Tiosiarczany
W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Tiosiarczany, który w ostatnich latach zyskał duże znaczenie. Od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, zbadamy różne aspekty i perspektywy otaczające Tiosiarczany. Poprzez szczegółową i kompleksową analizę będziemy starali się zrozumieć, w jaki sposób Tiosiarczany wpłynął na nasze środowisko i jak będzie to robić nadal w przyszłości. Przy krytycznym i refleksyjnym spojrzeniu zajmiemy się różnymi aspektami, które sprawiają, że Tiosiarczany jest tematem zainteresowania i dyskusji w obecnym środowisku. Gromadząc i prezentując odpowiednie informacje, ten artykuł ma na celu zapewnienie kompleksowego i wzbogacającego spojrzenia na Tiosiarczany. Dołącz do nas w tej fascynującej podróży pełnej odkryć i dociekań!
| |||||||||
| |||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||
| Wzór sumaryczny |
S | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
112,13 g/mol | ||||||||
| Identyfikacja | |||||||||
| Numer CAS | |||||||||
| PubChem | |||||||||
| |||||||||
Tiosiarczany – grupa związków chemicznych, soli lub estrów nietrwałego kwasu tiosiarkowego (jednego z tlenowych kwasów siarki). Sole zawierają anion S
2O2−
3 i przykładem częściej spotykanego związku z tej grupy jest tiosiarczan sodu.
Reakcje
Roztwory tiosiarczanów w środowisku kwasowym ulegają dysproporcjonowaniu do siarczynów (lub dwutlenku siarki) i koloidalnej siarki:
- S
2O2−
3 + 2H+
→ SO
2 + S + H
2O
Chlorowce, w zależności od siły utleniającej, utleniają je do tetrationianów lub siarczanów[1]:
- 2S
2O2−
3 + I
2 → S
4O2−
6 + 2I− - S
2O2−
3 + 4Br
2 + 5H
2O → 2SO2−
4 + 8Br−
+ 10H+ - S
2O2−
3 + 4Cl
2 + 5H
2O → 2SO2−
4 + 8Cl−
+ 10H+
Równowagi redoks
Przypisy
- ↑ a b c Norman N. Greenwood, Alan Earnshaw, Chemistry of the Elements, wyd. 2, Oxford–Boston: Butterworth-Heinemann, 1997, ISBN 0-7506-3365-4 (ang.).