Whakamoke

W dzisiejszych czasach Whakamoke to temat, który budzi duże zainteresowanie w społeczeństwie. Jego znaczenie obejmuje różne obszary, od kultury popularnej po naukę. Przez lata Whakamoke był przedmiotem debaty, badań, a nawet kontrowersji. Jednak jego znaczenie i znaczenie są niezaprzeczalne, ponieważ znacząco wpływają na życie ludzi. W tym artykule zbadamy wpływ Whakamoke i jego wpływ na różne aspekty dzisiejszego społeczeństwa.

Whakamoke
Hormiga et Scharff, 2020
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

pajęczaki

Rząd

pająki

Podrząd

Opisthothelae

Infrarząd

Araneomorphae

Rodzina

Malkaridae

Podrodzina

Tingotinginae

Rodzaj

Whakamoke

Typ nomenklatoryczny

Whakamoke orongorongo Hormiga et Scharff, 2020

Systematyka w Wikispecies

Whakamoke – rodzaj pająków z rodziny Malkaridae i podrodziny Tingotinginae. Zalicza się do niego 7 opisanych gatunków. Wszystkie są endemitami Nowej Zelandii[1].

Morfologia

Samice osiągają od 3,06 do 6,02 mm, a samce od 3,02 do 5,15 mm długości ciała. Prosoma jest ciemnobrązowa, w widoku bocznym prostokątna, pozbawiona podziału na część głowową i tułowiową. U samców prosoma ma od 1,25 do 2,36 mm długości i od 0,96 do 1,74 mm szerokości, zaś u samic od 1,26 do 2,68 mm długości i od 1,08 do 2,1 mm szerokości. Karapaks pokrywają nieregularne alweole. Jamka karapaksu wykształcona jest w postaci podłużnej linii. Tylny brzeg karapaksu jest szeroko listwowato wyniesiony. Wszystkie oczy oddalone są od siebie na odległości mniejsze niż ich średnice. Wysokość nadustka jest od 2,6 do 4,5 raza większa od średnicy oczu pary przednio-środkowej. Szczękoczułki mają dwa zęby na krawędzi przedniej, dwa zęby na krawędzi tylnej i niewielką nabrzmiałość w części nasadowej od strony przedniej. Warga dolna jest szersza niż długa i zlana z tarczowatym sternum. Odnóża są dłuższe i cieńsze niż u pokrewnego Tingotingo. Uda pierwszej ich pary są zawsze dłuższe niż karapaks[1].

Opistosoma (odwłok) jest kremowa z ciemnobrązowym, silnie zesklerotyzowanym skutum i brązowymi dyskami szczecinkonośnymi. Skutum przykrywa części przednio-boczne opistosomy i przechodzi na jej stronę brzuszną, gdzie u samicy rozciąga się ku tyłowi do krawędzi epigastrycznej, a u samca na odległość równą około ¾ długości opistosomy. Na przedzie skutum tworzy pierścień otaczający łącznik. U samic skutum za epigynum ma otwarte fenestra, co odróżnia je od pokrewnego Tingotingo. Środkiem opistosomy biegnie para podłużnych rzędów zawierających od czterech do siedmiu sigillów. Mały stożeczek ma dwie szczecinki[1].

Nogogłaszczki samca mają niezmodyfikowane golenie z trzema trichobotriami, zaś cymbium pozbawione apofiz i na szczycie stępione. Paracymbium ma ostry wierzchołek, zawsze pozbawiony wyrostków czy rozwidleń. Embolus jest krótszy niż u Tingotingo, ma nieregularnie ukształtowany wierzchołek i nie zatacza pełnego koła wokół osi tegulum. Sierpowaty wyrostek konduktora ma wyrostek nasadowy z apofizą biegnącą w przeciwnym do embolusa kierunku[1].

Taksonomia

Rodzaj ten wprowadzony został w 2020 roku przez Gustava Hormigę i Nikolaja Scharffa[1][2] na łamach Invertebrate Systematics w ramach rewizji taksonomicznej nowozelandzkich Malkaridae. Jego gatunkiem typowym kreatorzy wyznaczyli opisanego w tej samej publikacji W. orongorongo. Nazwa rodzajowa oznacza w języku maoryskim „ukrywać się” i odnosi się do skrytego trybu życia tych pająków[1].

Według wyników molekularnej analizy filogenetycznej Dimitara Dimitrowa i innych z 2017 roku rodzaj ten stanowi grupę siostrzaną dla rodzaju Tingotingo[3][1]. Hormiga i Scharff połączyli te rodzaje w 2020 roku w podrodzinę Tingotinginae[1].

Do rodzaju tego zalicza się 7 opisanych gatunków[2]:

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h Gustavo Hormiga, Nikolaj Scharff. The malkarid spiders of New Zealand (Araneae: Malkaridae). „Invertebrate Systematics”. 34 (4), s. 345-405, 2020. CSIRO Publishing. DOI: 10.1071/IS19073. 
  2. ↑ a b Gen. Whakamoke Hormiga et Scharff, 2020. World Spider Catalogue . World Spider Catalog Association, 2018. .
  3. ↑ D. Dimitrov, L.R. Benavides, M. A. Arnedo, G. Giribet, C.E. Griswold, N. Scharff, G. Hormiga. Rounding up the usual suspects: a standard target-gene approach for resolving the interfamilial phylogenetic relationships of ecribellate orb-weaving spiders with a new family-rank classification (Araneae, Araneoidea). „Cladistics”. 33 (3), s. 221-250, 2017. DOI: 10.1111/cla.12165.