Ulica Warecka w Warszawie

W tym artykule zbadamy znaczenie Ulica Warecka w Warszawie we współczesnym społeczeństwie. Od swoich początków do chwili obecnej Ulica Warecka w Warszawie wywarł ogromny wpływ na różne obszary życia codziennego. Na przestrzeni dziejów Ulica Warecka w Warszawie był przedmiotem fascynacji i badań, a jego wpływ odcisnął piętno na kulturze, polityce, ekonomii i psychologii. Dzięki szczegółowej analizie odkryjemy, jak Ulica Warecka w Warszawie ukształtował nasze postrzeganie i zachowania oraz zbadamy jego kluczową rolę w kształtowaniu tożsamości indywidualnej i zbiorowej. Podobnie zagłębimy się w różne perspektywy i podejścia opracowane wokół Ulica Warecka w Warszawie, aby lepiej zrozumieć jego znaczenie w dzisiejszym świecie.

Ulica Warecka w Warszawie
Śródmieście Północne
Ilustracja
Ulica Warecka na odcinku między ul. Nowy Świat a ul. Kubusia Puchatka
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Długość

300 m

Przebieg
↑ ul. H. Sienkiewicza
pl. Powstańców Warszawy
ul. K. Baczyńskiego
ul. Kubusia Puchatka
ul. Nowy Świat, ul. Ordynacka ↓
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Warecka w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Warecka w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Warecka w Warszawie”
Ziemia52°14′06,5″N 21°00′57,6″E/52,235139 21,016000
Multimedia w Wikimedia Commons

Ulica Warecka – ulica w dzielnicy Śródmieście w Warszawie.

Historia

Ulica jest dawną drogą narolną Kałęczyna[1]. Pierwotnie prowadziła przez jurydykę Szpitala św. Ducha. W końcu XVIII wieku u jej zbiegu w Nowym Światem wzniesiono drewniany dwór Wareckie, należący do starosty wareckiego Józefa Pułaskiego. Od nazwy tej posesji pochodzi nazwa ulicy, nadana oficjalnie w 1770[2]. Naprzeciwko dworu powstał pałac Jabłonowskich (później Sanguszków).

W połowie XIX wieku przy placu Wareckim (obecnie plac Powstańców Warszawy) zbudowano stajnie i powozownie poczty konnej, a później gmach Poczty Głównej, który przetrwał do powstania warszawskiego.

W czasie powstania warszawskiego przy ul. Wareckiej róg Nowego Światu znajdował się główny właz kanałowy, którym wychodzili powstańcy ewakuujący się ze Starego Miasta[3].

Po zniszczeniach w 1944 część budynków odbudowano w latach pięćdziesiątych, w tym Dom Spółdzielczości Rolniczej (nr 11a), kamienicę Wedegisa (nr 11) oraz pałacyk Sanguszków i kamienicę Wawrzyńca Mikulskiego na rogu Nowego Światu.

W latach 1948–1955 wzniesiono gmach Narodowego Banku Polskiego (główny projektant Bohdan Pniewski) a w latach 1958–1961 po przeciwległej stronie ulicy hotel Dom Chłopa (również dzieło Bohdana Pniewskiego i Małgorzaty Handzelewicz-Wacławek) z obszernym parkingiem, na którym po roku 2000 wzniesiono nowy budynek hotelowy.

Przy ul. Kubusia Puchatka ulica przechodzi przez dwa sklepione łukowo prześwity. Nawierzchnię jezdni stanowi zachowany przedwojenny bruk z kostki granitowej.

Przypisy

  1. ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 14 Nowowiejska-Francesco Nullo. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2008, s. 69. ISBN 978-83-88372-37-7.
  2. ↑ Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 188. ISBN 978-83-62189-08-3.
  3. ↑ Izabella Maliszewska, Stanisław Maliszewski: Śródmieście Północne. Warszawskie Termopile. Warszawa: Fundacja „Wystawa Warszawa Walczy 1939–1945, 2000, s. 103. ISBN 83-87545-32-5.

Bibliografia