W tym artykule zajmiemy się tematem Stanisław Rotwand, który wzbudził duże zainteresowanie w dzisiejszym społeczeństwie ze względu na jego znaczenie i wpływ w różnych obszarach. Stanisław Rotwand to temat, który wywołał kontrowersje i debaty, a także wzbudził zainteresowanie ekspertów i specjalistów w danej dziedzinie. Idąc tym tropem, zbadamy różne aspekty związane z Stanisław Rotwand, badając jego pochodzenie, ewolucję, implikacje i możliwe rozwiązania. Nie ulega wątpliwości, że Stanisław Rotwand stanowi temat o ogromnym znaczeniu w obecnym kontekście, dlatego istotne jest pogłębienie jego zrozumienia i analizy.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
23 lutego 1916 |
Narodowość |
Stanisław Rotwand (ur. 11 czerwca 1839 w Łęczycy[1], zm. 23 lutego 1916 w Warszawie[2]) – polski prawnik, przemysłowiec, finansista, filantrop, działacz społeczny i gospodarczy.
Urodził się w rodzinie żydowskiej jako syn lekarza Mateusza Rotwanda i Barbary z Weinbergów. W 1875 roku był współzałożycielem (wraz z Hipolitem Wawelbergiem) Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie, a od 1895 roku prezesem tej instytucji. W 1893 roku współtworzył Muzeum Rzemiosł i Sztuki Stosowanej. Poseł do Rady Państwa Imperium Rosyjskiego w latach 1906-1912. W wieku dorosłym przeszedł na luteranizm.
W 1895 roku wraz z Hipolitem Wawelbergiem ufundował Średnią Szkołę Mechaniczno-Techniczną M. Mittego w Warszawie, od 1906 roku działającą jako Szkoła Mechaniczno-Techniczna H. Wawelberga i S. Rotwanda.
W 1898 roku został współzałożycielem i prezesem Fundacji Tanich Mieszkań im. Hipolita i Ludwiki Wawelbergów, która w okresie 1898-1900 na warszawskiej Woli zajmowała się budową tanich mieszkań dla robotników. Wraz z innymi udziałowcami zaangażował się również finansowo w to przedsięwzięcie. Fundacja wybudowała w 1898 roku m.in. osiedle tzw. tanich domów przy ul. Górczewskiej w Warszawie.
Od 1903 roku do 1916 roku był członkiem Urzędu Starszych Zgromadzenia Kupców miasta Warszawy, a od 1906 roku pełnił funkcję prezesa Warszawskiego Komitetu Giełdowego. Przez szereg lat pełnił funkcję członka i prezesa wielu instytucji przemysłowych, ubezpieczeniowych oraz towarzystw i banków.
Był uważany za jednego z najważniejszych warszawskich kolekcjonerów dzieł sztuki. W skład jego zbiorów wchodziły prace najbardziej cenionych polskich malarzy[3], m.in. Aleksandra i Maksymiliana Gierymskich, Olgi Boznańskiej, Witolda Pruszkowskiego, Jana Matejki, Maurycego Gottlieba, Józefa Brandta, Juliusza i Wojciecha Kossaków, Józefa Chełmońskiego, Juliana Fałata, Józefa Mehoffera, Leona Wyczółkowskiego, Władysława Podkowińskiego, Stanisława Wyspiańskiego, czy Władysława Ślewińskiego. Działał także jako mecenas kultury – wspierał i sprawował opiekę nad artystami żydowskimi: Henrykiem Drelichem i Henrykiem Glicensteinem.
W 1902 r. współpracował przy opracowywaniu oraz zatwierdzaniu ustawy Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie[3].
Zmarł 23 lutego 1916 roku w Warszawie, został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 10, grób 14)[4].
Jego żoną była Maria z Wawelbergów (1846-1894), l.v. Rotwandowa, wdowa po jego starszym bracie Leonie Lewim Rotwandzie (1837-1868).
Jego pasierbicą (i bratanicą; córką brata Leona Lewiego) była Felicja Rotwand (1865-1934) – żona prawnika i dyplomaty Ignacego Szebeko.
Dzieci: