W tym artykule przeanalizujemy Holenderski ruch oporu podczas II wojny światowej z różnych perspektyw, aby zapewnić kompleksowy pogląd na ten temat. Holenderski ruch oporu podczas II wojny światowej jest dziś tematem niezwykle aktualnym, a jego znaczenie rozciąga się na różne obszary, od sfery osobistej po zawodową. W tym tekście będziemy badać jego pochodzenie, ewolucję, wpływ i możliwe przyszłe konsekwencje. Ponadto zagłębimy się w jego najbardziej godne uwagi i kontrowersyjne aspekty, próbując rzucić światło na ten złożony i stale rozwijający się temat. Zwracając uwagę na różne podejścia i opinie istniejące wokół Holenderski ruch oporu podczas II wojny światowej, staramy się zaoferować czytelnikowi kompletną i wzbogacającą wizję.
Holenderski ruch oporu podczas II wojny światowej (nid. Nederlands verzet in de Tweede Wereldoorlog) – ruch oporu w okupowanej przez Niemców Holandii podczas II wojny światowej. Członkowie holenderskiego ruchu oporu wzięli udział w alianckiej operacji powietrznodesantowej Market Garden we wrześniu 1944 roku.
W wyniku kampanii holenderskiej wojska niemieckie w maju 1940 roku zajęły Holandię. Królowa Wilhelmina wraz z rządem udała się na emigrację do Londynu.
Z inicjatywy holenderskiego rządu emigracyjnego została powołana w 1943 roku podziemna Rada Ruchu Oporu (Nationalle Federatieve Raad van Verzet – Voormalie Verzet Nederland, NFRVVN). Miała ona pełnić przede wszystkim funkcje koordynacyjne w stosunku do struktur czysto militarnych, tworzonych pod patronatem czołowych partii politycznych.
Wiosną 1944 roku jej miejsce zajął jednolity organ wojskowy – Trójkąt (Triangle). Określenie to wynikało z faktu skupienia w tej strukturze 3 zasadniczych członów organizacyjnych: zajmującej się przede wszystkim akcjami sabotażowymi organizacją Ordendienst (pol. Ochrona Porządku), wspomagającej działania przedostających się do Holandii agentów alianckich Landelijke Organisatie voor Hulp Onderduikers (LO, pol. Krajowa Organizacja Pomocy dla Nurków) oraz Landelijke Knokploegen (LKP, pol. Krajowe Grupy Uderzeniowe).
W okresie zbliżania się do Holandii sił alianckich doszło do ostatniej reorganizacji holenderskiego ruchu oporu. 4 września 1944 roku Trójkąt został przekształcony w kierowane przez pułkownika Henri Koota Wewnętrzne Siły Zbrojne (Binnenlandsche Strijdkrachten). Pozostawały one w ścisłym kontakcie operacyjnym z walczącą w składzie sił alianckich, a dowodzoną przez księcia Bernharda, armią holenderską.
W Amsterdamie istnieje muzeum holenderskiego ruchu oporu (Verzetsmuseum).