Trzcieniec

W tym artykule zagłębimy się w Trzcieniec, temat, który ostatnio przykuł uwagę wielu osób. Aby zapewnić kompleksowy obraz tego problemu, zbadamy różne aspekty związane ze Trzcieniec, od jego pochodzenia po obecne implikacje. Podczas podróży, podczas której przeanalizujemy różne aspekty tej tematyki, zamierzamy zaoferować szczegółowe spojrzenie, które pozwoli naszym czytelnikom zrozumieć w szeroki i kompletny sposób znaczenie i wpływ, jaki Trzcieniec ma na współczesne społeczeństwo. Prezentując dane, opinie ekspertów i referencje, staramy się zapewnić wzbogacającą wizję, która zachęca do refleksji i debaty na temat Trzcieniec.

Trzcieniec
Тщенець
Ilustracja
Fragment neogotyckiego mauzoleum Youngów w Trzcieńcu
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Rejon

mościski

Populacja (2015)
• liczba ludności


519[1]

Nr kierunkowy

3234

Kod pocztowy

81324

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Trzcieniec”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Trzcieniec”
Ziemia49°47′13″N 23°04′48″E/49,786944 23,080000

Trzcieniec (ukr. Тщенець) – wieś na Ukrainie, w rejonie mościskim obwodu lwowskiego na Płaskowyżu Tarnogrodzkim. Znajduje tu się przystanek kolejowy Trzcieniec na linii Lwów–Przemyśl.

Miejscowość ta leży w dorzeczu Wisły za pośrednictwem Trzcianki, która jest dopływem Wiszni. Nazwa miejscowości pochodzi od „trzciny”, rośliny porastającej brzegi rzeki[2]

W połowie XIX wieku właścicielem posiadłości tabularnej Trzcienica był Piotr Smarzewski[3].

W dniu 17 września 1931 roku w Trzcieńcu odsłonięto pomnik ku czci poległych w walkach o wolność Polski w latach 1918-1920[4].

W II Rzeczypospolitej do 1934 samodzielna gmina jednostkowa. Następnie należała do zbiorowej wiejskiej gminy Mościska w powiecie mościskim w woj. lwowskim[5]. Po wojnie wieś została odłączona od Polski i włączona w struktury administracyjne Ukraińskiej SRR.

W 1931 r. wieś liczyła 273 zagrody i 1700 osób, prawie sami Polacy. W czerwcu 1941 r. żołnierze ukraińskiego batalionu „Nachtigall” zamordowali 10 mieszkańców, a w 1943 r. członkowie UPA kolejnych pięciu. We wsi działała silna samoobrona polska, dowodzona przez Jana Wiącka z AK[6].

We wsi działa oddział Towarzystwa Kultury Polskiej Ziemi Lwowskiej[7].

Kościół

Do początków XX w. rzymskokatoliccy mieszkańcy wsi należeli do parafii w Mościskach. W latach 80. wieku XIX wybudowano tu kaplicę grobową rodziny Youngów, właścicieli ziemskich. W 1914 r. rozpoczęto budowę kościoła, ale rok później wojska rosyjskie rozebrały wznoszone mury i wykorzystały materiał budowlany do utwardzenia drogi do Przemyśla. Po I wojnie światowej Adam Younga ofiarował grunt pod budowę nowej świątyni i zebrał odpowiednie fundusze. Kościół pw. św. Józefa został wzniesiony w stylu neogotyckim w latach 1924–1928. Projektantem był Stanisław Majerski. Władze kościelne utworzyły tu najpierw ekspozyturę, a w 1930 samodzielną parafię, należącą do diecezji przemyskiej. W jej skład wchodzili także wierni z wsi Lacka Wola. Łącznie parafia liczyła 3300 wiernych. Pierwszym proboszczem został ks. Zygmunt Dziedziak[8]. W 1936 r. biskup ks. biskup Wojciech Tomaka poświęcił kościół. W tym samym czasie powstał także dom parafialny[9].

Ks. Dziedziak został aresztowany przez władze radzieckie w 1950 r. i był więziony przez 5 lat. W latach 1950–1955 i 1957–1989 świątynia była użytkowana na cele świeckie. W 1989 r. ponownie przywróconą ją do kultu, remontując cały obiekt[10].

Przypisy