W dzisiejszym świecie Tadeusz Zygmunt Jeziorowski to temat, który zyskał ogromne znaczenie i przykuł uwagę ludzi w każdym wieku i każdej kulturze. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, czy na życie codzienne, Tadeusz Zygmunt Jeziorowski stał się punktem zainteresowania dla tych, którzy chcą lepiej zrozumieć otaczający ich świat. W miarę zagłębiania się w ten artykuł przyjrzymy się różnym aspektom Tadeusz Zygmunt Jeziorowski i omówimy jego znaczenie w różnych obszarach. Od jego historycznego znaczenia po dzisiejszy wpływ, Tadeusz Zygmunt Jeziorowski nadal jest tematem dyskusji i debat, który zasługuje na naszą uwagę i refleksję.
![]() | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki |
3 pułk lotniczy |
Główne wojny i bitwy |
Wojna polsko-bolszewicka, |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() |
Tadeusz Zygmunt Jeziorowski (ur. 15 listopada 1908 w Gostomi, zm. 4 września 1939 nad Widzewem) – harcerz, porucznik pilot Wojska Polskiego, w 1921 najmłodszy odznaczony Krzyżem Walecznych za męstwo i odwagę w obronie Płocka w wojnie polsko-bolszewickiej. Kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari (pośmiertnie).
Syn Romana i Jadwigi z Kołanowskich[1]. W dniach 18–19 sierpnia 1920, w czasie wojny polsko-bolszewickiej, jako jedenastoletni uczeń Gimnazjum Małachowskiego wziął udział w obronie Płocka. Został przydzielony do punktu sanitarno-amunicyjnego, w ogniu walki dostarczał amunicję na barykady[2]. W niedzielę 10 kwietnia 1921 w Płocku Józef Piłsudski odznaczył go Krzyżem Walecznych. Następnie kontynuował naukę w Korpusie Kadetów Nr 2 w Modlinie, a zakończył w Korpusie Kadetów Nr 1 we Lwowie. Tam w 1929 zdał maturę[3].
Uzasadnienie do Krzyża Walecznych wręczonego osobiście przez Józefa Piłsudskiego: ...kiedy wybito obronę barykady koło poczty a ranni żołnierze opuścili barykadę pozostawiając karabin maszynowy. Ochotnik Tadeusz Jeziorowski porwał i uniósł wymieniony karabin. Pędzony przez konnych bolszewików w ostatnim momencie ciałem swym go przykrył...[4]
W latach 1929–1931 był słuchaczem Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie, którą ukończył z 38. lokatą[5]. 15 sierpnia 1931 Prezydent RP mianował go podporucznikiem, a Minister Spraw Wojskowych przydzielił do 3 pułku lotniczego w Poznaniu[6]. W 1934 roku ukończył kurs pilotażu, a następnie kurs wyższego pilotażu w Lotniczej Szkole Strzelania i Bombardowania w Grudziądzu uzyskując kwalifikacje pilota myśliwskiego[7]. Na stopień porucznika awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 i 11. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych (od 1937 korpus oficerów lotnictwa, grupa liniowa)[8].
15 września 1937 objął dowództwo 133 eskadry myśliwskiej[9], która w październiku została rozformowana. Został wówczas pierwszym dowódcą 161 eskadry myśliwskiej we Lwowie[10]. 31 grudnia 1938 wyznaczony został na stanowisko oficera taktycznego III dywizjonu myśliwskiego w 6 pułku lotniczym[5][11]. Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej.
Poległ 4 września 1939 roku w walce powietrznej nad lotniskiem polowym dywizjonu w Widzewie-Ksawerowie (zestrzelony podczas startu z lotniska)[12][13]. Pochowany został na cmentarzu Doły w Łodzi[14]. Jego oraz jego braci imię nosi Szkoła Podstawowa nr 1 w Płocku[15].
W 2019 roku Instytut Pamięci Narodowej wydał komiks pt. „Waleczny Tadzio” upamiętniający postać Tadeusza Jeziorowskiego[16], w 2021 roku, w ramach serii „Bohaterowie Niepodległej”, ukazała się jego biografia[17].
31 marca 2022 roku Rada Miasta Płock jednogłośnie ustanowiła Tadeusza Jeziorowskiego (najmłodszy kawaler Krzyża Walecznych) patronem skweru znajdującego się na Osiedlu Międzytorze w płockiej dzielnicy Podolszyce[18].