Wlepka

Dziś Wlepka to temat, który staje się coraz bardziej istotny we współczesnym społeczeństwie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Wlepka stał się centralnym punktem debaty i zainteresowania ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. W miarę zbliżania się do lepszego zrozumienia wpływu Wlepka pojawiają się nowe pytania i wyzwania, które zasługują na zbadanie. W tym artykule zagłębimy się w świat Wlepka, badając jego różne aspekty, implikacje i konsekwencje w naszym codziennym życiu. Od jego historii po wpływ na kulturę popularną – zagłębimy się w wyczerpującą analizę, która pozwoli nam lepiej zrozumieć dzisiejsze znaczenie Wlepka.

Ten artykuł od 2012-09 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ten artykuł należy dopracować:
przedstawiono sytuację tylko z polskiej perspektywy – artykuł powinien być przekrojowy.
Pomóż go poprawić. Na stronie dyskusji mogą znajdywać się pomocne komentarze.

Wlepka na ścianie budynku
Wlepka o tematyce patriotycznej, Sulejówek, lipiec 2013
Lewicowe wlepy

Wlepka (stosowana też pisownia vlepka[1][2]) – mała, samoprzylepna forma plastyczna tworzona z myślą o ingerencji w przestrzeń publiczną, jeden ze środków wyrazu tzw. kultury niezależnej, pokrewny graffiti[3]. Przylepiana na ogół bez zezwolenia, przez co traktowana jako wandalizm. Początkowo była to naklejka zawierająca rysunek (grafika, fotomontaż, zdjęcie), tekst albo jedno i drugie.

Wlepki są przyklejane w środkach transportu publicznego (głównie autobusach, trolejbusach i tramwajach miejskich) oraz w innych miejscach publicznych (przejściach podziemnych itp.), w miejscu widocznym, np. przy wyjściu z pojazdu, obok tylnych drzwi, głównie w końcu lat 90. XX wieku i pierwszych latach XXI wieku[3]. Obecnie zjawisko to powoli wychodzi z tramwajów i przenosi się w inne miejsca, jak na przykład znaki. Nadal jest widoczne, zwłaszcza w dużych miastach (Poznań, Warszawa, Kraków, Łódź, Trójmiasto, Szczecin).

Tematyka

Spotyka się wlepki o tematyce filozoficznej, politycznej, religijnej, sportowej, muzycznej, a także humorystycznej, absurdalnej lub komentujące znane postaci czy aktualne wydarzenia. Istnieje też nurt dekoracyjnych wlepek o czysto formalnych walorach. Wlepki są także używane przez twórców graffiti jako forma tagowania. Wlepki zostały użyte w ramach kampanii wyborczej po raz pierwszy przed wyborami parlamentarnymi w 2001 przez Janusza Korwina-Mikkego. Natomiast jedną z pierwszych w Polsce organizacji używającą wlepek w celach propagandowych była Lewicowa Alternatywa[4].

Wlepkowanie powiązane jest ściśle ze street artem.

Historia

Pierwsze wlepki tworzyli już dadaiści. W Polsce historia wlepek sięga czasów II wojny światowej. Była to jedna z antyhitlerowskich akcji propagandowych, jakie prowadziła grupa „Wawer” na terenie Warszawy i innych miast polskich.

Wlepki występowały również w czasach PRL-u, jednak miały głównie charakter humorystyczny, nawiązując często do PZPR. Same władze PRL-u używały podobnych nośników jako propagandę, chwaląc państwo i „polskiego robotnika” oraz nastawiając krytycznie na państwa dawnego Bloku Zachodniego.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać vlepka Wielki słownik ortograficzny , PWN .
  2. ↑ vlepka – Poradnia językowa PWN , sjp.pwn.pl (pol.).
  3. ↑ a b Leksykon terminów medialnych: M-Z, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2024, s. 497, ISBN 978-83-8180-854-5.
  4. ↑ Wlepka Lewicowej Alternatywy z 1998 r.: http://a6.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/394376_457115440989430_1339173051_n.jpg.

Linki zewnętrzne