Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Poznaniu
W tym artykule zbadamy wpływ i wpływ Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Poznaniu na współczesne społeczeństwo. Od momentu pojawienia się Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Poznaniu przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie i zyskał poczesne miejsce w kulturze popularnej. Przez lata Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Poznaniu pokazał, że potrafi kształtować opinie, inspirować ruchy i kwestionować ustalone normy. W tym sensie istotne jest dokładne zbadanie, w jaki sposób Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Poznaniu przyczynił się do ewolucji społeczeństwa w różnych aspektach, od polityki i ekonomii po sferę artystyczną i indywidualną ekspresję. Artykuł ten ma na celu rzucić światło na fundamentalną rolę, jaką Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Poznaniu odgrywa w naszym codziennym życiu i jej wpływ na sposób, w jaki postrzegamy otaczający nas świat.
 Województwo poznańskie, teren działania WUBP w Poznaniu | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1945 |
| Rozformowanie |
1954 |
| Komendanci | |
| Pierwszy |
szef Stanisław Szot |
| Ostatni |
szef Emil Niemirowski |
| Organizacja | |
| Dyslokacja |
Poznań |
| Podległość | |
Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Państwowego w Poznaniu (WUBP Poznań) – jednostka terenowa Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, funkcjonująca na terenie województwa poznańskiego w latach 1945–1954 (od powołania samego województwa do czasu zlikwidowania Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego).
Siedziba WUBP mieściła się w budynku przy ul. Kochanowskiego, PUBP i areszt śledczy - przy ul. Wolność 47, zaś więzienie - przy ul. Młyńskiej.
Kierownictwo (szefostwo)
- Kierownicy (szefowie):
- 1945: Stanisław Szot
- 1945-1947: p.o. Stefan Antosiewicz
- 1947-1948: Leonard Siwanowicz
- 1948-1950: Józef Mrozek
- 1950-1952: Henryk Palka (p.o.)
- 1952-1953: Jan Górecki
- 1953-1954: Emil Niemirowski
- Zastępcy kierownika (zastępcy szefa):
- 1945: Edmund Götz
- 1946: Marian Beck
- 1947-1948: Adam Kornecki (Dawid Kornhendler)
- 1948: Czesław Mackiewicz
- 1948-1949: Franciszek Zalewski
- 1949-1953: Kuźma Romaniuk
- 1949-1952: Henryk Palka
- 1951-1954: Henryk Piętek (p.o.)
Struktura organizacyjna
- Wydział I (kontrwywiad)
- Wydział II (ewidencja i technika operacyjna)
- Wydział III (walka z podziemiem)
- Wydział IV (ochrona gospodarki)
- Wydział V(kontrola organizacji politycznych, społecznych i kościoła)
- Wydział A (obserwacja zewnętrzna)
- Wydział W (lustracja korespondencji)
- Wydział VI (walka z kościołem katolickim i innymi związkami wyznaniowymi)
- Wydział VII (śledczy)
- Wydział VIII (komunikacja w tym żegluga morska)
- Wydział IX (ochrona przemysłu ciężkiego)
- Wydział X (kontrola PZPR)
Bibliografia
- Kazimierz Kozłowski: Między racją stanu a stalinizmem. Szczecin: Wydawnictwo Archiwum Państwowego „Dokument”, 2000. ISBN 83-86643-77-3.