Tablice Zejsznera
W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Tablice Zejsznera, badając jego pochodzenie, charakterystyczne cechy i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Od niepamiętnych czasów Tablice Zejsznera budzi zainteresowanie i ciekawość ludzkości, generując debaty i refleksje wykraczające poza czas i przestrzeń. Na przestrzeni historii Tablice Zejsznera pozostawił niezatarty ślad, wpływając na kluczowe aspekty życia codziennego i przekraczając granice kulturowe. W tym artykule proponujemy zagłębić się w tajemnice i cuda zawarte w Tablice Zejsznera, zapewniając czytelnikowi wzbogacające i pouczające spojrzenie na tę kwestię o bezsprzecznym znaczeniu.
Tablice Zejsznera – duże głazy na zachodnich stokach szczytowej kopuły Diablaka w masywie Babiej Góry w Beskidzie Żywiecko-Orawskim[1]. Stanowią część rumowiska Babiej Góry[2]. Nazwano je tak na cześć Ludwika Zejsznera, który w 1830 podczas naukowej wyprawy badał geologię Babiej Góry. O głazach pokrywających zachodnie stoki Diablaka pisał: „piaskowiec na szczycie Babiej Góry dzieli się na wielkie tablice”[1].
Tablice Zejsznera to ostrokrawędziste i z reguły płaskie kamienie o kształcie zbliżonym do prostokąta lub kwadratu, budowane z piaskowca magurskiego[2]. Z kamieni tych poukładano również ścieżkę szlaku turystycznego oraz kopczyki, w których osadzone są drewniane tyczki w zimie wyznaczające szlak. Tuż obok szlaku turystycznego (podczas podejścia do góry jest to po lewej jego stronie) znajdują się wielkie bloki skalne. W 1967 na największym z nich umocowano tablicę (stalową) dla upamiętnienia 55 rocznicy odwiedzin tego miejsca przez Włodzimierza Lenina, który podobno w 1912 oglądał wschód słońca na Babiej Górze. Podobną tablicę (z brązu) umocowano również (i to 5 lat wcześniej) po czechosłowackiej wówczas stronie granicy. Niektórzy turyści urządzali specjalne wyprawy w celu usunięcia tych tablic, w końcu im się to udało[1].
Polska część Tablic Zejsznera znajduje się w granicach wsi Zawoja w województwie małopolskim, w powiecie suskim, w gminie Zawoja[3].
Przypisy
- ↑ a b c Stanisław Figiel, Piotr Krzywda, Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006, s. 271–272, ISBN 83-89188-59-7.
- ↑ a b Mieczysław Klimaszewski, Osobliwości skalne w Beskidach Zachodnich, „Wierchy” (17), 1947.
- ↑ Geoportal. Mapa lotnicza .