Pełne imię i nazwisko |
Stacy Renée Dragila | |||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
25 marca 1971 | |||||||||||||||||||||||||||
Wzrost | ||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||
|
Stacy Renée Dragila (ur. 25 marca 1971 w Auburn) – amerykańska lekkoatletka specjalizująca się w skoku o tyczce. Zdobywczyni złotego medalu olimpijskiego z Sydney i olimpijka z Aten, dwukrotna złota medalistka mistrzostw świata, złota i srebrna medalistka halowych mistrzostw świata.
Wielokrotna rekordzistka świata w hali oraz na stadionie.
W 1995 roku zdobyła pierwszy w karierze medal mistrzostw kraju, w kolorze srebrnym, rok później zaś była mistrzynią kraju zarówno w hali, jak i na stadionie. W 1997 roku wystąpiła na halowym ogólnoświatowym czempionacie w Paryżu, tam zdobyła złoty medal i ustanowiła rezultatem 4,40 m nowy halowy rekord świata. Uczestniczyła w halowych mistrzostwach globu w Maebashi, gdzie tytułu mistrzyni nie obroniła (w finale zajęła 8. miejsce). Kilka miesięcy później wzięła udział w mistrzostwach świata w Sewilli, gdzie zdobyła złoty medal oraz wyrównała wynikiem 4,60 m absolutny rekord globu (w lutym 1999 roku ten sam wynik na hali osiągnęła Emma George).
Uczestniczyła w igrzyskach olimpijskich w Sydney, gdzie konkurs skoku o tyczce rozegrano po raz pierwszy w historii igrzysk. Na nich zdobyła złoty medal olimpijski, a w finale uzyskała 4,60 m i tym samym została posiadaczką rekordu olimpijskiego.
Na mistrzostwach świata rozgrywanych w Edmonton udało się jej obronić tytuł mistrzyni, wynikiem 4,75 m ustanowiła nowy rekord światowego czempionatu. Podczas mistrzostw globu w Paryżu zajęła 4. miejsce, natomiast na halowych mistrzostwach świata w Budapeszcie po siedmiu latach przerwy ponownie została medalistką zawodów tej rangi (wywalczyła srebrny medal). Brała udział w igrzyskach olimpijskich w Atenach, tamtejszy występ zakończyła w fazie eliminacji, z wynikiem 4,30 m zajęła 7. miejsce w swej grupie i 19. miejsce w gronie wszystkich tyczkarek.
Po raz ostatni w zawodach lekkoatletycznych wystąpiła podczas rozgrywanego w Paryżu wielomeczu DécaNation, w ramach którego w swej specjalności zajęła 2. miejsce. Tuż po tych zmaganiach zakończyła karierę zawodniczą i postanowiła podjąć karierę trenerską.
Rok | Zawody | Miasto | Miejsce | Wynik |
---|---|---|---|---|
1997 | Halowe mistrzostwa świata | Paryż | 4,40 | |
1998 | Igrzyska dobrej woli | Nowy Jork | NH | N/A |
1999 | Halowe mistrzostwa świata | Maebashi | 8. | 4,35 |
Mistrzostwa świata | Sewilla | 4,60 | ||
2000 | Igrzyska olimpijskie | Sydney | 4,60 | |
2001 | Halowe mistrzostwa świata | Lizbona | 4. | 4,51 |
Mistrzostwa świata | Edmonton | 4,75 | ||
Igrzyska dobrej woli | Brisbane | 4,55 | ||
Finał Grand Prix IAAF | Melbourne | 4,50 | ||
2003 | Halowe mistrzostwa świata | Birmingham | NH H | N/A |
Mistrzostwa świata | Paryż | 4. | 4,55 | |
Światowy Finał IAAF | Monako | 4,50 | ||
2004 | Halowe mistrzostwa świata | Budapeszt | 4,81 | |
Igrzyska olimpijskie | Ateny | 7. H | 4,30 | |
2005 | Mistrzostwa świata | Helsinki | 8. H | 4,40 |
2009 | Mistrzostwa świata | Berlin | 9. H | 4,25 |
Źródło: |
Podczas swej kariery zdobyła szesnaście tytułów mistrzyni kraju, w tym siedem w hali.
Rekord życiowy zawodniczki to 4,83 m i został on ustanowiony 8 czerwca 2004 roku w Ostrawie. Wielokrotnie biła rekordy świata na stadionie i w hali, po raz ostatni uczyniła to 9 czerwca 2001 roku w Palo Alto rezultatem 4,81 m, który przetrwał do 13 lipca 2003 roku (jej rekord został pobity przez Rosjankę Jelenę Isinbajewą).
W 2000 i 2001 roku została wybrana lekkoatletką roku na świecie w prestiżowym plebiscycie organizowanym przez miesięcznik Track & Field News.
|
|
|