Wrzosiec

Wygląd przypnij ukryj Wrzosiec
Ilustracja
Wrzosiec bagienny (po lewej) i popielaty (po prawej)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

wrzosowce

Rodzina

wrzosowate

Rodzaj

wrzosiec

Nazwa systematyczna
Erica L.
Sp. Pl. 352. 1753
Typ nomenklatoryczny

Erica cinerea L.

Wrzosiec darlejski Plantacja wrzośców w Niemczech

Wrzosiec (Erica L.) – rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych. Obejmuje ok. 840 gatunków. Ogromna większość występuje w Afryce – 760 gatunków rośnie w Afryce Południowej, 50 na Madagaskarze, 22 w górach wschodniej Afryki, pojedyncze na Wyżynie Abisyńskiej oraz innych wyżynach i górach Afryki zachodniej i równikowej. W basenie Morza Śródziemnego – w północnej Afryce, na Bliskim Wschodzie oraz w Europie rosną w sumie 23 gatunki. Najdalej na północ – do Półwyspu Skandynawskiego i Islandii sięga wrzosiec bagienny Erica tetralix – jedyny przedstawiciel rodzaju rodzimy w Polsce. Liczne gatunki rosną na glebach kwaśnych, w tym bagiennych, ale niektóre rozwijają się na glebach powstających ze skał wapiennych. Liczne gatunki przystosowały się do oddziaływania pożarów. Kwiaty zapylane są zwykle przez pszczoły, część gatunków afrykańskich o większych kwiatach zapylana jest przez nektarniki.

Są to rośliny miododajne, liczne gatunki uprawiane są jako ozdobne. Wykorzystywane jest ich drewno do sporządzania wyrobów galanteryjnych.

Morfologia

Pokrój Wiecznie zielone krzewy lub krzewinki, rzadko niewielkie drzewa osiągające do 6 m wysokości. Pędy nagie lub owłosione, zwykle silnie rozgałęzione, płożące, wzniesione prosto lub rozpościerające się. Włoski pojedyncze, rozgałęzione lub z gruczołkiem na końcu. Liście Okółkowe (zwykle po 3–5), czasem skrętoległe. Skórzaste, drobne (od 2 do 10 mm długości), igiełkowate, z mocno podwiniętymi brzegami. Kwiaty Skupione w szczytowe lub kątowe kwiatostany różnego typu (baldachy, grona, wiechy i pęczki). Kwiaty są obupłciowe i promieniste, zwykle drobne i rurkowate, czasem dzwonkowate, dzbanuszkowate do kulistych. Kielich składa się z 4–5 zrośniętych u nasady działek, często drobnych, czasem okazałych, ale zawsze krótszych od korony, zielonych lub takiej samej barwy jak korona, nagich lub owłosionych. Korona jest trwała, złożona z 4–5 płatków zrośniętych niemal na całej długości, rzadziej tylko do połowy. Pręcików jest 10, ich pylniki mają lub nie przydatki, otwierają się porami. Zalążnia z powodu fałszywych przegród jest pozornie 10-komorowa. Szyjka słupka jest prosta i cienka, krótsza od korony lub z niej wystająca, zakończona nitkowatym, stożkowatym lub główkowatym znamieniem. Owoce Suche torebki zamknięte w trwałej, zaschniętej koronie. Nasiona są liczne i drobne.

Systematyka

Pozycja systematyczna

Należy do plemienia Ericeae, podrodziny Ericoideae, rodziny wrzosowatych Ericaceae. Wszystkie gatunki afrykańskie mają wspólnego przodka z wrzoścem drzewiastym Erica arborea, a gatunki śródziemnomorsko-europejskie tworzą serię kladów bazalnych dla obszernej grupy gatunków afrykańskich.

Wykaz gatunków

Zastosowanie

Liczne gatunki są uprawiane jako rośliny ozdobne. Są roślinami miododajnymi. Drewno wykorzystywane jest do wytwarzania galanterii drewnianej. Korzeń wrzośca drzewiastego (E. arborea) stanowi materiał do wyrobu fajek.

Gatunki i mieszańce częściej uprawiane

Uprawa

Dla większości gatunków najbardziej odpowiednie jest podłoże przepuszczalne, bezwapienne, o odczynie od kwaśnego do obojętnego. Rozmnaża się przez sadzonki zielne z piętką (kawałkiem zeszłorocznego pędu), odkłady, kopczykowanie, rzadko przez siew. Po przekwitnieniu wskazane jest przycinanie pędów.

Przypisy

  1. ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965   (ang.).
  2. ↑ a b Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001–   (ang.).
  3. ↑ Index Nominum Genericorum. .
  4. ↑ a b Erica Tourn. ex L.. Plants of the World online . Royal Botanic Gardens, Kew. .
  5. ↑ a b Avery F. McGuire, Kathleen A. Kron. Phylogenetic Relationships of European and African Ericas. „International Journal of Plant Sciences”. 166, 2, s. 311-318, 2005. DOI: 10.1086/427478. 
  6. ↑ ZbigniewZ. Mirek ZbigniewZ. i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 77, ISBN 978-83-62975-45-7 .
  7. ↑ a b c d e f g h Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Volume I. Trees and shrubs. London: MacMillan, 2002, s. 210. ISBN 0-333-73003-8.
  8. ↑ a b c d e f g h i Włodzimierz Seneta: Drzewa i krzewy liściaste C. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 71-72. ISBN 83-01-11074-0.
  9. ↑ a b c d e f g h Gordon C. Tucker: Erica Linnaeus. Flora of North America . eFloras.org. .
  10. ↑ Genus Erica L.. Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) . USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. .
  11. ↑ a b GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
Kontrola autorytatywna (takson):Encyklopedia internetowa: Identyfikatory zewnętrzne: