Włodzimierz Słobodnik

W dzisiejszym świecie Włodzimierz Słobodnik pozostaje tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu różnych osób. Niezależnie od tego, czy jest to aktualny temat, postać historyczna czy podstawowa koncepcja, Włodzimierz Słobodnik ma moc przyciągania uwagi i wywoływania debaty w różnych obszarach. W tym artykule dokładnie zbadamy wpływ i znaczenie Włodzimierz Słobodnik, analizując jego implikacje dla dzisiejszego społeczeństwa i jego znaczenie w różnych kontekstach. Podobnie zbadamy, jak Włodzimierz Słobodnik ewoluował w czasie i jego wpływ na różne aspekty naszego codziennego życia. Bez wątpienia Włodzimierz Słobodnik to fascynujący temat, który zasługuje na uważną analizę, aby lepiej zrozumieć jego znaczenie w dzisiejszym świecie.

Włodzimierz Słobodnik
Data i miejsce urodzenia

19 września 1900
Nowoukrainka

Data i miejsce śmierci

10 lipca 1991
Warszawa

Narodowość

żydowska

Język

polski

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Dziedzina sztuki

literatura dla dzieci i młodzieży, poezja

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Grób Włodzimierza Słobodnika na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, 30 lipca 2006

Włodzimierz Słobodnik (ur. 6 września?/19 września 1900 w Nowoukraince, zm. 10 lipca 1991 w Warszawie) – polski poeta, tłumacz literatury francuskiej, rosyjskiej i radzieckiej, satyryk, autor książek dla młodzieży, pochodzenia żydowskiego[1].

Życiorys

Syn Grzegorza. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. W 1921 zadebiutował poetycko na łamach jednodniówki futurystycznej Pam-Bam. W okresie dwudziestolecia międzywojennego członek grupy literackiej Kwadryga. W latach 1932–1939 kierował wypożyczalnią książek Literaria. Po wybuchu II wojny światowej, w okresie od 1939–1941 we Lwowie (członek redakcji Nowych Widnokręgów), 17 września 1940 roku wstąpił do Związku Radzieckich Pisarzy Ukrainy[2]. Następnie w Uzbekistanie (1941–1945). Od 1945 do 1956 mieszkał w Łodzi, od 1957 w Warszawie. Od 1956 roku należał do PZPR[3].

Tłumaczył ponadto z języka rosyjskiego (Michaił Lermontow, Walerij Briusow, Władimir Majakowski, Osip Mandelsztam) i francuskiego (Charles Baudelaire) i niemieckiego. Jego żona, Eleonora Słobodnikowa (1901–1986) była tłumaczką literatury rosyjskiej i radzieckiej.

Pochowany został na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A23-3-23)[4].

Twórczość

  • Modlitwa o słowo (poezje; 1927)
  • Cień skrzypka (poezje; 1929)
  • Nowa muza (poezje; 1930)
  • Spacer nad Wisłą (poezje; 1931)
  • Pamięci matki (poezje; 1934)
  • Wiersze 1922–1935 (1936)
  • Niepokój wieczorny (poezje; 1937)
  • Dom w Ferganie (poezje; Książka 1946)
  • Jan Kiliński (poemat; Wici 1946)
  • Poufne (poezje; Książka 1948)
  • Mały bęben i wielki bęben (książka dla dzieci; Książka 1948)
  • Poezje zebrane (Spółdzielnia Wydawnicza „Wiedza” 1948)
  • Szopka i... kropka (widowisko; Książka i Wiedza 1950)
  • Światła na trasie (poezje; Książka i Wiedza 1950)
  • Nowe wiersze (Czytelnik 1952)
  • Sonety o Wicie Stwoszu i trzy poematy (Czytelnik 1954)
  • Mowa codzienna (poezje; Czytelnik 1956)
  • Podróże wyimaginowane. Pod niebem wyobraźni (poezje; Wydawnictwo Łódzkie 1957)
  • Ciężar ziemi (poezje; Państwowy Instytut Wydawniczy 1959)
  • Bez figowego listka (satyry; seria: „Biblioteka Satyry”; Czytelnik 1959)
  • Nowy wybór wierszy (Biblioteka Laureatów miasta Łodzi; Wydawnictwo Łódzkie 1959)
  • Kamienny cień (poezje; Państwowy Instytut Wydawniczy 1960)
  • O panu Igreku schowanym w szafie oraz inne ramotki (satyry; Wydawnictwo Łódzkie 1962)
  • W cieniu syreny i wierzby (poezje; Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1963)
  • Listy z Paryża (poezje; Państwowy Instytut Wydawniczy 1964)
  • Śpiew na dobranoc (poezje; Czytelnik 1965)
  • Pięć śmiechów głównych (satyry; wespół z Jerzym Afanasjewem, Maciejem Józefem Kononowiczem, Horacym Safrinem i Janem Sztaudyngerem; Wydawnictwo Łódzkie 1967)
  • Róża światła (poezje; Państwowy Instytut Wydawniczy 1967)
  • Poezje wybrane (seria: „Biblioteka Poetów”; Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1971)
  • Wybór wierszy (Państwowy Instytut Wydawniczy 1971)
  • Barwobranie (poezje; Wydawnictwo Łódzkie 1973)
  • Odkrywanie dali (poezje; Czytelnik 1976)
  • Poezje wybrane (wybór i wstęp: Anna Kamieńska; seria: „Biblioteka Poetów”; Państwowy Instytut Wydawniczy 1976)
  • Wiersze wybrane (Czytelnik 1980, ISBN 83-07-00189-7)
  • O zbójniku Janosiku, o siwku srebrnogrzywku i o pięknej cesarzowej (książka dla dzieci; ilustr. Adam Kilian; wydanie 3: Nasza Księgarnia 1982, ISBN 83-10-08171-5)
  • Reszta światła (poezje; Państwowy Instytut Wydawniczy 1984, ISBN 83-06-01180-5)
  • Włodzimierz Słobodnik: wybór poezji (oprac. graf.: Andrzej Heidrich; Czytelnik 1984, ISBN 83-07-01188-4)
  • Czary-mary (utwory dla dzieci; ilustr. Marta Piwocka; Czytelnik 1986, ISBN 83-07-01160-4)
  • Jesienny dzień (wspomnienia; Iskry 1986, ISBN 83-207-0846-X)
  • Eleonora (poezje, fragmenty dziennika Eleonory Słobodnikowej; Iskry 1988, ISBN 83-207-1107-X)
  • Rozmowa z otchłaniami (poezje; ilustr. Barbara Wróblewska-Bogoon; Wydawnictwo Literackie 1989, ISBN 83-08-01937-4)

Przekłady (wybór)

Opracowania

  • Bronisław Poletur, Polska od serca – do serca... (poezje; autor wstępu; Miejsce Piastowe: Wydawnictwo Towarzystwa Świętego Michała Archanioła 1932)
  • Koźma Prutkow, Puch i pierze (satyry; seria: „Biblioteka Stańczyka”; Iskry 1962)
  • Aleksander Błok, Poezje wybrane (autor wyboru i wstępu; seria: „Biblioteka Poetów”; Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1969)
  • Tadeusz Natanson, Pieśni egzotyczne: chór mieszany a capp. (partytura muzyczna; seria: „Polska Literatura Chóralna, 275”; słowa: Włodzimierz Słobodnik; tłumaczenie tekstów oryginalnych: Robert Stiller (z malajskiego); Polskie Wydawnictwo Muzyczne 1974, PWM 7564)
  • Tadeusz Paciorkiewicz, Wycinanki z morskiej pianki: 5 pieśni na 3-głosowy chór dziecięcy i kwintet dęty (słowa: Włodzimierz Słobodnik; Wydawnictwo Muzyczne Agencji Autorskiej 1980)

Odznaczenia i nagrody

Przypisy

  1. ↑ Polsko-żydowska literatura
  2. ↑ Bohdan Urbankowski, Czerwona msza czyli uśmiech Stalina, t. 1, Warszawa 1998, s. 123.
  3. ↑ a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 885. ISBN 83-223-2073-6.
  4. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  5. ↑ M.P. z 1953 r. nr 14, poz. 192.