Włodzimierz Lengauer
W dzisiejszym świecie Włodzimierz Lengauer to istotny temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Od momentu powstania Włodzimierz Lengauer wywołał wszelkiego rodzaju opinie i debaty, stając się miejscem spotkań ekspertów i fanów. Z biegiem lat stało się zjawiskiem przekraczającym granice i kultury, wywołując rosnące zainteresowanie różnymi obszarami wiedzy. W tym artykule dokładnie zbadamy wpływ i znaczenie Włodzimierz Lengauer, a także jego implikacje w bieżącym kontekście.
 Włodzimierz Lengauer (2013) | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia starożytna | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1975 |
| Habilitacja |
1985 |
| Profesura |
18 czerwca 1996 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Warszawski |
| Zakład |
Zakład Historii Starożytnej |
| Stanowisko |
Kierownik |
| Dziekan | |
| Wydział |
Wydział Historyczny |
| Okres spraw. |
2005–2008 |
| Prorektor ds. Badań Naukowych i Współpracy z Zagranicą | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Warszawski |
| Okres spraw. |
2008–2012 |
| Odznaczenia | |
 
| |
| Strona internetowa | |
Włodzimierz Lengauer (ur. 17 sierpnia 1949 w Jeleniej Górze) – polski historyk starożytności, profesor nauk humanistycznych, profesor zwyczajny w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 2005–2008 dziekan Wydziału Historycznego UW, w latach 2008–2012 prorektor Uniwersytetu Warszawskiego.
Życiorys
Uzyskał magisterium na Uniwersytecie Warszawskim w 1971 roku, a następnie doktorat i habilitację w 1975 i 1985 roku. W 1996 roku otrzymał tytuł naukowy profesora od Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. W 1999 roku objął stanowisko profesora zwyczajnego na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie jest zatrudniony w Instytucie Historycznym od 1971 roku.
W latach 1996–2008 zajmował stanowisko kierownika Zakładu Historii Starożytnej Wydziału Historii UW[1], a w latach 2005–2008 był dziekanem Wydziału Historii UW. W latach 2008–2012 sprawował urząd prorektora ds. Badań Naukowych i Współpracy z Zagranicą.
W latach 1979–1981 korzystał ze stypendium Fundacji im. Aleksandra von Humboldta na Uniwersytecie w Trewirze. Uczestniczył również w innych stypendiach badawczych oraz wykładach gościnnych w Bonn, Kolonii, Konstancji, Besançon i Paryżu (École des Hautes Études en Sciences Sociales).
Jest autorem licznych publikacji z zakresu historii starożytnej Grecji, uznanym specjalistą w badaniach nad grecką religią i kulturą, w tym nad "Hieroi logoi" – tajnymi naukami starożytnych Greków[2]. Należy do Polskiego Towarzystwa Filologicznego, Polskiego Towarzystwa Historycznego, Komitetu Głównego olimpiady historycznej, Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej PAN.
Do 2012 był wiceprzewodniczącym Zarządu Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci.
Wolnomularz, członek Wielkiej Loży Narodowej Polski.[3]
Uczniowie
Wypromował co najmniej sześciu doktorów. Do grona jego uczniów należą m.in. Łukasz Niesiołowski-Spanò i Aleksander Wolicki[4].
Główne osiągnięcia, nagrody, odznaczenia
W 2014 otrzymał z rąk ambasadora Francji francuski Order Palm Akademickich[5].
W 2001 za wybitne zasługi w działalności na rzecz dzieci otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[6].
W 2012 roku otrzymał Nagrodę im. św. Grzegorza Peradze[7].
Publikacje (wybór)
- Greek Commanders in the 5th and 4th Centuries B.C. Politics and Ideology: A Study of Militarism, Warszawa 1979
- Pojęcie równości w greckich koncepcjach politycznych. Od Homera do końca V wieku p.n.e., Warszawa 1988
- Religijność starożytnych Greków, Warszawa 1994
- Starożytna Grecja okresu archaicznego i klasycznego, Warszawa 1999
- Storia dell' antichità in URSS (1917–1956), w: Index. Quaderni camerti di studi romanistici, t. 28, 2000, s. 89–116;
- Cenzus wieku dla członków ateńskiej boule, w: Przegląd Historyczny, t. 92, 2001, s. 155–160
- Dionizos. Trzy szkice, Kraków 2020
- Eros Greków, Kraków 2023
Życie prywatne
W 2019 roku w wywiadzie dla Polityki publicznie powiedział, że jest gejem i ateistą[8].
Przypisy
- ↑ Zakłady, Wydział Historii Uniwersytetu Warszawskiego .
- ↑ Włodzimierz Lengauer. "Hieroi logoi" : tajne nauki starożytnych Greków?. „Ars Regia”. Tom 2, Numer 1(2) (1993). s. 13-34.
- ↑ Wordpress, Posts Tagged ‘prof. Włodzimierz Lengauer’, Dokąd się ścigamy?
- ↑ System Wspomagania Wyboru Recenzentów , recenzenci.opi.org.pl .
- ↑ Uroczystość wręczenia wysokich francuskich odznaczeń wybitnym osobom. ambafrance-pl.org, 19 marca 2014. .
- ↑ Postanowienie Prezydenta RP z 19 czerwca 2001 r. o nadaniu orderów i odznaczeń , www.infor.pl (ang.).
- ↑ Laureaci Nagrody im. św. Grzegorza Peradze , studium.uw edu.pl .
- ↑ Agnieszka Krzemińska: Czym różni się pederasta od pedofila? Wywiad z Włodzimierzem Lengauerem. Polityka, 28 maja 2019. .