W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Turniej Czterech Skoczni, temacie, który w ostatnim czasie przykuł uwagę wielu osób. Od jego znaczenia w społeczeństwie po wpływ na środowisko, Turniej Czterech Skoczni to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Turniej Czterech Skoczni, analizując jego wpływ i możliwe rozwiązania zaproponowane w celu sprostania wyzwaniom, jakie stwarza. Dodatkowo poznamy najnowsze badania i istotne dane, które pozwolą nam lepiej zrozumieć znaczenie Turniej Czterech Skoczni w naszym codziennym życiu. Nie przegap tej pełnej analizy na temat Turniej Czterech Skoczni!
![]() | |
Rozgrywany od | |
---|---|
Najwięcej zwycięstw w klasyfikacji generalnej |
Janne Ahonen |
Najwięcej zwycięstw z rzędu w klasyfikacji generalnej |
Bjørn Wirkola |
Najwięcej zwycięstw w konkursach TCS |
Jens Weißflog |
Najwięcej razy na podium w klasyfikacji generalnej |
Janne Ahonen |
Najwięcej razy na podium w konkursach TCS |
Janne Ahonen |
Najwięcej punktów w jednej edycji TCS |
Daniel Tschofenig |
Zwycięzcy wszystkich konkursów TCS podczas jednej edycji |
Sven Hannawald (2001/2002) |
Ostatni zwycięzca TCS | |
Miejsca rozgrywania konkursów |
Turniej Czterech Skoczni, w skrócie TCS (niem. Vierschanzentournee) – międzynarodowa impreza w skokach narciarskich mężczyzn, organizowana cyklicznie od 1953 na przełomie grudnia i stycznia każdego roku. Turniej odbywa się w czterech miastach: dwóch niemieckich (Oberstdorf, Garmisch-Partenkirchen) i dwóch austriackich (Innsbruck, Bischofshofen). Zwycięzcą danej edycji TCS zostaje zawodnik, który łącznie zdobędzie największą liczbę punktów we wszystkich czterech konkursach. Turniej bywa określany mianem narciarskiego Wielkiego Szlema[a] i dla wielu skoczków jest równie ważny co igrzyska olimpijskie czy mistrzostwa świata[1][2]. Od 28. edycji (sezon 1979/1980) Turniej Czterech Skoczni stanowi część Pucharu Świata.
Od 45. edycji (sezon 1996/1997) wszystkie konkursy Turnieju rozgrywane są tzw. systemem KO. W każdym konkursie startuje 50 zawodników, którzy przeszli kwalifikacje. Skoczkowie dobierani są w pary – pierwszy z pięćdziesiątym, drugi z czterdziestym dziewiątym itd. Wyłonione w ten sposób pary rywalizują w pierwszej serii zawodów. Do drugiej serii awans uzyskuje każdy zwycięzca z danej pary oraz pięciu tzw. „szczęśliwych przegranych” (ang. lucky losers), czyli pięciu najlepszych zawodników spośród wszystkich przegranych. Druga seria zawodów rozgrywana jest według tradycyjnych zasad Pucharu Świata.
Do 60. edycji (sezon 2011/2012) nagrodą za wygranie turnieju był wysokiej klasy samochód oraz nagroda pieniężna. Od 61. edycji (sezon 2012/2013) nagrodą za zwycięstwo jest statuetka złotego orła[3][4] oraz nagroda pieniężna w wysokości 20 tysięcy franków szwajcarskich. Od 70. edycji sezon 2021/2022 nagrodą za zwycięstwo jest statuetka złotego orła[3][4] oraz nagroda pieniężna w wysokości 100 tysięcy franków szwajcarskich. Statuetka ta była inspiracją dla stworzenia złotej sowy, nagrody w Turnieju Sylwestrowym dla kobiet, rozgrywanym równolegle do TCS, ale o połowę krótszym, od sezonu 2021/2022.
Najbardziej utytułowanym skoczkiem w historii TCS jest Janne Ahonen, który jako jedyny wygrał turniej pięciokrotnie (w 1999, 2003, 2005, 2006 i 2008). Bjørn Wirkola jako jedyny zwyciężył w trzech edycjach turnieju z rzędu (w 1967, 1968 i 1969). Najwięcej zwycięstw w poszczególnych konkursach odnieśli Bjørn Wirkola i Jens Weißflog, którzy na najwyższym stopniu podium stawali po 10 razy. Trzech skoczków wygrało wszystkie cztery konkursy podczas jednej edycji turnieju – Sven Hannawald (w 2002), Kamil Stoch (w 2018) i Ryōyū Kobayashi (w 2019).
Dotychczas trzech polskich skoczków triumfowało w klasyfikacji generalnej TCS – Adam Małysz (w 2001), Kamil Stoch (w 2017, 2018 i 2021) oraz Dawid Kubacki (w 2020). W polskim dorobku znajduje się również drugie miejsce Piotra Żyły (w 2017) i Dawida Kubackiego (w 2023) oraz trzecie miejsca Małysza (w 2003) i Kubackiego (w 2021).
Nazwa skoczni | Miejscowość | Punkt K | HS[5] | Rekord skoczni | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() |
Schattenbergschanze | ![]() |
K120 | HS137 | 143,5 m | ![]() |
29.12.2003 |
![]() |
Große Olympiaschanze | ![]() -Partenkirchen |
K125 | HS142 | 145,0 m | ![]() |
01.01.2025 |
![]() |
Bergisel | ![]() |
K120 | HS128 | 138,0 m | ![]() |
04.01.2015 |
Paul-Ausserleitner-Schanze | ![]() |
K125 | HS142 | 145,0 m | ![]() |
06.01.2019 |
Turniej Czterech Skoczni organizowany jest przez cztery kluby narciarskie. Są to Skiclub 1906 Oberstdorf , Skiclub Partenkirchen (SCP), Sport Club Bergisel (SC Bergisel) i Skiclub Bischofshofen[6].
Prezydentem (prezesem) Komitetu Organizacyjnego TCS jest od 2021 roku dr Peter Kruijer, szef klubu narciarskiego Skiclub 1906 Oberstdorf[7]. Wcześniej funkcję tę pełnili[8]:
Zgodnie z uzgodnieniami z 2003 roku, szefowie czterech klubów narciarskich z miast-gospodarzy turnieju zmieniają się na stanowisku prezesa całej imprezy co trzy-pięć lat[8].
Pomysł zorganizowania noworocznego konkursu w skokach narciarskich (Neujahrsskispringen) pojawił się wśród członków klubu narciarskiego SC Partenkirchen w 1921 r. i miał związek z otwarciem nowej skoczni, w miejscu obecnej Große Olympiaschanze. Już pierwsze tego typu zawody – przeprowadzone 1 stycznia 1922 – miały charakter międzynarodowy, a ich zwycięzcą został Norweg Jakob Vaage, który uzyskał odległość 76 metrów. W kolejnych latach impreza odbywała się regularnie do 1941 r., gdy nastąpiła czteroletnia przerwa, spowodowana II wojną światową (1942–1945). Noworoczne zmagania przywrócono 1 stycznia 1946, lecz w związku z powojennymi sankcjami – nałożonymi przez Międzynarodową Federację Narciarską (FIS) na Deutscher Skiverband – były to jedynie lokalne zawody narciarskie, w których brali udział wyłącznie skoczkowie niemieccy.
Pod koniec 1948 r. FIS zniosła zakaz udziału Niemców w imprezach międzynarodowych oraz pozwoliła zawodnikom z innych państw na starty na terytorium Republiki Federalnej Niemiec i Niemieckiej Republiki Demokratycznej, a latem 1949 r. w domu „Maler” w Partenkirchen - wśród przebywających tam działaczy narciarskich z Garmisch-Partenkirchen oraz Innsbrucku - narodziła się idea turnieju, rozgrywanego na początku roku, przez kilka dni, w krótkich odstępach czasu, na czterech różnych skoczniach w Niemczech i Austrii. Do konkretów jednak nie doszło[9].
W styczniu 1951 r. władze klubu Skivereine Innsbruck postanowiły zorganizować w okresie ferii świątecznych konkurs „Skispringen am Bergisel”. Zainteresowanie z jakim się on spotkał przerosło najśmielsze oczekiwania, bowiem pod skocznią zjawiło się aż 25 tysięcy kibiców. Spowodowało to u Austriaków ponowną chęć nawiązania współpracy z niemieckimi klubami narciarskimi.
Ostatecznie, plan „niemiecko-austriackiego turnieju skoków” opracowano 17 maja 1952, podczas wieczornych zawodów na Seegrube koło Innsbrucku, a jego autorami byli: Toni Glos, Emmerich „Putzi” Pepeunig (Innsbruck), Beppi Hartl, Franz Rappenglück (Partenkirchen), Andi Mischitz, Fred Triebner (Bischofshofen) oraz Alfons Huber i Xaver Kaiser (Oberstdorf)[10]. Ostatni z obecnych wówczas pomysłodawców turnieju, a później jego honorowy prezydent – „Putzi” Pepeunig, zmarł w 1999 r. i został pochowany na cmentarzu nieopodal skoczni Bergisel[1].
Garmisch-Partenkirchen (z konkursem noworocznym), Innsbruck i Bischofshofen od początku zostały wskazane jako miejsca rozgrywania turnieju. Jako że Niemcy chcieli osiągnąć parytet organizacyjny, przedstawiciele SC Partenkirchen zostali upoważnieni do znalezienia drugiego miasta-partnera w swoim kraju. Pierwotnie skupili się na trzech kandydaturach: Berchtesgaden, Füssen i Oberammergau, bowiem te miejscowości posiadały już odpowiednie skocznie i miały doświadczenie w organizowaniu zawodów narciarskich. Ostatecznie jednak, ze względów finansowych, zdecydowali się wskazać Oberstdorf[11].
We wrześniu 1952 r. w Garmisch-Partenkirchen podpisano porozumienie o wspólnej organizacji imprezy o nazwie „Niemiecko-Austriacki Turniej Skoczków” (oryg. „Deutsch-Österreichische Springertournee“), odbywającej się corocznie na przełomie grudnia i stycznia[2], a ostateczną umowę w tej sprawie sygnowano 14 grudnia 1952 w Posthotelu w tym samym mieście[12].
Podczas Turnieju wprowadzane są nowatorskie rozwiązania techniczne, np. system chłodzący tory najazdowe na skoczni Schattenbergschanze w Oberstdorfie (zamrażający rozbieg w przypadku odwilży)[13], a od 61. edycji sztuczne tory najazdowe ze zintegrowanym układem chłodzenia (bez potrzeby wykorzystywania śniegu czy lodu z zewnątrz)[14].
W trakcie 62. edycji zastosowano ledowe podświetlanie belki startowej, sygnalizujące zmianą koloru możliwość oddania skoku przez zawodnika. Kolejną innowacją podczas tego Turnieju była laserowa linia (widoczna na zeskoku zarówno dla kibiców, jak i skoczków), wyznaczająca przybliżoną odległość, jaką zawodnik musi pokonać, aby objąć prowadzenie[15].
W czasie 66. edycji wprowadzono szczegółowe analizy wyjścia skoczków z progu. Producenci sygnału telewizyjnego zamontowali w okolicach progu osiem specjalistycznych kamer, dzięki którym widzowie mogli zobaczyć o ile centymetrów zawodnicy byli oddaleni od wyznaczonego idealnego punktu odbicia (o ile je spóźnili lub przyspieszyli)[16].
Inną nowinką technologiczną, przypominającą pudełko z pastą do butów, był ważący 30,7 g zasobnik z chipem, montowany tuż za wiązaniami nart. Nowy sprzęt, zastosowany po raz pierwszy 29 grudnia 2017 podczas sesji kwalifikacyjnej w Oberstdorfie, był w stanie odnotować m.in. prędkość odbicia skoczka na progu – zarówno w pionie, jak i poziomie, rozkład prędkości w różnych etapach lotu oraz kąty ułożenia nart zawodnika w locie. Wcześniej z tak dokładnych danych mogli korzystać wyłącznie niemieccy skoczkowie w Instytucie Stosowanych Nauk Treningowych w Lipsku. Następnie w jej posiadanie weszły również inne drużyny narodowe, dzięki systemowi stworzonemu przez współpracującą z FIS firmą Swiss Timing[17].
Edycja | Sezon | Oberstdorf | Garmisch-Partenkirchen | Innsbruck | Bischofshofen | Triumfator TCS |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | 1953 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
2 | 1953/1954 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
3 | 1954/1955 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
4 | 1955/1956 | ![]() ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
5 | 1956/1957 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
6 | 1957/1958 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
7 | 1958/1959 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
8 | 1959/1960 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
9 | 1960/1961 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
10 | 1961/1962 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
11 | 1962/1963 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
12 | 1963/1964 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
13 | 1964/1965 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
14 | 1965/1966 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
15 | 1966/1967 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
16 | 1967/1968 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
17 | 1968/1969 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
18 | 1969/1970 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
19 | 1970/1971 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
20 | 1971/1972 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
21 | 1972/1973 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
22 | 1973/1974 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
23 | 1974/1975 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
24 | 1975/1976 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
25 | 1976/1977 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
26 | 1977/1978 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
27 | 1978/1979 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
28 | 1979/1980 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
29 | 1980/1981 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
30 | 1981/1982 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
31 | 1982/1983 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
32 | 1983/1984 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
33 | 1984/1985 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
34 | 1985/1986 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
35 | 1986/1987 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
36 | 1987/1988 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
37 | 1988/1989 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
38 | 1989/1990 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
39 | 1990/1991 | ![]() |
![]() ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
40 | 1991/1992 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
41 | 1992/1993 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
42 | 1993/1994 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
43 | 1994/1995 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
44 | 1995/1996 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
45 | 1996/1997 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
46 | 1997/1998 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
47 | 1998/1999 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
48 | 1999/2000 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
49 | 2000/2001 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
50 | 2001/2002 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
51 | 2002/2003 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
52 | 2003/2004 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
53 | 2004/2005 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
54 | 2005/2006 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() ![]() |
55 | 2006/2007 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
56 | 2007/2008 | ![]() |
![]() |
– | ![]() ![]() |
![]() |
57 | 2008/2009 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
58 | 2009/2010 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
59 | 2010/2011 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
60 | 2011/2012 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
61 | 2012/2013 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
62 | 2013/2014 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
63 | 2014/2015 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
64 | 2015/2016 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
65 | 2016/2017 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
66 | 2017/2018 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
67 | 2018/2019 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
68 | 2019/2020 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
69 | 2020/2021 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
70 | 2021/2022 | ![]() |
![]() |
– | ![]() ![]() |
![]() |
71 | 2022/2023 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
72 | 2023/2024 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
73 | 2024/2025 | ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
Miejsce | Imię i nazwisko | Państwo | Liczba | Edycje |
---|---|---|---|---|
1. | Janne Ahonen | ![]() |
5 | 1999, 2003, 2005, 2006, 2008 |
2. | Jens Weißflog | ![]() ![]() |
4 | 1984, 1985, 1991, 1996 |
3. | Helmut Recknagel | ![]() |
3 | 1958, 1959, 1961 |
Bjørn Wirkola | ![]() |
1967, 1968, 1969 | ||
Kamil Stoch | ![]() |
2017, 2018, 2021 | ||
Ryōyū Kobayashi | ![]() |
2019, 2022, 2024 | ||
7. | Veikko Kankkonen | ![]() |
2 | 1964, 1966 |
Jochen Danneberg | ![]() |
1976, 1977 | ||
Hubert Neuper | ![]() |
1980, 1981 | ||
Matti Nykänen | ![]() |
1983, 1988 | ||
Ernst Vettori | ![]() |
1986, 1987 | ||
Andreas Goldberger | ![]() |
1993, 1995 | ||
Gregor Schlierenzauer | ![]() |
2012, 2013 |
Miejsce | Państwo | Liczba | Zwycięzcy |
---|---|---|---|
1. | ![]() |
17 | Andreas Goldberger (2), Hubert Neuper (2), Gregor Schlierenzauer (2), Ernst Vettori (2), Josef Bradl, Thomas Diethart, Andreas Kofler, Stefan Kraft, Wolfgang Loitzl, Thomas Morgenstern, Willi Pürstl, Daniel Tschofenig, Andreas Widhölzl |
2. | ![]() ![]() ![]() |
16 | Jens Weißflog (4), Helmut Recknagel (3), Jochen Danneberg (2), Hans-Georg Aschenbach, Manfred Deckert, Horst Queck, Rainer Schmidt, Max Bolkart, Sven Hannawald, Dieter Thoma |
![]() |
16 | Janne Ahonen (5), Veikko Kankkonen (2), Matti Nykänen (2), Eino Kirjonen, Pentti Kokkonen, Risto Laakkonen, Toni Nieminen, Hemmo Silvennoinen, Pentti Uotinen, Kari Ylianttila | |
4. | ![]() |
11 | Bjørn Wirkola (3), Olaf B. Bjørnstad, Torgeir Brandtzæg, Espen Bredesen, Toralf Engan, Halvor Egner Granerud, Anders Jacobsen, Ingolf Mork, Sigurd Pettersen |
5. | ![]() |
5 | Kamil Stoch (3), Adam Małysz, Dawid Kubacki |
6. | ![]() |
4 | Ryōyū Kobayashi (3), Kazuyoshi Funaki |
7. | ![]() ![]() |
2 | Jiří Raška, Jakub Janda |
![]() |
2 | Primož Peterka, Peter Prevc | |
9. | ![]() |
1 | Nikołaj Kamienski |
Stan na 6 stycznia 2025 po konkursie w Bischofshofen .
|
|
Stan na 6 stycznia 2025 po konkursie w Bischofshofen .
Miejsce | Państwo | Liczba |
---|---|---|
1. | ![]() |
70 |
2. | ![]() |
57 |
(w tym ![]() |
(29) | |
(w tym ![]() |
(7) | |
3. | ![]() |
51 |
4. | ![]() |
45 |
5. | ![]() |
19 |
6. | ![]() |
12 |
7. | ![]() |
11 |
(w tym ![]() |
(10) | |
8. | ![]() |
10 |
9. | ![]() |
8 |
(w tym ![]() |
(1) | |
10. | ![]() |
6 |
11. | ![]() |
2 |
12. | ![]() |
1 |
![]() |
1 |
Stan po zakończeniu 73. Turnieju Czterech Skoczni (2024/2025)
Miejsce | Zawodnik | Państwo | Liczba | Lata | Edycje |
---|---|---|---|---|---|
1. | Helmut Recknagel | ![]() |
5 | 1958–1959 | 6/7 |
Sven Hannawald | ![]() |
5 | 2001–2002 | 50/51 | |
Kamil Stoch | ![]() |
5 | 2017–2018 | 65/66 | |
Ryōyū Kobayashi | ![]() |
5 | 2018–2019 | 67/68 |
Stan po zakończeniu 73. Turnieju Czterech Skoczni (2024/2025)
Miejsce | Państwo | Liczba | Lata | Edycje | Zawodnicy |
---|---|---|---|---|---|
1. | ![]() |
8 | 2009–2011 | 57/58/59 | Wolfgang Loitzl (3) Thomas Morgenstern (2) Gregor Schlierenzauer (2) Andreas Kofler (1) |
2. | ![]() |
6 | 1974–1976 | 23/24 | Karl Schnabl (3) Toni Innauer (2) Willi Pürstl (1) |
![]() |
6 | 2024–2025 | 72/73 | Stefan Kraft (3) Daniel Tschofenig (2) Jan Hörl (1) | |
4. | ![]() |
5 | 1958–1959 | 6/7 | Helmut Recknagel (5) |
![]() |
5 | 1962–1963 | 11/12 | Toralf Engan (3) Torbjørn Yggeseth (2) | |
![]() |
5 | 1983–1984 | 31/32 | Jens Weißflog (4) Klaus Ostwald (1) | |
![]() |
5 | 2001–2002 | 50/51 | Sven Hannawald (5) | |
![]() |
5 | 2017–2018 | 65/66 | Kamil Stoch (5) | |
![]() |
5 | 2018–2019 | 67/68 | Ryōyū Kobayashi (5) |
W historii imprezy tylko trzech zawodników wygrało wszystkie konkursy podczas tej samej edycji Turnieju Czterech Skoczni. Pierwszym był Sven Hannawald (50. turniej w sezonie 2001/2002), drugim Kamil Stoch (66. turniej w sezonie 2017/2018), a trzecim Ryōyū Kobayashi (67. turniej w sezonie 2018/2019).
Dwudziestu jeden skoczków wygrywało trzy konkursy podczas jednej edycji. Dziewięciu z nich zwyciężało w pierwszych trzech konkursach. Cztery razy zdarzyło się, że skoczek, który wygrał trzy konkursy, mimo to nie wygrał całego turnieju (trzykrotnie zdecydował o tym słaby wynik w czwartym konkursie, raz zwycięzca trzech konkursów wycofał się przed czwartym).
Turniej | Zawodnik | Ober. | Ga-Pa | Inns. | Bisch. |
---|---|---|---|---|---|
1953/1954 | ![]() |
1 | 1 | 1 | 3 |
1958/1959 | ![]() |
1 | 1 | 1 | 15 |
1959/1960 | ![]() |
1 | 1 | 1 | 5 |
1962/1963 | ![]() |
1 | 1 | 1 | 4 |
1966/1967 | ![]() |
3 | 1 | 1 | 1 |
1968/1969 | ![]() |
1 | 1 | 1 | 2 |
1970/1971 | ![]() |
1 | 1 | 16 | 1 |
1971/1972 | ![]() |
1 | 1 | 1 | – |
1974/1975 | ![]() |
35 | 1 | 1 | 1 |
1975/1976 | ![]() |
1 | 1 | 24 | 1 |
1983/1984 | ![]() |
2 | 1 | 1 | 1 |
1987/1988 | ![]() |
2 | 1 | 1 | 1 |
1991/1992 | ![]() |
1 | 2 | 1 | 1 |
1997/1998 | ![]() |
1 | 1 | 1 | 8 |
1999/2000 | ![]() |
3 | 1 | 1 | 1 |
2001/2002 | ![]() |
1 | 1 | 1 | 1 |
2003/2004 | ![]() |
1 | 1 | 4 | 1 |
2004/2005 | ![]() |
1 | 1 | 1 | 2 |
2008/2009 | ![]() |
2 | 1 | 1 | 1 |
2015/2016 | ![]() |
3 | 1 | 1 | 1 |
2017/2018 | ![]() |
1 | 1 | 1 | 1 |
2018/2019 | ![]() |
1 | 1 | 1 | 1 |
2021/2022 | ![]() |
1 | 1 | 1[g] | 5 |
2022/2023 | ![]() |
1 | 1 | 2 | 1 |
Najwyższą przewagę nad drugim zawodnikiem w klasyfikacji generalnej osiągnął Adam Małysz podczas 49. edycji (sezon 2000/2001), a wyniosła ona 104,4 punktów (co daje odległość ok. 58 m w łącznej długości wszystkich ośmiu skoków).
Lp. | Turniej | 1. miejsce | 2. miejsce | Przewaga |
---|---|---|---|---|
1. | 2000/2001 | Adam Małysz | Janne Ahonen | 104,4 |
2. | 1987/1988 | Matti Nykänen | Jens Weißflog | 99,0 |
3. | 2017/2018 | Kamil Stoch | Andreas Wellinger | 69,6 |
4. | 1991/1992 | Toni Nieminen | Martin Höllwarth | 69,2 |
5. | 1966/1967 | Bjørn Wirkola | Sepp Lichtenegger | 62,4 |
6. | 2018/2019 | Ryōyū Kobayashi | Markus Eisenbichler | 62,1 |
7. | 2001/2002 | Sven Hannawald | Matti Hautamäki | 56,6 |
8. | 1983/1984 | Jens Weißflog | Klaus Ostwald | 55,6 |
9. | 1962/1963 | Toralf Engan | Torbjørn Yggeseth | 51,0 |
10. | 2004/2005 | Janne Ahonen | Martin Höllwarth | 49,1 |
|
|
Konkurs | 1. miejsce | 2. miejsce | 3. miejsce | Razem |
---|---|---|---|---|
Oberstdorf |
1. 2017 – Kamil Stoch |
1. 1974 – Stanisław Bobak |
1. 1970 – Tadeusz Pawlusiak |
12 |
Garmisch-Partenkirchen |
1. 2018 – Kamil Stoch |
1. 2003 – Adam Małysz |
1. 1964 – Józef Przybyła |
12 |
Innsbruck |
1. 2001 – Adam Małysz |
1. 2002 – Adam Małysz |
1. 1964 – Józef Przybyła |
13 |
Bischofshofen |
1. 2001 – Adam Małysz |
1. 1976 – Stanisław Bobak |
1. 1979 – Piotr Fijas |
13 |
Razem | 12 | 14 | 24 | 50 |