W tym artykule szczegółowo zbadamy temat William Morris, analizując jego różne aspekty, wpływ na społeczeństwo i znaczenie w dzisiejszym świecie. William Morris to temat, który w ostatnich latach wzbudził duże zainteresowanie i konieczne jest zrozumienie go w całości, aby zrozumieć jego znaczenie w różnych kontekstach. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom na William Morris, od jego historii po wpływ, jaki ma dzisiaj. Dodatkowo zbadamy, w jaki sposób William Morris odnosi się do innych motywów i jak ewoluował w czasie. Poprzez szczegółową i wszechstronną analizę postaramy się rzucić światło na ten temat i zapewnić kompleksowy obraz jego znaczenia i wpływu na współczesne społeczeństwo.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki | |
Strona internetowa |
William Morris (ur. 24 marca 1834 w Walthamstow, zm. 3 października 1896 w Kelmscott Manor w Londynie) – angielski malarz, rysownik, architekt, projektant, pisarz i poeta pochodzenia walijskiego. Członek drugiego bractwa prerafaelitów. Współtwórca Socialist League (1884) i Arts and Crafts Movement.
Wierzył w nastanie złotego wieku, kiedy przemysłowców zastąpią artyści, którzy wszystkim pracującym ofiarują szczęście i miłość Piękna. Żył w zgodzie ze swoimi teoriami, różnorodną działalnością starając się je szerzyć i stosować. Urodził się w zamożnej rodzinie. W młodości wiódł życie amatora sztuki. Bardzo wcześnie doszedł do przekonania, że przemysłowa cywilizacja przynosi brzydotę. Pierwszy zwrócił uwagę na znaczenie środowiska i konieczność polepszenia warunków życia robotników. Uważał maszynę i produkcję przemysłową za nieszczęście i porzucił Londyn, żeby zamieszkać na wsi.
Obrazy Burne-Jonesa, z którym zaprzyjaźnił się w Oxfordzie, zrobiły na nim tak wielkie wrażenie, że porzucił studia architektoniczne dla malarstwa. Razem z Philipem Webbem zbudował sobie dom w pobliżu Londynu, Red House, z czerwonej cegły miejscowej i wedle planu, który uzależniał strukturę fasady od funkcjonalnego układu pomieszczeń wewnętrznych. Był to pierwszy etap prowadzący do Art Nouveau. Drugi wiąże się z powstaniem w Londynie firmy Morris, Marshall, Faulkner and Co. pod szyldem „Fine Art Workmen in Painting, Carving, Furniture and the Metals” w 1861. W sklepie tej firmy znajdowało się wszystko, co służy do dekoracji wnętrza. Celem było uprzystępnienie publiczności użytkowych dzieł sztuki. Do przedsięwzięcia dołączyli się Rossetti, Burne-Jones i inni. Morris projektował tapety, tkaniny, meble, szkła artystyczne.
Morris odnowił także sztukę graficzną. Jego pomysłu jest nowa czcionka zwana „Golden Type,” upiększał też książki zdobiąc ich marginesy arabeskami, esami-floresami, liniami, na wzór iluminowanych manuskryptów średniowiecznych. Swoje zasady wyłożył w książce Sztuki dekoracyjne, ich związki z życiem współczesnym. Zainteresował się książką jako przedmiotem użytkowym i zaprojektował nową formę książki: 2 typy stron (zdobione na czarnym tle białymi elementami lub białe tło i czarna ilustracja), stosował druk biało-czarny, ale czasem łączył z czerwienią; zniwelował wolne przestrzenie w książce (tekst umieszczony w bogato zdobionej ramce, inicjały).
Jako poeta był przede wszystkim autorem monumentalnego poematu The earthly paradise (Raj ziemski), nawiązującego do Opowieści kanterberyjskich Geoffreya Chaucera. Tłumaczył też bądź parafrazował staroskandynawskie (islandzkie) pieśni i sagi[1]. Żeby lepiej zrozumieć średniowieczne utwory, udał się nawet do ojczyzny ich autorów, czyli na Islandię[2]. Owocem islandzkich fascynacji Morrisa był między innymi poemat The Story of Sigurd the Volsung and the Fall of the Niblungs[3].