Sienik piołunowiec

W tym artykule poruszony zostanie temat Sienik piołunowiec, który wywołał duże zainteresowanie i debatę w dzisiejszym społeczeństwie. Sienik piołunowiec to temat, który wpływa na ludzi w każdym wieku, płci i klasach społecznych, generując sprzeczne opinie i budząc duże zainteresowanie ze względu na jego dzisiejsze znaczenie. W tym artykule przeanalizowane zostaną różne aspekty związane ze zmienną Sienik piołunowiec, od jej pochodzenia po wpływ na codzienne życie ludzi. Zaprezentowane zostaną różne perspektywy i punkty widzenia w celu głębokiego zrozumienia znaczenia Sienik piołunowiec w dzisiejszym społeczeństwie.

Sienik piołunowiec
Heterogaster artemisiae
Schilling, 1829
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

pluskwiaki

Podrząd

pluskwiaki różnoskrzydłe

Rodzina

sienikowate

Rodzaj

sienik

Gatunek

sienik piołunowiec

Synonimy
  • Phygadicus artemisiae (Schilling, 1829)
  • Cymus artemisiae (Schilling, 1829)
  • Heterogaster coronillae Kolenati, 1845

Sienik piołunowiec[1] (Heterogaster artemisiae) – gatunek pluskwiaka z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny sienikowatych. Zamieszkuje krainę palearktyczną od Półwyspu Iberyjskiego i Afryki Północnej po Chiny. Żeruje na macierzankach.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1829 roku przez Samuela Petera Schillinga[2][3].

Morfologia

Pluskwiak o ciele długości od 4,6 do 5,6 mm[4]. Wyglądem przypomina inne sieniki i płyćce. Od tych ostatnich odróżnia się m.in. lekko wklęśniętymi krawędziami bocznymi przedplecza oraz naprzemiennym, ciemnym i jasnym obrączkowaniem goleni, zwłaszcza ostatniej ich pary[5]. Od sienika pokrzywnika odróżnia się mniejszymi rozmiarami ciała, brakiem długich włosków na głowie i przedpleczu[6] oraz wyraźnie widocznym zębem na spodzie przednich goleni[5]. Dwukolorowe, ale głównie jasne czułki odróżniają ten gatunek zarówno od sienika pokrzywnika, jak i sienika czarnobiodrego[7][6].

Biologia i ekologia

Owad ten należy do mezofili terenów otwartych[8]. Zasiedla murawy i łąki, zwłaszcza o podłożu wapiennym lub piaszczystym. Jest fitofagiem ssącym soki różnych gatunków macierzanek, w tym tymianku[4][5]. Bytuje w kępkach rośliny żywicielskiej i pod nimi, ale przy słonecznej pogodzie chętnie fruwa i wędruje po wyższej roślinności[5]. Przypuszczalnie z tego zachowania wynikają doniesienia o rzekomym żerowaniu tego gatunku na bylicy polnej, cieciorkach i czystkach[4].

Owady dorosłe są stadium zimującym. Na świat przychodzi jedno pokolenie w ciągu roku. Do rozrodu przystępują wiosną. W czerwcu składają jaja w małych grupkach przyklejone wydzieliną do rośliny pokarmowej. Larwy obserwuje się od czerwca do sierpnia, a osobniki dorosłe nowego pokolenia od sierpnia[4][5].

Rozprzestrzenienie

Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Portugalii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii (południowej części Anglii i Walii[6]), Francji, Belgii, Luksemburga, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Liechtensteinu, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Krymu, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Czarnogóry, Serbii, Albanii, Macedonii Północnej, Grecji oraz europejskiej części Rosji[3][9]. W Afryce Północnej zamieszkuje Wyspy Kanaryjskie, Maroko, Algierię i Tunezję. W Azji występuje na Kaukazie, w Turcji, Syrii, Gruzji, Armenii, Azerbejdżanie, Kazachstanie, Turkmenistanie, Uzbekistanie, Kirgistanie, Iranie[3] i północnych Chinach[4][3].

W Polsce współczesne stanowiska tego sienika znajdują się na południu kraju, dawniej podawany był też z Mazowsza i Wielkopolski[10]. W Niemczech również spotykany jest głównie na południu kraju. W Austrii jest spotykany lokalnie na terenie całego kraju[4]. Na „Czerwonej liście pluskwiaków różnoskrzydłych Styrii” umieszczony został ze statusem gatunku najmniejszej troski (LC)[8].

Przypisy

  1. ↑ Heterogaster artemisiae – Sienik piołunowiec. Insektarium.net . .
  2. ↑ Samuel Peter Schilling. Hemiptera Heteroptera Silesiae systematice disposuit. „Beiträge zur Entomologie”. 1, s. 34-92, 1829. 
  3. ↑ a b c d Pablo M. Dellapé, Thomas J. Henry, David C. Eades: species Heterogaster artemisiae Schilling, 1829. Lygaeoidea Species File (Version 5.0/5.0) . .
  4. ↑ a b c d e f Ekkehard Wachmann, Albert Melber, Jürgen Deckert: Wanzen. Band 3: Pentatomomorpha I: Aradoidea (Rindenwanzen), Lygaeoidea (Bodenwanzen u. a.), Pyrrhocoroidea (Feuerwanzen) und Coreoidea (Randwanzen u. a.). Keltern: Goecke & Evers, 2007, seria: Die Tierwelt Deutschlands und der angrenzenden Meeresteile nach ihren Merkmalen und nach ihrer Lebensweise. ISBN 978-3-937783-29-1.
  5. ↑ a b c d e Michael Münch: Heterogaster artemisiae Schilling, 1829. Insekten Sachsen . 2012. .
  6. ↑ a b c Tristan Bantock, Joseph Botting: Heterogaster artemisiae Schilling, 1829. British Bugs. An online identification guide to UK Hemiptera . 2018. .
  7. ↑ Grzegorz Gierlasiński: Heterogaster cathariae. Pluskwiaki Różnoskrzydłe (Hemiptera: Heteroptera) Polski . 2013-2021. .
  8. ↑ a b Thomas Frieß, Wolfgang Rabitsch. Checkliste und Rote Liste der Wanzen der Steiermark (Insecta: Heteroptera). „Mitteilungen des Naturwissenschaftlichen Vereines für Steiermark”. 144, s. 15-90, 2015. 
  9. ↑ Heterogaster artemisiae Schilling, 1829. Fauna Europaea . .
  10. ↑ Grzegorz Gierlasiński: Heterogaster artemisiae. Rozmieszczenie. Pluskwiaki Różnoskrzydłe (Hemiptera: Heteroptera) Polski . 2013-2021. .