Selenometionina

W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Selenometionina i jego wpływem na współczesne społeczeństwo. Od swoich początków do chwili obecnej Selenometionina odgrywał kluczową rolę w różnych obszarach, wpływając na sposób, w jaki postrzegamy otaczający nas świat. Na tych stronach przeanalizujemy jego ewolucję, liczne aspekty i znaczenie w obecnym kontekście. Poprzez wywiady z ekspertami, najnowsze badania i konkretne przykłady zagłębimy się w wszechświat Selenometionina, aby zrozumieć jego znaczenie i możliwe implikacje w przyszłości.

Selenometionina

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) kwas 2-amino-4-metyloselanylobutanowy Inne nazwy i oznaczenia kwas 2-amino-4-metyloselanylomasłowy; MSE
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C5H11NO2Se
Masa molowa	196,11 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	3211-76-5
PubChem	15103 (racemat) 105024 (enancjomer L)
SMILES CCCC(C(=O)O)N
Właściwości Temperatura topnienia 265 °C (rozkład)[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Niebezpieczeństwo Zwroty H H301+H331, H373, H410 Zwroty P P261, P273, P301+P310, P311, P501 Numer RTECS EK7713840
Podobne związki
Podobne związki	metionina; selenocysteina
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Selenometionina – organiczny związek chemiczny z grupy aminokwasów, selenowy analog metioniny. L-Selenometionina (jeden z enancjomerów tego związku) występuje naturalnie i jest głównym, bogatym źródłem selenu w orzechach brazylijskich, zbożach i nasionach roślin strączkowych (zwłaszcza w soi)^[2]. Jest losowo włączana do białek w miejsce metiony. Łatwo ulega utlenieniu i z tego powodu ma właściwości przeciwutleniające, zmniejszając pule wolnych rodników^[3]. Zarówno selen, jak i selenometionina odgrywają niezależną rolę w syntezie glutationu, który jest jednym z najważniejszych przeciwutleniaczy u wielu organizmów włączając w to ludzi^[4].

Przypisy

1. ↑ DL-selenometionina, PubChem , United States National Library of Medicine, CID: 15103  (ang.).
2. ↑ P.D.P.D. Whanger P.D.P.D., Selenocompounds in plants and animals and their biological significance, „Journal of the American College of Nutrition”, 21 (3), 2002, s. 223–232, DOI: 10.1080/07315724.2002.10719214, PMID: 12074249 .
3. ↑ E.E. Block E.E. i inni, Allium chemistry: synthesis, natural occurrence, biological activity, and chemistry of Se-alk(en)ylselenocysteines and their γ-glutamyl derivatives and oxidation products, „Journal of Agricultural and Food Chemistry”, 49 (1), 2001, s. 458–470, DOI: 10.1021/jf001097b, PMID: 11305255 .
4. ↑ C.D.C.D. Thomson C.D.C.D. i inni, Long-term supplementation with selenate and selenomethionine: selenium and glutathione peroxidase (EC 1.11.1.9) in blood components of New Zealand women, „The British Journal of Nutrition”, 69 (2), 1993, s. 577–588, DOI: 10.1079/BJN19930057, PMID: 8490010 .