Władysław Sierakowski

W dzisiejszym świecie Władysław Sierakowski stał się tematem rosnącego zainteresowania w różnych obszarach społeczeństwa. Od środowiska akademickiego po środowisko biznesowe, Władysław Sierakowski staje się istotny ze względu na jego wpływ na nasze codzienne życie. W miarę jak wkraczamy w XXI wiek, znaczenie zrozumienia i zajęcia się Władysław Sierakowski staje się coraz bardziej oczywiste. W tym artykule zbadamy, jak Władysław Sierakowski ewoluował na przestrzeni czasu, jaki ma wpływ na różne społeczności i sektory oraz możliwe implikacje na przyszłość. Od wpływu na politykę po wpływ na technologię, Władysław Sierakowski to temat zasługujący na naszą uwagę i refleksję.

Władysław Sierakowski
ilustracja
Herb
herb Dołęga
Rodzina

Sierakowscy

Ojciec

Marcin Sierakowski

Żona

Aniela z Bohdanów

Dzieci

Aniela

Władysław Sierakowski
Data urodzenia

1804?

Data i miejsce śmierci

16 lutego 1863
Złoczów

poseł na Sejm Ustawodawczy (1848)
Okres

od 10 lipca 1848
do 7 marca 1849

Przynależność polityczna

"Stowarzyszenie" - demokraci polscy

Władysław Sierakowski, herbu Dołęga (ur. ok. 1804 ? – zm. 16 lutego 1863 w Złoczowie), ziemianin, członek tajnych organizacji niepodległościowych, poseł na Sejm w Kromieryżu.

Życiorys

Ziemianin, właściciel dóbr Ożydów, Olesko i Sokołówka w cyrkule złoczowskim[1]. Uczestnik powstania listopadowego[1]. Kilkakrotnie więziony za udział w tajnych polskich organizacjach niepodległościowych[2].

Podczas wydarzeń Wiosny Ludów w Galicji zwolennik demokratów. Wybrany 26 maja 1848 do Sejmu Ustawodawczego w Wiedniu i Kromieryżu (10 lipca 1848 - 7 marca 1849) wybrany w galicyjskim okręgu Sokołówka[3]. W Sejmie jeden z głównych działaczy demokratycznych w „stowarzyszeniu” posłów polskich[1]. Opowiadał się wówczas po stronie posłów chłopskich domagających się reformy agrarnej[4]. Domagał się także zniesienia stanu oblężenia w Galicji. Wystąpił także z projektem zniesienia tytułów: książę, hrabia, baron, rycerz, szlachetny itp. i zamiany ich na jeden: wolny obywatel. Projekt ten został wysunięty 21 sierpnia 1848. Sierakowski udowadniał słuszność swej propozycji „wszechwładztwem ludu”. Projekt został przyjęty z entuzjazmem[5]. Należał do grona najpopularniejszych posłów. Jak go scharakteryzował galicyjski dziennikarz i autor powieści historycznych Kazimierz Ostaszewski-Barański Olbrzymia siła i niezwykła tusza zjednała mu przydomek »der Reichstagselephant«[6], a jego niezmordowanie w stawianiu najrozmaitszych kwestii w formie pytań i wniosków wyrobiła mu w humorystycznych pismach osobliwy tytuł »Interpellationsrath«[7]. Był to człowiek gorzcy, odważny aż do zuchwałości i konsekwentny w całym słowa tego znaczeniu. On stawiał i popierał wniosek o uznanie odpowiedzialności ministrów, on pierwszy wniósł o postawienie w stan oskarżenia ministrów a mianowicie gabinetu Pillersdorfa z powodu nadużyć w Galicji, on przeforsował wniosek udzielenia nagany dla prezesa apelacji lwowskiej Kronwalda. za zakazywanie urzędnikom należenia do gwardii narodowej...[8]

Rodzina i życie prywatne

Syn c.k. starosty i ziemianina Marcina[2][9]. Ożeniony z Anielą z Bohdanów (zm. w 1850), mieli jedną córkę Anielę która była żoną Karola Hubickiego[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c Ludwik Dębicki, Portrety i sylwetki z dziewiętnastego stulecia z ilustracjami. Seria 2, T. 2, Kraków 1907, s. 124–126.
  2. ↑ a b c Parlament Österreich Republik, Franz Adlgasser, Kurzbiografie Sierakowski, Władysław Ritter von - Parlamentarier 1848-1918 online
  3. ↑ Józef Buszko, Polacy w parlamencie wiedeńskim – 1848–1918, Warszawa 1996, s. 357.
  4. ↑ Kazimierz Karolczak, Arystokraci galicyjscy wobec wypadków 1848, w: Rok 1848. Wiosna Ludów w Galicji, red. Władysław Wic, Kraków 1999, s. 54.
  5. ↑ Włodzimierz Borys, Wybory w Galicji i debaty nad zniesieniem pańszczyzny w parlamencie wiedeńskim w 1848 r., „Przegląd Historyczny”, t. 58/1, 1967, s. 38.
  6. ↑ „Słoń Reichstagu” (Reichstag w Cesarstwie Austrii).
  7. ↑ „Radca interpelacji”.
  8. ↑ Kazimierz Ostaszewski-Barański, Rok złudzeń (1848), Opowiadanie historyczne, Złoczów 1870, 317-318.
  9. ↑ Poczet szlachty galicyjskiej i bukowińskiej, Lwów 1857, s. 224