Seleukos II Kallinikos
W tym artykule przeanalizowano znaczenie Seleukos II Kallinikos w dzisiejszym społeczeństwie. Seleukos II Kallinikos jest przedmiotem zainteresowania i debaty od dziesięcioleci, a jego wpływ rozciąga się na wszystkie dziedziny życia. Od samego początku Seleukos II Kallinikos odegrał fundamentalną rolę w sposobie, w jaki ludzie odnoszą się do siebie, w rozwoju kultury i ewolucji technologii. Na przestrzeni dziejów Seleukos II Kallinikos był przedmiotem badań w różnych dyscyplinach, od psychologii po ekonomię, a jego znaczenie jest widoczne w sposobie, w jaki wpływa na nasze codzienne życie. W tym artykule zostanie zbadanych wiele aspektów Seleukos II Kallinikos i przeanalizowany zostanie jego wpływ na współczesny świat.
 Moneta Seleukosa II Kallinikosa z jego wizerunkiem | |
| władca państwa Seleucydów | |
| Okres |
od 246 p.n.e. |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia |
między 265 a 260 p.n.e. |
| Data śmierci |
226 p.n.e. |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona | |
| Dzieci |
Seleukos III Keraunos, |
Seleukos II Kallinikos (ur. między 265 a 260 p.n.e.[potrzebny przypis], zm. 226 p.n.e.[1]) – władca Syrii starożytnej, czwarty z dynastii Seleucydów[1], panujący w latach 246-226 p.n.e. Był synem Antiocha II Theosa i Laodiki[1].
III wojna syryjska (ok. 246-241 p.n.e.)
W latach 40. prowadził słabo udokumentowaną wojnę z Ptolemeuszem III, której stawką było panowanie na Bliskim Wschodzie. W trakcie tej wojny Ptolemeusz, na skutek zdrady jednego z poddanych Seleukosa, pojmał i zabił jego matkę Laodikę[2]. Ptolemeusz wyparł też Seleukosa ze znacznych połaci państwa[1]. Seleukos utracił na pewien czas Antiochię, którą zdołał odzyskać około 244 p.n.e.[2], oraz Seleucję[1]. Utrzymał się w Azji Mniejszej[1]. Wojna zakończyła się zawarciem układu około 241 p.n.e. W wyniku tegoż układu Ptolemeusz III czasowo przejął kontrolę nad Seleucją i innymi terenami. Mimo to Seleukos, zdoławszy do pewnego stopnia powstrzymać najazd wroga, nadał sobie tytuł Kallinikos („Zwycięski”)[2].
Wojna Braci (ok. 240-236 p.n.e.)
W latach późniejszych rozgorzała wojna domowa Seleukosa II z bratem, Antiochem Hieraksem[1], która stanowiła pewnego rodzaju przedłużenie wojny syryjskiej. Konflikt ten nazywany był Wojną Braci. Antioch Hieraks zarządzał Azją Mniejszą, oficjalnie będąc podległy swojemu bratu. Około 242 p.n.e. wykorzystał zaangażowanie Seleukosa w wojnie syryjskiej i ogłosił się niezależnym władcą. Hieraks ok. 239[2], 236[3] lub 235[1] p.n.e. pokonał Seleukosa w bitwie pod Ancyrą. Po tej bitwie Seleukos zawarł pokój z Hieraksem i przekazał mu we władanie ziemie na zachód od gór Taurus[2].
Wyprawa na Wschód
Andragoras, satrapa Partii oraz Diodotus, satrapa Baktrii i Sogdiany, wykorzystali kłopoty Seleukosa i ogłosili niezależność od jego państwa. Niedługo później Partię najechał koczowniczy lud Parnów, który pokonał Andragorasa i zaczął zagrażać monarchii Seleukosa. Seleukos, po zawarciu pokoju z Hieraksem, ruszył z wyprawą na wschód przeciwko Parnom i zbuntowanym prowincjom Nie doszło do żadnego rozstrzygnięcia, gdyż Arsakes, władca Parnów najprawdopodobniej wycofał się na północ, a Seleukos musiał wrócić na zachód i ponownie mierzyć się ze swoim bratem. Niedoprowadzenie wówczas do rozstrzygnięcia pozwoliło na późniejsze umocnienie się Arsakesa w Partii i zapoczątkowanie przezeń rządów nowej dynastii[2].
Ostatnie lata
Ostatnie lata panowania Seleukosa II wypełniały walki z bratem, którego ostatecznie zdołał z pomocą sojuszników pokonać. Antioch Hieraks zginął na wygnaniu w Tracji. Seleukos II Kallinikos zginął z kolei w wyniku upadku z konia między 226 a 224 p.n.e. Władzę po nim objął jego najstarszy syn Seleukos III Soter[2].
Rodzina
Był najstarszym synem Antiocha II Theosa oraz Laodiki. Zarówno jego matka, jak i ojciec byli wnuczętami Seleukosa I Nikatora. Seleukos Kallinikos ożeniony był ze swoją kuzynką, również imieniem Laodika. Dwoje spośród dzieci Seleukosa Kallinikosa było później władcami: Seleukos III Soter oraz Antioch III Wielki[2].
Przypisy
