W dzisiejszym świecie Szarów (gromada) stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona osób. Niezależnie od tego, czy jest to zjawisko społeczne, postęp technologiczny, postać historyczna czy jakikolwiek inny aspekt współczesnego życia, Szarów (gromada) przykuł uwagę różnych odbiorców i wywołał intensywną debatę w różnych kręgach. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane ze Szarów (gromada), od jego pochodzenia po obecne implikacje, w celu zaoferowania czytelnikowi kompleksowej i kontekstualizowanej wizji tego obecnie ważnego tematu.
gromada | |||
1954–1973 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Data powstania |
6 października 1954 | ||
Data likwidacji |
1 stycznia 1973 | ||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
Liczba reprezentantów | |||
|
Szarów – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Szarów z siedzibą GRN w Szarowie utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie bocheńskim w woj. krakowskim, na mocy uchwały nr 18/IV/54 WRN w Krakowie z dnia 6 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Szarów, Dąbrowa, Łysokanie, Grodkowice i Targowisko ze zniesionej gminy Targowisko w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 27 członków gromadzkiej rady narodowej[7].
29 lutego 1956 do gromady Szarów przyłączono obszar obejmujący 9 gospodarstw rolnych o powierzchni 12 ha, 38 a, 12 m² z gromady Kłaj[8].
31 grudnia 1961 do gromady Szarów przyłączono wieś Brzezie ze zniesionej gromady Brzezie[9]; z gromady Szarów wyłączono natomiast wieś Targowisko włączając ją do gromady Kłaj[10].
Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[11][12].