Transport kolejowy w Zimbabwe

W dzisiejszym świecie Transport kolejowy w Zimbabwe stał się tematem bardzo interesującym i istotnym. Z biegiem czasu temat ten stał się przedmiotem debaty, badań i analiz ekspertów i naukowców z różnych dyscyplin. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Transport kolejowy w Zimbabwe odegrał fundamentalną rolę w rozwoju ludzkości. W tym artykule szczegółowo zbadamy ten ekscytujący temat, badając jego różne aspekty i wpływ na różne obszary. Poprzez rygorystyczną analizę i wszechstronną wizję będziemy starali się rzucić światło na ten temat, aby lepiej zrozumieć jego znaczenie i znaczenie w dzisiejszym świecie.

Mapa sieci kolejowej Zimbabwe (niem.)
Pociąg relacji Harare – Bulawayo prowadzony lokomotywą serii DE10A w Gweru.
Lokomotywa Garratt serii 5A z pociągiem turystycznym „Union Limited Zambezi” między Wodospadami Wiktorii a Thomson Junction(inne języki) w drodze powrotnej do Bulawayo. 5 sierpnia 1992

Transport kolejowy w Zimbabwe – system transportu kolejowego działający na terenie Zimbabwe.

W Zimbabwe istnieje[a] 3427 km linii kolejowych. Linie mają przylądkowy (wąski) rozstaw szyn – 1067 mm[1]. Wszystkie linie są niezelektryfikowane. Państwowy przewoźnik to National Railways of Zimbabwe(inne języki)[2].

Historia

We wrześniu 1892 r. rozpoczęto budowę linii kolejowej z Fontesvilla do Umtali, a w maju 1893 r. ze Vryburga w Prowincji Przylądkowej w RPA do Bulawayo. Drugi odcinek został ukończony w październiku 1897 roku, zaś pierwszy cztery miesiące później, w lutym 1898 roku[3].

Połączenie między Harare i Bulawayo otwarto w październiku 1902 roku[3].

W 1903 roku rozpoczęto budowę linii z Bulawayo w kierunku północnym. Linia dotarła do obecnej granicy Zambii i Demokratycznej Republiki Konga w grudniu 1909 roku[3].

W 1936 roku Rhodesia Railways Limited przejęła na własność cały system kolejowy na terenie dzisiejszego Zimbabwe, Zambii i odciek Vryburg – Bulawayo[3].

Odcinek z Vryburga do Ramathlabama (granica RPA i Botswany) został przejęty przez Koleje Południowoafrykańskie w grudniu 1959 roku. Odcinek botswański został przekazany nowoutworzonemu Botsawna Railways w 1987 roku[3].

1 lipca 1967 roku sieć kolejowa została podzielona na moście Victoria Falls Bridge(inne języki). Zambia Railways(inne języki) przejęła północną część, zaś Rhodesia Railways(inne języki) południową część[3].

1 czerwca 1979 r. nazwa Rhodesia Railways została przemianowana na Zimbabwe Rhodesia Railways, a ostatecznie na National Railways of Zimbabwe(inne języki) 1 maja 1980 r., po uzyskaniu niepodległości przez ten kraj[3].

W latach 1981–1983 zelektryfikowano część ruchliwej linii głównej, na odcinku 305 km między Harare a stacją rozrządową Dabuka(inne języki) w pobliżu Gweru. Obecnie jednak linia jest zdeelektryfikowana[3].

We wrześniu 1992 r. pojawiły się lokomotywy spalinowo-elektryczne serii 11, co umożliwiło wycofanie z eksploatacji parowozów na głównych liniach w lipcu 1993 roku[3].

W 1996 r. rząd Zimbabwe przyznał koncesję firmie New Limpopo Projects Investments Ltd (NLPI), na budowę linii West Nicholson(inne języki) – Beitbridge, zapewniając w ten sposób bardziej bezpośrednie połączenie kolejowe między Beitbridge na granicy z RPA a Bulawayo. Linię otwarto 15 lipca 1999 roku[3].

Uwagi

  1. ↑ dane za rok 2014

Przypisy

  1. ↑ Zimbabwe, The World Factbook , Central Intelligence Agency, 11 czerwca 2024 (ang.).
  2. ↑ Kolej w Zimbabwe - podstawowe informacje , Kolej na Podróż, 30 stycznia 2019 (pol.).
  3. ↑ a b c d e f g h i j NRZ History – National Railways of Zimbabwe (ang.).

Linki zewnętrzne

Transport kolejowy w Afryce
Państwa
Terytoria zależne
Podmioty o ograniczonym
uznaniu międzynarodowym