Wojciech Fałkowski

Wygląd przypnij ukryj Wojciech Fałkowski
Ilustracja
Wojciech Fałkowski (2016)
Data i miejsce urodzenia

3 czerwca 1952
Warszawa

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia kultury, historia średniowieczna, nauki polityczne
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1986
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

2000 – historia
Uniwersytet Warszawski

Profesura

26 lutego 2013

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Dyrektor Zamku Królewskiego w Warszawie
Okres spraw.

2017

Poprzednik

Przemysław Mrozowski

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej
Okres spraw.

2015–2017

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Wolności i Solidarności Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości Medal 100-lecia ustanowienia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego Medal Stulecia Utworzenia Policji Państwowej Oficer Orderu Gwiazdy Włoch Krzyż Uznania IV klasy (Łotwa)
Wojciech Fałkowski jako wiceminister

Wojciech Antoni Fałkowski (ur. 3 czerwca 1952 w Warszawie) – polski historyk mediewista, nauczyciel akademicki i urzędnik państwowy, profesor nauk humanistycznych, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, działacz opozycji demokratycznej w okresie PRL, w latach 2015–2017 podsekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej, od 2017 dyrektor Zamku Królewskiego w Warszawie.

Życiorys

Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1971), a w latach 1975–1977 był w nim nauczycielem historii. Związany z działalnością opozycyjną Gromady Włóczęgów Czarnej Jedynki. 22 stycznia 1977 wraz z grupą nauczycieli swojej szkoły (m.in. Ireneuszem Gugulskim i Stefanią Światłowską) podpisał list do Sejmu PRL, domagający się utworzenia specjalnej komisji do wyjaśnienia działań funkcjonariuszy MO i SB w czasie wydarzeń czerwca 1976.

W 1976 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim, pracę magisterską Czynniki prestiżotwórcze w społeczeństwie trzynastowiecznej Polski (rozważania modelowe) napisał pod kierunkiem Stanisława Piekarczyka. W latach 1976–1977 był zatrudniony jako asystent stażysta na UW. Był współpracownikiem Studenckiego Komitetu Solidarności w Warszawie, Komitetu Obrony Robotników i Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”. Uczestniczył w akcji pomocy ofiarom represji po protestach w Radomiu. Za swoją działalność został usunięty z pracy. W latach 1977–1981 kierował wydawnictwami drugiego obiegu „Głos” i „Krąg”. W 1980 przywrócony do pracy na uczelni. Doktoryzował się w 1986 na podstawie pracy pt. Elita władzy w Polsce za panowania Kazimierza Jagiellończyka 1447–1492. Habilitował się również na UW w 2000 w oparciu o rozprawę zatytułowaną Potestas regia. Władza i polityka w królestwie zachodniofrankijskim na przełomie IX i X wieku. Na Wydziale Historycznym był kolejno asystentem, adiunktem i następnie od 2002 profesorem nadzwyczajnym w Instytucie Historycznym. Od 1994 redaktor naczelny rocznika naukowego „Quaestiones Medii Aevi Novae”. Był także pracownikiem Wyższej Szkoły Stosunków Międzynarodowych i Amerykanistyki w Warszawie. W latach 2008–2012 jako profesor gościnny wykładał na Université Paris-Sorbonne. W 2013 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych.

W latach 1993–2001 był sekretarzem generalnym Polskiego Komitetu ds. UNESCO, a w latach 2004–2005 przewodniczącym zespołu przy prezydencie m.st. Warszawy Lechu Kaczyńskim ds. oszacowania strat Warszawy i jej mieszkańców w okresie okupacji niemieckiej 1939–1945. Członek Stowarzyszenia Wolnego Słowa.

17 listopada 2015 został powołany na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej. 20 listopada 2017 objął funkcję dyrektora Zamku Królewskiego w Warszawie. Wszedł w skład Rady do Spraw Muzeów przy ministrze kultury i dziedzictwa narodowego. Powołany w skład Rady Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie (2022) oraz Rady Odbudowy Pałacu Saskiego (2022).

Odznaczenia

Życie prywatne

Jest żonaty, ma czworo dzieci.

Wybrane publikacje

Przypisy

  1. ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1971. wne.uw.edu.pl. .
  2. ↑ Pamięci Profesora Wiesława Żurawskiego. wne.uw.edu.pl. .
  3. ↑ Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk: Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945–2000. Kraków: Wydawnictwo Arkadiusz Wingert, 2010, s. 422.
  4. ↑ a b Wojciech Fałkowski. muzhp.pl. .
  5. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 lutego 2013 r. nr 115-3-13 w sprawie nadania tytułu profesora (M.P. z 2013 r. poz. 176).
  6. ↑ Lista członków SWS. sws.org.pl. .
  7. ↑ Podsekretarz Stanu Wojciech Fałkowski. mon.gov.pl. .
  8. ↑ Zamek Królewski ma nowego dyrektora. niezalezna.pl, 20 listopada 2017. .
  9. ↑ Rada do Spraw Muzeów i Miejsc Pamięci Narodowej. gov.pl. .
  10. ↑ Rada Muzeum Pałacu w Wilanowie w latach 2020–2024. wilanow-palac.pl. .
  11. ↑ Tomasz Urzykowski: Gliński powołał Radę Odbudowy Pałacu Saskiego. Znaleźli się w niej też przeciwnicy sztandarowej inwestycji PiS. wyborcza.pl, 9 września 2022. .
  12. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 września 2006 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2006 r. nr 84, poz. 848).
  13. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 listopada 2017 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2018 r. poz. 87).
  14. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 marca 2005 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2005 r. nr 43, poz. 592).
  15. ↑ Minister Ćwik na otwarciu ekspozycji „Pokoje Prezydentów II RP i Władz na Uchodźstwie”. prezydent.pl, 21 grudnia 2021. .
  16. ↑ Międzynarodowe seminarium naukowe „Rola i miejsce Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w systemie obronnym państwa w latach 1918–2018”. policja.gov.pl, 7 czerwca 2018. .
  17. ↑ Centralne obchody Święta polskiej Policji 2019. policja.gov.pl, 24 lipca 2019. .
  18. ↑ Ar Atzinības krustu apbalvotie, sākot no 2005. gada marta. president.lv. s. 141. . (łot.).
  19. ↑ Ufficiale dell'Ordine della Stella d'Italia. quirinale.it, 15 grudnia 2023. . (wł.).
  20. ↑ Prof. dr hab. Wojciech Fałkowski: Dyrektor Zamku Królewskiego w Warszawie – Muzeum. zamek-krolewski.pl. .

Bibliografia

Kontrola autorytatywna (osoba):Identyfikatory zewnętrzne: