Tomiichi Murayama
Dziś Tomiichi Murayama to temat, który budzi ogromne zainteresowanie w społeczeństwie, gdyż dotyka dużej liczby osób na całym świecie. Od początków do dzisiejszego wpływu Tomiichi Murayama był przedmiotem debaty i badań ekspertów w tej dziedzinie. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Tomiichi Murayama, od jego przyczyn i skutków po możliwe rozwiązania zaproponowane w celu rozwiązania tego problemu. Poprzez wszechstronną analizę postaramy się rzucić światło na ten temat oraz przedstawić szerszą i jaśniejszą wizję wpływu, jaki ma on na nasze środowisko.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
3 marca 1924 |
|---|---|
| Premier Japonii | |
| Okres |
od 30 czerwca 1994 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
Tomiichi Murayama (jap. 村山 富市 Murayama Tomiichi; ur. 3 marca 1924 w Ōita w prefekturze Ōita) – japoński polityk socjaldemokratyczny, premier. Funkcję tę sprawował od 30 czerwca 1994 r. do 11 stycznia 1996 roku. Był liderem Japońskiej Partii Socjaldemokratycznej, a od 1996 roku Japońskiej Partii Socjalistycznej. Jako pierwszy polityk japoński przeprosił za wywołanie II wojny światowej.
Życiorys
Urodził się w Ōita. Pochodzi z rodziny rybackiej. Ukończył studia na Uniwersytecie Meiji.
W 1963 r. kandydował z prefektury Ōita do parlamentu. Uzyskał go w trzech kolejnych kadencjach. W 1972 r. został wybrany do Izby Reprezentantów. Uważany był za spokojnego, wyważonego polityka i dobrego negocjatora. W październiku 1994 r. został wybrany na przewodniczącego.
Premier
Po wygranych wyborach w 1994 roku stanął na czele rządu złożonego z Partii Liberalno-Demokratycznej, Partii Sakigake i Partii Socjalistycznej. Opowiadał się przeciwko paktowi bezpieczeństwa ze Stanami Zjednoczonymi, uważając go za niezgodny z pacyfistyczną konstytucją.
Był krytykowany za złą reakcję na trzęsienie ziemi w Kobe w dniu 17 stycznia 1995 roku.
Za jego rządów doszło do gazowego ataku na tokijskie metro.
11 stycznia 1996 r. po przegranych wyborach do Izby Reprezentantów, w których jego partia straciła większość, podał się do dymisji, zachowując mandat poselski. W 2000 r. wycofał się z polityki[1].
Przypisy
- ↑ Wielka Encyklopedia A-Z. Suplement, Wydawnictwo Naukowe Nobel Publishing, Poznań, 2005, ISBN 83-7385-845-8, s. 949.
