłączną formą wspólnotowych praw własności przemysłowej do nowych odmian roślin[2].
Wspólnotowy Urząd Ochrony Odmian Roślin – CPVO został utworzony 27 kwietnia 1995 r. Od sierpnia 1997 r. CPVO działa w Angers (Francja).
CPVO rozpatruje wnioski o wspólnotowe prawa do ochrony odmian roślin na podstawie formalnych i technicznych badań zgłaszanej odmiany. Wspólnotowe prawo do ochrony odmiany roślin jest ważne przez 25–30 lat, w zależności od gatunku, i obowiązuje we wszystkich państwach członkowskich UE.
Zarząd nad CPVO sprawują prezes i wiceprezes, których mianuje Rada UE. W skład Urzędu wchodzą trzy działy:
- Dział Techniczny,
- Dział Finansowo-Administracyjny,
- Dział Prawny.
Są one wspierane przez serwisy: informatyczny i kadrowy.
CPVO jest nadzorowany przez Radę Administracyjną, w której zasiada po jednym przedstawicielu każdego państwa członkowskiego i Komisji wraz z zastępcami.