Włodzimira Czesława Wojtczak

W tym artykule poruszymy temat Włodzimira Czesława Wojtczak, który jest dziś niezwykle aktualny i interesujący. Włodzimira Czesława Wojtczak to temat, który wywołał wielką debatę i przyciągnął uwagę wielu osób z różnych dziedzin. W całej historii Włodzimira Czesława Wojtczak był przedmiotem badań, analiz i refleksji, co przyczyniło się do jego ewolucji i zrozumienia w obecnym kontekście. Co więcej, Włodzimira Czesława Wojtczak odegrał znaczącą rolę w życiu wielu ludzi, bezpośrednio lub pośrednio wpływając na różne aspekty społeczeństwa. Dlatego istotne jest zbadanie i zgłębienie znaczenia i znaczenia Włodzimira Czesława Wojtczak, a także jego implikacji i konsekwencji dzisiaj.

Włodzimira Czesława Wojtczak CSSE
Czesława Wojtczak
Maria Włodzimira Wojtczak
Służebnica Boża,
zakonnica
Ilustracja
Zdjęcie Włodzimiry Czesławy Wojtczak (ok. 1940)
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1909
Franklinów

Data i miejsce śmierci

20 lutego 1943
Ostrów Wielkopolski

Miejsce pochówku

sarkofag w nawie bocznej kościoła Bożego Ciała w Poznaniu,
ul. Strzelecka 40

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety (elżbietanki)

Śluby zakonne

28 sierpnia 1939

Multimedia w Wikimedia Commons
Przyczyna śmierci

gruźlica płuc

Rodzice
  • Józef
  • Jadwiga z d. Płóciennik
    • podpis
    Multimedia w Wikimedia Commons
    Cytaty w Wikicytatach
    Strona internetowa

    Włodzimira Czesława Wojtczak (właśc. Czesława Wojtczak; imię zakonne Maria Włodzimira Wojtczak; ur. 20 lutego 1909 we Franklinowie, zm. 20 lutego 1943 w Ostrowie Wielkopolskim) – polska zakonnica ze Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety (elżbietanek), posługująca w czynach miłosierdzia ubogim dzieciom oraz Służebnica Boża Kościoła katolickiego.

    Życiorys

    Lata dzieciństwa i młodości

    Czesława Wojtczak urodziła się 20 lutego 1909 we Franklinowie, w rodzinie wielodzietnej jako córka kowala Józefa i gospodyni domowej Jadwigi z domu Płóciennik[1]. Miała pięcioro rodzeństwa: Mariannę, Czesława, Ewę, Janinę i Mieczysława[a][1]. Następnego dnia po urodzeniu (21 lutego) została ochrzczona w kościele św. Wojciecha w pobliskim Lewkowie[1]. Tam też przyjęła pierwszą komunię świętą[1]. Podczas I wojny światowej ojciec jej walczył na froncie francuskim w szeregach armii pruskiej, natomiast matka prowadziła przydrożny zajazd w rodzinnym Franklinowie[1]. Po zakończeniu wojny rodzina przeprowadziła się do Ostrowa Wielkopolskiego, gdzie zakupiła kamienicę przy ul. Stare Targowisko 5 (obecnie pl. 23 Stycznia)[1]. Duży wpływ na rozwój jej życia duchowego, a przypuszczalnie również i powołania zakonnego wniósł ks. Kazimierz Rolewski, proboszcz ówczesnej parafii farnej (obecnie konkatedralnej) pw. Stanisława Biskupa w Ostrowie Wielkopolskim[2].

    W dzieciństwie uczęszczała do siedmioletniego Gimnazjum i Liceum Żeńskiego w Ostrowie Wielkopolskim (1920–1927), osiągając dobre wyniki oraz angażując się w działalność charytatywną (była współzałożycielką oraz członkinią szkolnego koła miłosierdzia)[3]. Koleżanki z tego koła we wspomnieniach zapamiętały ją jako pogodną, uczynną, wyrozumiałą dla wszystkich, cichą, skromną i pełną wewnętrznej dobroci dziewczynę[3]. Jedna z jej koleżanek Eleonora Szymczak tak ją określiła[3]:

    Czesia „biednym okazywała zawsze dużo serca”.

    Miała jasne, lekko rozwiane włosy oraz niebieskie oczy[3]. Odznaczała się dużą wrażliwością artystyczną oraz zdolnościami muzycznymi, recytatorskimi i plastycznymi (pozostał po niej jeden namalowany 20 kwietnia 1930 obraz z brzoskwiniami w przewróconym koszu)[4].

    Powołanie zakonne

    W 1927 przystąpiła do egzaminu maturalnego, po zdaniu którego wstąpiła do organizacji kościelnej pod nazwą Młode Polki, pełniąc w niej funkcję skarbniczki[5]. Ofiarna praca w tej organizacji, również na polu charytatywnym spowodowała, że zaczęła rozważać formę życia konsekrowanego[5]. Pragnęła bowiem wstąpić do zakonu karmelitanek[5]. Był to okres jej rozwoju życia duchowego, pod okiem opiekuna organizacji ks. Aleksego Wietrzykowskiego[5]. Miała szczególne nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusowego[5]. Często widywano ją klęczącą przed zamkniętymi drzwiami kościoła oraz adorującą Najświętszy Sakrament[5]. Jej powołaniu zakonnemu sprzeciwiali się rodzice, stwierdzając w jednej z domowych awantur m.in.[5]:

    Gdybyś jeszcze poszła do elżbietanek, ale do Karmelu – dziecko wybij to sobie z głowy.

    Idąc za radą mamy, 18 sierpnia 1930 zadzwoniła do furty sióstr elżbietanek w Poznaniu przy ul. Łąkowej, rozpoczynając okres postulatu pod okiem mistrzyni s. Stylity Karczyńskiej CSSE[5]. Matka Stylita dawała ją za wzór innym siostrom, jako przykład posłuszeństwa[5]. W okresie postulatu ukończyła Wyższy Instytut Kultury Religijnej w Poznaniu, którego dyrektorem był ks. dr Kozłowski, pisząc pracę pt. O podwórkowym świecie dziecka[6] oraz rozpoczęła studia w Katolickiej Szkole Społecznej[7].

    Jako postulantka, otrzymała szczególne pozwolenie, aby zostać matką chrzestną swego siostrzeńca Zbigniewa Pawlaka, który później, w 1957 został księdzem[8]. 27 lipca 1933 otrzymała habit oraz przyjęła imię zakonne Maria Włodzimira, rozpoczynając roczny okres nowicjatu[8]. Jako nowicjuszka pracowała w refektarzu oraz była członkinią chóru zakonnego, prowadzonego przez s. Cecylianę Posert CSSE[8]. Siostra ta polecała jej recytację modlitw i wezwań podczas cotygodniowego śpiewu Godzinek o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny[8]. Ponadto powierzono jej opiekę nad zakrystią i ozdabianie ołtarza[8]. Jej szczególną patronką była św. Teresa od Dzieciątka Jezus[8]. Jej współsiostra Wirgilia tak ją scharakteryzowała[8]:

    W nowicjacie pracowałyśmy razem w refektarzu. Siostra Włodzimira była cicha, małomówna, stale rozmodlona. Zachowywała się tak, jakby jej wcale nie było. Umiała zachować milczenie. Gdy byłyśmy nieraz głośne, zwracała nam uwagę, że jesteśmy w klasztorze, że z milczenia zdamy także przed Bogiem rachunek. Nigdy nie odmawiała pomocy. Zawsze grzeczna, uprzejma, życzliwa, z miłym uśmiechem na twarzy. Nigdy nie widziałam jej głośnej, zdenerwowanej lub złośliwej.

    28 lipca 1934 złożyła pierwsze czasowe śluby zakonne, po czym przełożeni skierowali ją do pracy w ochronce dla dzieci z rodzin bezrobotnych parafii św. Jana Jerozolimskiego w Poznaniu, gdzie działała pod okiem ks. prałata Karola Mazurkiewicza[9]. Tu poświęciła się uczynkom miłosierdzia, starając się o zaspokojenie podstawowych rzeczy potrzebnych dla biednych dzieci, jak odzież, żywność czy środki czystości[9]. Często też kwestowała, by zdobyć niezbędne środki materialne dla nich[9].

    3 listopada 1936 została kierowniczką utworzonej ochronki dla dzieci im. św. Jadwigi Królowej przy kościele Bożego Ciała w Poznaniu, przy ul. Łąkowej 3[9]. Będąc dobrą organizatorką starała się na miarę swoich możliwości przyjść im z pomocą, by z pełnym zaangażowaniem ofiarować niezbędne środki do łagodzenia trudów ich codziennego życia[10]. Jej współsiostra Helena tak wspomina te lata[10]:

    Na jednej takiej wspólnej wycieczce do lasu golęcińskiego w czerwcu 1939 roku miałam możność zaobserwować troskliwość siostry Włodzimiry o dzieci, by miały pod dostatkiem słodyczy i pieczywa. Widać było jej kochające serce, myślała przede wszystkim o tym, by biednym dzieciom ofiarować jak najwięcej.

    28 sierpnia 1939 złożyła w Poznaniu śluby wieczyste[10]. Na pamiątkowym, zachowanym obrazku z tej uroczystości widnieje napis[11]:

    O Maryjo spraw, abym na Sercu Twoim stała się drugim Jezusem.

    U schyłku życia

    Tuż po wybuchu 1 września 1939, II wojny światowej, nie mogąc dalej pracować wśród dzieci poświęciła się życiu zakonnemu, a następnie, po naleganiu siostry przełożonej, ze względu na zły stan zdrowia, opuściła klasztor w Poznaniu, przenosząc się do rodzinnej kamienicy w Ostrowie Wielkopolskim[11]. Często odwiedzała siostry przy ul. Gimnazjalnej, gdzie przychodziła na msze święte, modlitwy oraz konferencje klasztorne[11]. Nastąpiło wówczas dalsze pogorszenie stanu jej zdrowia oraz początki gruźlicy płuc[11]. Przez władze okupacyjne została ona wówczas zabrana i umieszczona 16 kwietnia 1942[12] w separatce przytułku dla starców przy ul. Zdunowskiej (obecnie Dom Pomocy Społecznej, ul. Partyzancka)[11]. 20 lutego 1943 w obecności przybyłej siostry przełożonej zmarła w tym przytułku, z gromnicą w ręku, w wyniku zaawansowanej gruźlicy płuc[13]. Pogrzeb odbył się z kaplicy cmentarnej przy ul. Limanowskiego, bez udziału kapłana, po czym została początkowo pochowana w kwaterze sióstr elżbietanek[14][15]. 9 kwietnia 2021 odbyła się ekshumacja i kanoniczne rozpoznanie jej szczątków, po czym zostały one umieszczone w białej trumience i przewiezione do domu prowincjalnego w Poznaniu, gdzie tymczasowo spoczęły w specjalnym sarkofagu[16]. 18 marca 2022 odbyło się uroczyste przeniesienie jej trumienki do kościoła Bożego Ciała w Poznaniu, którą umieszczono w nawie bocznej w specjalnie zbudowanym sarkofagu[17].

    Warto dodać, że s. Włodzimira prowadziła dzienniczek, w którym zapisała wiele m.in. myśli duchowych[18]. Nie zachował się on do naszych czasów (osoby, które go czytały, zapamiętały z niego kilka urywków)[18].

    Proces beatyfikacji

    Z inicjatywy prowincji poznańskiej sióstr elżbietanek przekonanych o świątobliwości jej życia powstała myśl wyniesienia jej na ołtarze[19]. Najpierw w latach 50. XX wieku, a później w latach 80. tegoż wieku, ks. Zbigniew Pawlak z bp. Julianem Wojtkowskim i ówczesną siostrą prowincjalną elżbietanek w Poznaniu, s. Witoldą Bukowską CSSE, podjęli kolejną próbę rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego, ale nie zakończyła się ona powodzeniem[18]. Informacje potrzebne do wszczęcia tego procesu (listy, zdjęcia, pamiątki i wspomnienia osobiste) zaczęto następnie gromadzić od 2011, w celu ponowienia próby[20].

    23 maja 2016 został złożony w Episkopacie Polski wniosek o rozpoczęcie jej procesu beatyfikacyjnego[21]. Konferencja Episkopatu Polski 8 czerwca 2016 na 373. Zebraniu Plenarnym przegłosowała tzw. Nihil obstat, w związku z rozpoczęciem tego procesu na szczeblu diecezjalnym, po czym metropolita poznański abp Stanisław Gądecki specjalnym edyktem ogłoszonym 7 listopada tegoż roku zwrócił się do wiernych z apelem o przekazanie wszelkich materiałów związanych z jej życiem, mogących pomóc w przeprowadzeniu tego procesu[7], a następnie z wnioskiem o rozpoczęcie procesu zwrócono się do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie. 24 kwietnia 2017 Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych wydała zgodę na rozpoczęcie tego procesu na szczeblu diecezjalnym[21]. Postulatorką procesu mianowano s. Marię Annę Jakubowską CSSE[19][22].

    Proces na szczeblu diecezjalnym został rozpoczęty 24 września 2017 uroczystą mszą świętą sprawowaną w kościele Bożego Ciała w Poznaniu, której przewodniczył i homilię wygłosił abp Stanisław Gądecki[19][2][12]. Odtąd przysługuje jej tytuł Służebnicy Bożej. Podczas sesji, w której uczestniczyła m.in. rodzina siostry Włodzimiry, Andrzej Dera (sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP) oraz Beata Klimek (prezydent Ostrowa Wielkopolskiego), abp Stanisław Gądecki, odczytał dekret powołujący trzyosobowy trybunał, który prowadził proces na szczeblu diecezjalnym w następującym składzie[22][2]:

    • ks. dr Rafał Pajszczyk – delegat arcybiskupa poznańskiego
    • ks. dr Marcin Czujek – promotor sprawiedliwości
    • s. Maria Karola Piotrowiak CSSE – notariusz trybunału

    Po przesłuchaniu 15 świadków przez powołany trybunał, abp Stanisław Gądecki w kościele Bożego Ciała w Poznaniu zakończył 2020-05-24 24 maja 2020(dts) proces na szczeblu diecezjalnym, po czym akta zostały przekazane do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie celem dalszego postępowania[23][24].

    Upamiętnienie

    Zobacz też

    Uwagi

    1. ↑ Czesław, Ewa i Janina zmarli po urodzeniu, natomiast najmłodszy z rodzeństwa Mieczysław w wieku około dwóch lat zginął w nieszczęśliwym wypadku, bawiąc się na podwórku (→ Jakubowska i Kania-Weiss 2016 ↓, s. 6).

    Przypisy

    1. ↑ a b c d e f Jakubowska i Kania-Weiss 2016 ↓, s. 6.
    2. ↑ a b c d e Renata Jurowicz, Nowa Boża Służebnica, Dwutygodnik Diecezji Kaliskiej „Opiekun” , opiekun.kalisz.pl, 18 października 2017 .
    3. ↑ a b c d Jakubowska i Kania-Weiss 2016 ↓, s. 7.
    4. ↑ Jakubowska i Kania-Weiss 2016 ↓, s. 7, 46.
    5. ↑ a b c d e f g h i Jakubowska i Kania-Weiss 2016 ↓, s. 8.
    6. ↑ Jakubowska i Kania-Weiss 2016 ↓, s. 8–9.
    7. ↑ a b Stanisław Gądecki, Edykt Arcybiskupa Metropolity Poznańskiego w sprawie beatyfikacji s. M. Włodzimiry Wojtczak, Archidiecezja Poznańska , archpoznan.pl, 7 listopada 2016 .
    8. ↑ a b c d e f g Jakubowska i Kania-Weiss 2016 ↓, s. 9.
    9. ↑ a b c d Jakubowska i Kania-Weiss 2016 ↓, s. 10.
    10. ↑ a b c Jakubowska i Kania-Weiss 2016 ↓, s. 11.
    11. ↑ a b c d e Jakubowska i Kania-Weiss 2016 ↓, s. 12.
    12. ↑ a b Ruszył proces beatyfikacyjny ostrowianki , infostrow.pl, 26 września 2017 .
    13. ↑ Jakubowska i Kania-Weiss 2016 ↓, s. 13.
    14. ↑ Jakubowska i Kania-Weiss 2016 ↓, s. 28.
    15. ↑ Przy grobie Siostry Włodzimiry Wojtczak w Ostrowie Wielkopolskim, Parafia Konkatedralna pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika w Ostrowie Wielkopolskim , konkatedra-ostrowwlkp.pl, 28 października 2017 .
    16. ↑ Ekshumacja i rozpoznanie doczesnych szczątków Służebnicy Bożej Siostry M. Włodzimiry Wojtczak, Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety , selzbietanki.com, 13 kwietnia 2021 .
    17. ↑ Przeniesienie doczesnych szczątków s. M. Włodzimiry Wojtczak do kościoła pw. Bożego Ciała, Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety , selzbietanki.com, 29 marca 2022 .
    18. ↑ a b c Renata Jurowicz, Jutro pójdę do mojego Jezusa, Dwutygodnik Diecezji Kaliskiej „Opiekun” , opiekun.kalisz.pl, 18 października 2017 .
    19. ↑ a b c ~1943~ Czesława Wojtczak (Maria Włodzimira) , newsaints.faithweb.com (ang.).
    20. ↑ Wkrótce rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego s. Włodzimiry Wojtczak, Tygodnik Katolicki „Niedziela” , niedziela.pl, 24 sierpnia 2017 .
    21. ↑ a b c Siostra M. Włodzimira Czesława Wojtczak. (wydarzenia), Siostry Elżbietanki. Prowincja Poznańska , elzbietankipoznan.pl .
    22. ↑ a b Ostrowianka siostra elżbietanka Włodzimira Czesława Wojtczak wynoszona na ołtarze , ok24.tv, 25 września 2017 .
    23. ↑ Koniec diecezjalnego etapu procesu beatyfikacyjnego siostry Włodzimiry Wojtczak , misyjne.pl, 24 maja 2020 .
    24. ↑ Abp Gądecki: służebnica Boża siostra Włodzimira ofiarowała swoje życie za bliźnich, Parafia Rzymskokatolicka NMP Królowej Polski i Św. Antoniego z Padwy w Strażowie , parafia.strazow.pl .
    25. ↑ Jakubowska i Kania-Weiss 2016 ↓, s. 47.
    26. ↑ Patronka, Niepubliczne Przedszkole Ogólnodostępne im. s. Włodzimiry Wojtczak w Ostrowie Wielkopolskim , przedszkole.osw.pl .
    27. ↑ Siostra Włodzimira Wojtczak. Żyła pośród nas... (strona poświęcona siostrze Włodzimirze) ↓.
    28. ↑ Ewa Kotowska-Rasiak, Poznań: otwarcie procesu beatyfikacyjnego s. Marii Włodzimiry Wojtczak , opoka.news, 24 września 2017 .
    29. ↑ Ewa Kotowska-Rasiak, Bp Napierała modlił się o rychłą beatyfikację zakonnicy , opoka.news, 12 maja 2018 .

    Bibliografia

    Linki zewnętrzne