Wilhelm Holenderski (1840–1879)
W dzisiejszym świecie Wilhelm Holenderski (1840–1879) stał się tematem o wielkim znaczeniu i zainteresowaniu ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Jego wpływ był odczuwalny w różnych aspektach społeczeństwa, od poziomu osobistego po globalny, wywołując debaty, refleksje i znaczące zmiany w różnych obszarach. Wkraczając w XXI wiek, Wilhelm Holenderski (1840–1879) nadal jest tematem, który budzi emocje, wyzwania i możliwości, zmuszając nas do ponownego przemyślenia naszych działań i decyzji. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i wymiary Wilhelm Holenderski (1840–1879), analizując jego ewolucję, wpływ i możliwe implikacje na przyszłość.
.jpg) 1870 | |
.svg)
| |
| Książę Oranii dziedziczny książę Luksemburga | |
| Okres |
od 17 marca 1849 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Przyczyna śmierci | |
| Data pogrzebu | |
| Miejsce spoczynku | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Rodzeństwo | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Wilhelm Mikołaj Aleksander Fryderyk Karol Henryk Orańsko-Nassauski, niderl. Willem Nicolaas Alexander Frederik Karel Hendrik van Oranje-Nassau (ur. 4 września 1840 w Hadze, zm. 11 czerwca 1879 w Paryżu) – holenderski arystokrata, książę Oranii i dziedziczny książę Luksemburga w 1849–1879, z dynastii orańsko-nassauskiej.
Życiorys
Był najstarszym synem króla Wilhelma III Holenderskiego (1817–1890) i jego kuzynki w pierwszej linii, Zofii Wirtemberskiej (1818–1877). Miał dwóch młodszych braci: Maurycego (1843–1850) i Aleksandra (1851–1884). Po śmierci dziadka Wilhelma II Holenderskiego w 1849 roku został księciem następcą tronu Holandii. Wilhelm zwany w rodzinie Wiwill lub Książę Cytryna został wykształcony i wychowany w ścisłym wiktoriańskim stylu.
Problemem były relacje księcia z rodzicami, a zwłaszcza z ojcem. Wilhelm zakochał się i sam zaproponował małżeństwo z córką hrabiego Leopolda von Limburg Stirum, Julią Marią. Julia należała do szlachty holenderskiej, ale nie była równa pochodzeniem następcy tronu. Król Wilhelm III sprzeciwił się planom matrymonialnym syna.
Książę udał się na dobrowolne wygnanie do Paryża gdzie uczestniczył w życiu towarzyskim tamtejszych elit. Był autorem licznych skandali obyczajowych, hazardzistą i pijakiem. Od ciągłego nadużywania alkoholu jego cera stała się ziemnista. Zyskał miano Książę Cytryna[1][2] W wieku 38 lat zachorował na tyfus. Osłabiony organizm nie wytrzymał choroby. Książę zmarł w Paryżu 11 czerwca 1879 roku.
Przypisy
- ↑ Anecdotique Littéraire, Artistique et Bibliographique, No.12, 30 juin 1879, p.366
- ↑ Isabelle Bricard, Dynastie panujące Europy, wyd. Świat Książki, Warszawa 2007, s. 150
Literatura
- Isabelle Bricard, Dynastie panujące Europy, wyd. Świat Książki, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7391-767-5.
| Książęta Oranii |
| ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Książęta tytularni Oranii |
|
.svg)