Dziś Wierzbnik (gmina w guberni radomskiej) to temat, który budzi duże zainteresowanie i dyskusję w społeczeństwie. Dziś stał się punktem odniesienia, generując sprzeczne opinie i głębokie refleksje na temat jego oddziaływania. Wierzbnik (gmina w guberni radomskiej) zajął istotne miejsce w agendzie publicznej, nie tylko ze względu na swoje znaczenie w różnych obszarach, ale także ze względu na wpływ, jaki ma na życie ludzi. Jest to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym i który niezmiennie stanowi powód do analiz i dyskusji w różnych kontekstach.
gmina wiejska | |
1870–1916 | |
Państwo | |
---|---|
Gubernia | |
Powiat | |
Data powstania |
13 stycznia 1870 |
Data likwidacji |
1 listopada 1916 |
Siedziba | |
Populacja (1893) • liczba ludności |
|
Wierzbnik (do 1870 Starachowice, od 1916 Styków) – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1870–1916 w guberni radomskiej. Siedzibą władz gminy była osada miejska Wierzbnik.
Gmina Wierzbnik powstała 13 stycznia 1870[1] w powiecie iłżeckim w guberni radomskiej w związku z przemianowaniem gminy Starachowice na Wierzbnik, po przyłączeniu do niej pozbawionego praw miejskich Wierzbnika[2].
Odtąd w skład gminy wchodziły: Brody, Dziurów, Herkules (kopalnia), Jabłonna, Kuczów, Krzyżowa Wola, Michałów, Ruda, Styków, Starachowice, Świrta, Wanacya Rządowa i Księża i Wierzbnik. Powierzchnia wynosiła 11506 mórg a gmina liczyła w 1893 roku 5263 mieszkańców[3].
18 sierpnia 1916 roku z gminy wyłączono Wierzbnik, któremu przywrócono prawa miejskie (przekształcając go w odrębną gminę miejską[4]). 1 listopada 1916 r. z pozostałej części gminy Wierzbnik utworzono gminę Styków[5][6], w której skład weszła też większa część dawnej gminy Lubienia[7].