W całej historii Stanisław Zamecznik był tematem wielkiego zainteresowania i kontrowersji. Od samego początku Stanisław Zamecznik przyciąga uwagę naukowców, artystów i ogółu ciekawskich. Jego wpływ na społeczeństwo i codzienne życie ludzi jest niezaprzeczalny, powodując ciągłe debaty i refleksje. W tym artykule zbadamy różne aspekty i perspektywy związane z Stanisław Zamecznik, analizując jego wpływ na różnych polach i jego ewolucję w czasie. Dodatkowo sprawdzimy, w jakim stopniu Stanisław Zamecznik jest nadal aktualny i jak będzie nadal wywierał wpływ w przyszłości.
Data i miejsce urodzenia |
10 marca 1909 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
2 maja 1971 |
Narodowość | |
Alma Mater | |
Uczelnia | |
Praca | |
Biuro | |
Budynki |
Centrala Handlowej Materiałów Budowlanych przy pl. Powstańców Warszawy w Warszawie |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Stanisław Zamecznik (ur. 10 marca 1909 w Warszawie, zm. 2 maja 1971 tamże) – architekt, artysta plastyk, wystawiennik, grafik, scenograf, wykładowca Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu.
Był absolwentem Wydziału Architektury Poliechniki Warszawskiej (1949). Należał do kręgu artystów będących pod wpływem teorii formy otwartej Oskara Hansena. Współpracował z Jerzym Sołtanem, Oskarem Hansenem, Lechem Tomaszewskim, Janem Kosińskim. Tworzył awangardowe kompozycje przestrzenne. Używał pojęcia czystej przestrzeni i uważał, że „przestrzeń może być takim samym materiałem jak prostokąt płótna”. Aranżował wystawy sztuki w Zachęcie, tworzył plakaty oraz ilustrował książki.
Współprojektant budynku Centrali Handlowej Materiałów Budowlanych wzniesionego przy pl. Powstańców Warszawy w Warszawie w 1954 (dziś siedziba Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów i Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego)[1].
Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1949) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1954)[2].
Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B19-3-13)[3].