Tom Gehrels

W dzisiejszym świecie Tom Gehrels stał się tematem ciągłego zainteresowania i debaty. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ w różnych obszarach, Tom Gehrels przyciągnął uwagę naukowców, specjalistów i ogółu społeczeństwa. Z biegiem lat badania i analizy Tom Gehrels zostały pogłębione, próbując zrozumieć jego przyczyny, konsekwencje i możliwe rozwiązania. Ten artykuł ma na celu przedstawienie ogólnego i pełnego przeglądu Tom Gehrels, odnosząc się do jego różnych aspektów z obiektywnej i analitycznej perspektywy. Od jego powstania do dzisiejszych implikacji, zbadane zostaną różne aspekty Tom Gehrels, aby zapewnić czytelnikowi głębsze i dokładniejsze zrozumienie tego tematu o uniwersalnym znaczeniu.

Tom Gehrels w 1974 r.

Tom Gehrels (właściwie Anton M.J. Tom Gehrels; ur. 21 lutego 1925 w Haarlem, zm. 11 lipca 2011 w Tucson) – holenderski astronom z Uniwersytetu Arizony.

Życiorys

W trakcie II wojny światowej działał w holenderskim ruchu oporu. Uciekł do Anglii, gdzie przeszedł przeszkolenie w Special Operations Executive, po czym został przerzucony na spadochronie na teren okupowanej Holandii, by śledzić poczynania Niemców oraz prowadzić sabotaż[1]. Po wojnie rozpoczął studia astronomii i fizyki na Uniwersytecie w Leiden, które ukończył w 1951 roku. W 1956 roku uzyskał doktorat z astronomii i astrofizyki na Uniwersytecie Chicago. W latach 50. XX wieku odkrył efekt opozycji w jasności planetoid oraz stworzył pierwszy system fotometrii wykorzystywany w ich badaniach. W Chicago współpracował z Gerardem Kuiperem. Kiedy Kuiper przeniósł się na Uniwersytet Arizony, by stworzyć Lunar and Planetary Laboratory (Laboratorium badań Księżyca i Planet), Tom Gehrels dołączył do jego zespołu.

W latach 60. wykonywał pionierskie badania zależności polaryzacji widma gwiazd, planetoid oraz Saturna i Jowisza, a także kierował badaniami fotopolarymetru obrazującego sond kosmicznych Pioneer 10 i Pioneer 11. W latach 80. XX wieku był odpowiedzialny za stworzenie programu Spacewatch, wykorzystującego teleskopy Obserwatorium Kitt Peak w poszukiwaniu planetoid potencjalnie zagrażających Ziemi. W 2007 roku Oddział Badań Planetarnych Amerykańskiego Towarzystwa Astronomicznego nagrodził Toma Gehrelsa nagrodą Harolda Masursky'ego za badania planetarne.

Tom Gehrels odkrył 4656 planetoid (19 samodzielnie oraz 4637 pracując wspólnie z Cornelisem van Houtenem i jego żoną Ingrid van Houten-Groeneveld). W 2018 roku zajmowali 1. miejsce wśród indywidualnych odkrywców największej liczby planetoid[2]. Gehrels odkrył także cztery komety okresowe: 78P/Gehrels, 82P/Gehrels, 90P/Gehrels i 270P/Gehrels, jednopojawieniową C/1972 F1 (Gehrels)[3] oraz ponownie odkrył zagubioną kometę 64P/Swift-Gehrels[4].

W uznaniu jego zasług jedną z planetoid nazwano (1777) Gehrels[5].

Przypisy

  1. ↑ Anton (Tom) Gehrels . New Netherland Institute. . (ang.).
  2. ↑ Minor Planet Discoverers. Minor Planet Center . Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2018-02-03. . (ang.).
  3. ↑ Gehrels w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
  4. ↑ Gary W. Kronk: 64P/Swift-Gehrels. Cometography.com . . (ang.).
  5. ↑ (1777) Gehrels w bazie Minor Planet Center (ang.)

Bibliografia