W tym artykule poruszymy kwestię Szarynka kalinówka, która stanowi dziś bardzo ważną kwestię. Od swoich początków do dzisiejszego znaczenia, Szarynka kalinówka był przedmiotem debaty i analiz w różnych obszarach. W całej historii Szarynka kalinówka odgrywał kluczową rolę w społeczeństwie, bezpośrednio lub pośrednio wpływając na życie milionów ludzi na całym świecie. W tym sensie istotne jest dogłębne zrozumienie jego wpływu i znaczenia, a także konsekwencji, jakie niesie ze sobą dla teraźniejszości i przyszłości. Poprzez wyczerpującą analizę staramy się rzucić światło na różne aspekty związane z Szarynka kalinówka, zapewniając czytelnikowi kompleksową i szczegółową wizję tego bardzo istotnego tematu.
Pyrrhalta viburni | |||
(Paykull, 1799) | |||
![]() | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
szarynka kalinówka | ||
Synonimy | |||
|
Szarynka kalinówka (Pyrrhalta viburni) – gatunek chrząszcza z rodziny stonkowatych i podrodziny Galerucinae.
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1799 roku przez Gustava von Paykulla jako Galeruca viburni[1].
Chrząszcz o ciele długości od 4,5 do 6,5 mm, z wierzchu krótko, gęsto i jedwabiście owłosionym. Niewyraźnie punktowana głowa niemal dorównuje szerokością przedpleczu. Czułki mają poszczególne człony żółte u podstawy i czarne na wierzchołku. Barwa wierzchu ciała jest żółtawobrunatna z wzorem koloru czarnego, na który składają się: plama na ciemieniu, trzy rozmyte pasy na przedpleczu i plamy na guzach barkowych pokryw. Powierzchnia pokryw pozbawiona jest żeberek. Spodnia strona ciała jest jasno ubarwiona[2].
Środowiskiem życia szarynki kalinówki są cieniste zarośla i pobrzeża wód. Roślinami pokarmowymi są kalina koralowa oraz kalina hordowina. Przy gromadnym żerowaniu na odmianach ozdobnych może wyrządzać szkody w ogrodach i parkach[2][3].
Zasięg występowania tego gatunku obejmuje zachodnią Palearktykę z wyłączeniem strefy śródziemnomorskiej[2][3]. W Europie stwierdzony został w Hiszpanii, Francji, Wielkiej Brytanii, Belgii, Holandii, Luksemburgu, Niemczech, Szwajcarii, Austrii, Włoszech, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Łotwie, Litwie, Polsce, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Ukrainie, Chorwacji i Serbii[1]. W Polsce występuje na większości obszaru kraju[2][3].