W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Wadi Rum, badając jego różne aspekty, cechy i możliwe implikacje w różnych obszarach. Od jego pochodzenia do dzisiejszego znaczenia, zagłębimy się w szczegółową analizę, która pozwoli nam zrozumieć jego znaczenie i wpływ na społeczeństwo. Poprzez badania, wywiady i konkretne przykłady będziemy starali się rzucić światło na Wadi Rum i jego wpływ na współczesny świat, oferując czytelnikowi pełną i wzbogacającą wizję tego ekscytującego tematu.
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
![]() Skała z piaskowca w Wadi Rum | |
Państwo | |
---|---|
Typ |
mieszany |
Spełniane kryterium |
III, V, VII |
Numer ref. | |
Region[b] |
Kraje arabskie |
Historia wpisania na listę | |
Wpisanie na listę |
2011 |
Położenie na mapie Jordanii ![]() | |
![]() | |
Wadi Rum, Wadi Ramm (arab. وادي رم) – dolina leżąca wśród granitowych i zbudowanych z piaskowca skał. Największa wadi w Jordanii[1].
W okresie prehistorycznym była zamieszkiwana przez wiele różnych kultur, w tym nabatejską. Pozostawiły one po sobie ślad w postaci malunków naskalnych, petroglifów i świątyń[2]. Obecnie żyją w niej grupy Beduinów[3].
Wadi Rum rozsławił na świecie brytyjski oficer Thomas Edward Lawrence[4], który działał na tym terenie w okresie antytureckiego powstania arabskiego w latach 1917−1918[5]. W latach osiemdziesiątych jedna z charakterystycznych formacji skalnych Wadi Rum otrzymała nazwę „Siedem Filarów Mądrości” ze względu na książkę pod tym tytułem, którą Lawrence napisał w następstwie udziału w wojnie (choć nazwa powieści nie ma żadnego związku z Wadi Rum)[6].
Region Wadi Rum jest jednym z najpopularniejszych regionów turystycznych w Jordanii, także wśród zagranicznych turystów. Typowa trasa turystyczna obejmuje kilkugodzinne lub całodniowe zwiedzanie samochodem z napędem na cztery koła głównych atrakcji turystycznych, lunch oraz wieczorną imprezę z noclegiem w jednym z licznych obozów Beduinów. Popularnymi formami wypoczynku są także: zwiedzanie pustynnych okolic, biwakowanie „pod gwiazdami” (zwyczajem Beduinów)[7], jazda konna (konie arabskie) oraz wspinaczka skałkowa[8]. Napływ dużej liczby turystów w ten odosobniony rejon przyczynia się do wzrostu majętności miejscowych Beduinów[9].
W 2011 roku obszar chroniony Wadi Rum został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO[10].
Cały obszar koncentruje się wokół głównej doliny Wadi Rum. Najwyższym wzniesieniem w Jordanii jest Dżabal Umm ad Dami mający 1840 m n.p.m., a położony 30 km na południe od wioski Wadi Rum. W pogodny dzień ze szczytu można zobaczyć Morze Czerwone i granicę saudyjską.
Dżabal Ramm lub Jebel Rum (1734 m n.p.m.) to drugi pod względem wysokości szczyt w Jordanii i najwyższy szczyt w centralnej Wadi Rum[11], wznoszący się bezpośrednio nad doliną Rum, naprzeciw Jebel um Ishrin, który jest prawdopodobnie o metr niższy.
Khaz'ali Canyon w Wadi Rum to miejsce bogate w petroglify wyryte w ścianach jaskiń przedstawiających ludzi i antylopy, a sięgające czasów tamudyckich[12]. Wioska Wadi Rum liczy kilkuset mieszkańców – Beduinów, mieszkających w namiotach z koziej skóry, ale i betonowymi domach. Znajduje się tu również szkoła dla chłopców i osobna dla dziewcząt, kilka sklepów i siedziba Pustynnego Patrolu[13].
W roku 2013, po czterech latach prac Geoff Lawton[14] osiągnął sukces w tworzeniu ekosystemu permakultury w Wadi Rum[15].
Obszar ten był często wykorzystywanym tłem w filmach[16]. Filmowcy najchętniej korzystali z niego w ujęciach rozgrywających się na powierzchni Marsa[17].