Wilki (Litwa)

Obecnie Wilki (Litwa) jest tematem o dużym znaczeniu w dzisiejszym społeczeństwie. Istnieje wiele aspektów, które krążą wokół Wilki (Litwa), od jego wpływu na gospodarkę po wpływ na kulturę i politykę. Od czasów starożytnych Wilki (Litwa) był przedmiotem debat i badań, w wyniku czego wygenerowano dużą liczbę teorii i podejść, które próbowały zrozumieć jego znaczenie i naturę. W tym artykule zagłębimy się w świat Wilki (Litwa), badając jego różne aspekty i analizując jego rolę we współczesnym społeczeństwie.

Wilki
Vilkija
Ilustracja
Panorama miasta
Herb
Herb
Państwo

 Litwa

Okręg

 kowieński

Burmistrz

Jonas Gurskas

Powierzchnia

2,69 km²

Populacja (2017)
• liczba ludności
• gęstość


1 966
728 os./km²

Nr kierunkowy

27

Kod pocztowy

LT-54227

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Wilki”
Ziemia55°03′N 23°35′E/55,050000 23,583333
Multimedia w Wikimedia Commons

Wilki, także Wilkija, Wilkiszki[1] (lit. Vilkija, niem. Wilkenberg[2]) – miasto na Litwie, położone w okręgu kowieńskim w rejonie kowieńskim, 25 km od Kowna, przy autostradzie Kowno – Jurbork (25 km na północny zachód od Kowna), na prawym brzegu Niemna.

Zabytek urbanistyki, swoiste miasto wzgórz. Wilkija posiada status gminy, jednocześnie stanowi centrum okolicznych starostw. W mieście wznosi się neogotycki Kościół św. Jerzego(inne języki) (od 1908 r.), mieści się tu również gimnazjum, wyższa szkoła rzemiosła ludowego, szkoła rolna, poczta (LT-54015). Zachował się dom w którym w latach 1862–1864 r. mieszkał folklorysta Antanas Juška (1819–1880), w miasteczku mieści się muzeum kultury etnicznej braci A. i J. Jušków.

Wilki były stolicą traktu w Księstwie Żmudzkim Rzeczypospolitej. Prawa miejskie oraz herb nadał Wilkom w 1792 r. król Polski Stanisław August Poniatowski.

Podczas okupacji hitlerowskiej, w lipcu 1941 roku Litwini utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 500 osób. 28 sierpnia 1941 roku zlikwidowano getto, a Żydów zamordowano w lesie Pakarkle. Sprawcami zbrodni byli policjanci 3 kompanii 13 litewskiego batalionu policyjnego pod dowództwem porucznika Barzda[3].

Galeria

  • Kościół św. Jerzego
    Kościół św. Jerzego
  • Figura św. Floriana
    Figura św. Floriana
  • Starostwo
    Starostwo

Ludzie urodzeni w mieście

Przypisy

  1. ↑ Teodor Narbutt: Dzieje starożytne narodu litewskiego. 1837, s. 455-456.
  2. ↑ Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. T. XIII.
  3. ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1144.

Linki zewnętrzne