Stefania Jabłońska

W dzisiejszym świecie Stefania Jabłońska stał się istotnym i wpływowym tematem w społeczeństwie. Jego wpływ można odczuć w różnych obszarach, od polityki po kulturę popularną, i wywołał otwartą debatę w opinii publicznej. Wraz z szybkim postępem technologii, globalizacją i zmianami społeczno-kulturowymi, Stefania Jabłońska stał się obiektem zainteresowania ekspertów z różnych dziedzin. W tym artykule dokładnie zbadamy znaczenie i wagę Stefania Jabłońska, a także jego wpływ na nasze codzienne życie.

Ten artykuł dotyczy lekarki. Zobacz też: lekkoatletkę.
Stefania Jabłońska-Bernatowicz
Stefania Szela Ginsburg-Jabłońska
Ilustracja
Stefania Jabłońska z Alfredem Marchioninim
Data i miejsce urodzenia

7 września 1920
Mohylew

Data i miejsce śmierci

8 maja 2017
Warszawa

Zawód, zajęcie

lekarka

Odznaczenia
Medal 10-lecia Polski Ludowej
Multimedia w Wikimedia Commons

Stefania Jabłońska-Bernatowicz[1], właśc. Stefania Szela Ginsburg-Jabłońska[2] (ur. 7 września 1920 w Mohylewie[3][4], zm. 8 maja 2017 w Warszawie)[5] – polska lekarka, profesor nauk medycznych, specjalista dermatolog.

Życiorys

Urodziła się 7 września 1920 w Mohylewie jako Rachela Ginsburg[6]. Ojciec, Emil Ginsburg był ekonomistą, natomiast matka, Bella – lekarzem dermatologiem[7]. Siostra prof. Ireny Hausmanowej-Petrusewicz[8]. W wieku 6 lat przeprowadziła się wraz z rodziną do Warszawy[9][10]. Ukończyła w 1937 Gimnazjum Towarzystwa Zjednoczenia Nauczycieli w Warszawie, składając egzamin dojrzałości[11][12]. Następnie podjęła studia medyczne, początkowo w Warszawie (1937–1938)[13], następnie we Lwowie (1938–1939), i dalej we Frunze. Dyplom lekarza uzyskała w 1942[11]. Do wiosny 1943 pracowała jako lekarz ogólny we Frunze i okolicach. W latach 1943–1944 była lekarzem w Armii Czerwonej[13].

Specjalizację z dermatologii zdobywała w latach 1944–1946 w Wydziale Patologii Skóry Akademii Nauk ZSRR w Leningradzie[9], pod kierunkiem radzieckiej profesor Olgi Podwysockiej[11]. Zatrudniona na etacie lekarza Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (VI Departament Więziennictwa) w więzieniu mokotowskim w latach 1947–1949[14]. Jako stypendystka WHO (1949) pracowała na stanowisku asystenta w University of Pensylvania w Filadelfii[9].

Tytuł doktora uzyskała w 1950 na podstawie pracy Cechy histologiczne odczynów skórnych na tuberkulinę i wyciągi z prątków gruźlicy, a stopień doktora habilitowanego w 1951[9] Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskała w 1954[15], natomiast profesora zwyczajnego nauk medycznych otrzymała w 1974[16].

W latach 1946–2006 pracowała w Klinice Dermatologicznej Uniwersytetu, a później Akademii Medycznej w Warszawie, pełniąc w latach 1949–1990 funkcję ordynatora po Marianie Grzybowskim. W roku 1956 we współpracy z kierownikiem Kliniki Dermatologii w Monachium – prof. Alfredem Marchioninim, zapoczątkowała polsko-niemiecką współpracę naukową, umożliwiającą polskim naukowcom półroczne stypendia naukowe z zakresu dermatologii na Uniwersytecie Monachijskim[17].

Jako pierwsza na świecie, w 1972 roku, sformułowała hipotezę o onkogennym działaniu wirusów brodawczaka u chorych z rzadką chorobą genetyczną – Epidermodysplasia verruciformis (EV). We współpracy z prof. Gerardem Orthem z Instytutu Pasteura w Paryżu scharakteryzowała molekularnie pierwsze onkogenne wirusy oraz wykazała, że zakażenie tymi wirusami nie przenosi się na osoby zdrowe o innym układzie genetycznym[17]. Za prace nad EV Jabłońska wraz z Orthem otrzymali Nagrodę Roberta Kocha, wręczoną w 1985 na uroczystym posiedzeniu przez prezydenta Niemiec Richarda von Weizsäckera.

Badała także patogenezę sklerodermii oraz zajmowała się diagnostyką chorób pęcherzowych[9].

W latach 1962–1982 i 1987–1995 była prezesem Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego, a następnie pozostała jego Honorową Przewodniczącą[18][19][20]. Była także honorowym członkiem towarzystw dermatologicznych w 46 krajach[9] oraz honorowym członkiem 8 międzynarodowych towarzystw naukowych niedermatologicznych[21]. Zasiadała w Honorowym Komitecie Naukowym redakcji „Przeglądu Dermatologicznego”[22].

Autorka podręczników akademickich, m.in. Choroby skóry (ostatnie wydania razem ze Sławomirem Majewskim) oraz artykułów[23][24][25]. Promotor 69 prac doktorskich, 24 prac habilitacyjnych i wychowawca 15 profesorów.

Grób Stefanii Jabłońskiej na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

13 stycznia 1955 została odznaczona Medalem 10-lecia Polski Ludowej[26]. Laureatka Nagrody Międzynarodowego Towarzystwa Dermatologicznego – Medal im. Marii M. Duran (2002)[9]. Była jednym z najczęściej cytowanych naukowców polskich[27] oraz członkiem honorowym 48 towarzystw naukowych na świecie m.in. Niemieckiej Akademii Przyrodników Leopoldina (od 1961) czy Królewskiego Instytutu Nauk Przyrodniczych Belgii[28].

Życie prywatne

Mężem Stefanii Jabłońskiej w latach 1944–1966 (rozwód) był prof. Paweł Segał (1919–2012), lekarz okulista[29].

Zmarła w Warszawie, pochowana 15 maja 2017[30] na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera MII-2-13)[31].

Przypisy

  1. ↑ MOJE CMENTARZE...: Stefania Jabłońska , mojecmentarze.blogspot.com .
  2. ↑ Centralny Rejestr Lekarzy Rzeczypospolitej Polskiej. . .
  3. ↑ Kto mówi prawdę? | Esculap.com – portal medyczny dla lekarzy , www.esculap.com (pol.).
  4. ↑ Marek Wroński, Zagadka śmierci profesora Mariana Grzybowskiego, Wydawnictwo Argraf, Warszawa 2004 – biografia S.Jabłońskiej: miejsce urodzenia.
  5. ↑ Zmarła profesor Stefania Jabłońska, wybitny dermatolog o światowej sławie. pap.pl. . .
  6. ↑ Jabłońska Stefania - Biogramy - Giganci Nauki , pl/gn/biogramy/82433,Jablonska-Stefania.html (pol.).
  7. ↑ Profesor dr hab. med. Stefania Jabłońska (1920–2017) , termedia.pl (pol.).
  8. ↑ Irena Hausman-Petrusewicz. nekrologi.wyborcza.pl, 2015-07-10. .
  9. ↑ a b c d e f g Zmarła profesor Stefania Jabłońska, wybitny dermatolog o światowej sławie – Po godzinach , www.rynekzdrowia.pl (pol.).
  10. ↑ Marek Wroński, Zagadka śmierci profesora Mariana Grzybowskiego, Wydawnictwo Argraf, Warszawa 2004 – biografia.
  11. ↑ a b c Zrzut z archiwalnej strony poświęconej Stefanii Jabłońskiej: https://archive.is/HgEkk.
  12. ↑ Michał Chlipała, Ryszard Witold Gryglewski, Jabłońska Stefania , Giganci Nauki (pol.).
  13. ↑ a b Prof. Dr. Stefania Jablonska – AcademiaNet , www.academia-net.org:80 (ang.).
  14. ↑ Tomasz Stańczyk: Kruszenie muru milczenia. Rozmowa z Markiem Wrońskim, autorem książki „Zagadka śmierci profesora Mariana Grzybowskiego”. Rzeczpospolita, Plus-Minus Nr 38 (18 września 2004).
  15. ↑ Zarchiwizowana kopia. . .
  16. ↑ Prof. Stefania Jabłońska, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .
  17. ↑ a b Pełny tekst: Profesor dr hab. med. Stefania Jabłońska (1920–2017), Maria Błaszczyk - Przegląd Dermatologiczny 3/2017 , termedia.pl (pol.).
  18. ↑ Polskie towarzystwo dermatologiczne , www.ptderm.pl .
  19. ↑ Sprawozdanie z Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Delegatów PTD zorganizowanego dla uczczenia Jubileuszu 90-lecia Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego, Warszawa 13–14 maja 2011 roku. . .
  20. ↑ Zarchiwizowana kopia. . .
  21. ↑ Zrzut z archiwalnej strony poświęconej S.Jabłońskiej: https://archive.is/bHMUC.
  22. ↑ Przegląd Dermatologiczny – O czasopiśmie , www.termedia.pl (pol.).
  23. ↑ Stefania Jabłońska (publikacje). Katalog PubMed. .
  24. ↑ Stefania Jabłońska (publikacje i cytowania). scholar.google.pl. .
  25. ↑ Jabłońska, Stefania (1920-). Katalog elektroniczny Biblioteki Narodowej. .
  26. ↑ M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387 - Uchwała Rady Państwa z dnia 13 stycznia 1955 r. nr 0/114 - na wniosek Ministra Zdrowia.
  27. ↑ Najczęściej cytowani naukowcy oraz prace naukowe w Polsce, raport za lata 1965–2001 na podstawie bazy “Science Citation Index” dotyczącej wszystkich światowych publikacji. .
  28. ↑ Dziewięćdziesiąt lat Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego , www.termedia.pl (pol.).
  29. ↑ Marek Wroński, Zagadka śmierci profesora Mariana Grzybowskiego, Wydawnictwo Argraf, Warszawa 2004 – rozdział 8 – posłowie.
  30. ↑ Odeszła prof. Stefania Jabłońska | Warszawski Uniwersytet Medyczny , www.wum.edu.pl .
  31. ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. .

Bibliografia

  • Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny, tom II: H–Ł (redaktor naukowy Janusz Kapuścik), Warszawa 1999, s. 107 (z fotografią).