Temat Szkoła florencka to temat, który w ostatnich latach przyciągnął uwagę wielu osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie, wpływ na codzienne życie ludzi, czy też znaczenie w kontekście historycznym, Szkoła florencka jest tematem, który nie pozostawia nikogo obojętnym. W tym artykule przyjrzymy się różnym aspektom i perspektywom związanym z Szkoła florencka, aby zapewnić szeroką i kompletną wizję tego tematu. Od początków po ewolucję w czasie, w tym implikacje w różnych obszarach, ten artykuł ma na celu przedstawienie głębokiego i zwięzłego spojrzenia na Szkoła florencka.
Szkoła florencka – szkoła włoskiego malarstwa rozwijająca się od XIII wieku we Florencji.
Pierwszym ważnym malarzem we Florencji był Cimabue, który tworzył w jeszcze bizantyjskiej tradycji, aczkolwiek jego twórczość zapowiadała już pewne zmiany. Rzeczywistym założycielem szkoły florenckiej był Giotto. Jego umiejętności przedstawiania trójwymiarowych form i przestrzeni, oddawania ludzkich emocji oraz prostota kompozycji uczyniły jego dzieła rewolucyjnymi. Wpływ tego artysty na florenckich malarzy był ogromny.
W pierwszej ćwierci XV wieku, u progu quattrocenta malarstwo florenckie doświadczyło wpływu gotyku międzynarodowego, za sprawą sieneńczyka Lorenzo Monaco i Masolina da Panicale, którzy pracowali nad freskami w kaplicy Brancaccich. Styl "ozdobny", który reprezentowali, polegał na upodobaniu do dekoracyjnej linii, czystych barw oraz płytkiej przestrzeni. W opozycji znalazł się surowy, tzw. "prosty", styl Masaccia, przyjaciela i ucznia architekta Brunelleschiego i rzeźbiarza Donatella, wraz z którymi stał się pionierem renesansu. Paolo Uccello zasłynął dzięki swojemu studiowaniu perspektywy. Fra Angelico, dominikanin, rozwinął prosty, wyrazisty styl wykorzystywany przez niego do celów dydaktycznych. Pogoda ducha i jasny koloryt jego prac były kontynuowane w twórczości Domenica Veneziano i Alessio Baldovinetti. Wpływ Donatella uwidocznił się silnie w dziełach Andrei del Castagno. Początkowa inspiracja Masacciem u Fra Filippo Lippiego została zastąpiona wpływem sztuki Donatella i malarstwa niderlandzkiego. Dekoracyjność i niderlandzki realizm splatają się z kolei w twórczości Benozza Gozzoli i Domenica Ghirlandaio.