W dzisiejszym świecie Sebastiano Caboto stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona odbiorców. Od momentu pojawienia się Sebastiano Caboto wywołał debatę i kontrowersje, dając podstawę do różnorodnych opinii i podejść, które odzwierciedlają różnorodność perspektyw na ten temat. Ponieważ Sebastiano Caboto w dalszym ciągu przyciąga uwagę społeczeństwa, ważne jest dokładne zbadanie jego implikacji, konsekwencji i potencjalnych rozwiązań. W tym artykule szczegółowo zbadamy wszystkie aspekty związane z Sebastiano Caboto, zapewniając czytelnikowi pełną i aktualną wizję tego tematu, który jest dziś tak aktualny.
![]() Sebastian Cabot, portret za Hansem Holbeinem wykonany przez Samuela Rawle’a (1824) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
żeglarz, kartograf, odkrywca |
Narodowość |
Sebastiano Caboto także Sebastiano Gaboto lub ang. Sebastian Cabot[1] (ur. ok. 1476 lub ok. 1484 w Wenecji, zm. ok. 1557 w Londynie) – włoski żeglarz, kartograf i odkrywca w służbie angielskiej i hiszpańskiej, syn odkrywcy Johna Cabota (1450–1499).
Sebastian Cabot był synem włoskiego odkrywcy w służbie angielskiej Johna Cabota (1450–1499)[1] . Różne źródła podają różne daty urodzenia Sebastiana Cabota – zarówno Encyclopedia Britannica jak i Encyklopedia PWN podają, że urodził się ok. 1476 roku[2][1] , natomiast inne m.in. Dictionary of Canadian Biography, podają lata 80. XV wieku – ok. 1484 roku[3][4][a]. Miejscem jego narodzin była prawdopodobnie Wenecja[3]. W 1495 roku wyjechał wraz z ojcem do Anglii[4] .
Niewiele wiadomo na temat jego młodości, a informacje o jego późniejszym życiu podawane są w wątpliwość z uwagi na to, że pochodzą one z jego własnych relacji, które stawiały jego samego na pierwszym planie[3].
Osobny artykuł:Według własnej relacji opublikowanej w legendzie swojej mapy z 1544 roku Sebastian miał uczestniczyć w wyprawie ojca z 1497 roku[4] . John Cabot jako pierwszy udał się na poszukiwania alternatywnego szlaku do Azji i w 1497 roku dopłynął do wybrzeży Labradoru albo do Cape Breton (miejsce lądowania Cabota nie jest jednoznacznie zidentyfikowane), będąc przekonanym, że dopłynął do Azji[5]. Podczas gdy Dictionary of Canadian Biography podaje, że nie ma dowodów na udział Sebastiana w wyprawach ojca[4] , to Encyklopedia PWN podaje, że Sebastian towarzyszył ojcu podczas drugiej wyprawy w 1498 roku[1] . Własne relacje Sebastiana Cabota doprowadziły do przekonania, że to on dowodził wyprawami w 1497 i 1498 roku[4] . Jeszcze w XIX wieku uważano, że to raczej Sebastian Cabot odkrył Amerykę Północną[6]. Dalton (2016) relacjonuje, że poszukiwania dowodów na wyprawy prowadzone przez Sebastiana Cabota w archiwach angielskich nie przyniosły rezultatu, natomiast dokumenty w archiwach weneckich i mediolańskich wskazywały na ekspedycje Johna Cabota[6]. Amerykański historyk specjalizujący się historii odkrycia Ameryki Henry Harrisse (1829–1910) potępił w 1896 roku Sebastiana Cabota jako kłamcę i oszusta[6][4] .
W 1505 roku król Anglii Henryk VII Tudor (1457–1509) przyznał Sebastianowi roczną rentę w uznaniu jego służby w Bristolu[4] . Jego wyprawa z 1508/1509 roku w poszukiwaniu drogi do Chin na północ od Labradoru nie jest dobrze udokumentowana[b], a informacje o podróży pochodzą z jego własnych relacji[7]. Wybór trasy na północy sugeruje, że poszukiwał Przejścia Północno-Zachodniego[7]. Sebastian Cabot – według relacji własnej – dotarł na wody współczesnej Arktyki – do Cieśniny Davisa, Cieśniny Hudsona i Zatoki Hudsona[7].
W 1512 roku Cabot na zlecenie króla Henryka VIII (1491–1547) sporządzał mapy podczas wyprawy armii angielskiej, by wesprzeć króla Ferdynanda Aragońskiego (1452–1516) w walce z Francją[2] .
Henryk VIII zaprzestał finansowania wypraw do Ameryki Północnej, a Cabot zdecydował się wstąpić do służby hiszpańskiej[3], gdzie otrzymał stopień kapitana[4] . W 1516 roku miał poprowadzić ekspedycję hiszpańską, która jednak została odwołana po śmierci Ferdynanda Aragońskiego[2] . W 1518 roku został mianowany głównym pilotem odpowiedzialnym za wykształcenie, licencjonowanie i wyposażenie wszystkich pilotów[8]. Na stanowisku tym zastąpił hiszpańskiego nawigatora Juana Díaz de Solís (1470–1516)[4] .
Na początku lat 20. XVI w. Cabot szukał wsparcia dla kolejnej wyprawy do Nowej Fundlandii u Henryka VII[9]. Król, Thomas Wolsey (1471/1474–1530) i rada królewska poparli projekt, który wsparli również kupcy z Bristolu[9]. Jednak wobec braku zaangażowania kupców londyńskich, wsparcie okazało się niewystarczające i Cabot wrócił do Hiszpanii[9].
W 1526 roku Cabot został kapitanem hiszpańskiej wyprawy do Indii szlakiem wokół Ameryki Południowej[4] . W ekspedycji popłynęły cztery statki z 200 uczestnikami[4][c]. Z uwagi na relacje o bogactwach Ameryki Południowej, Cabot zmienił kurs wyprawy pomimo buntu innych uczestników i wpłynął na rzekę La Platę[4] . Przy ujściu San Salvador do Urugwaju założył fort San Salvador[4] . Poszukiwał złota w regionie Parany, Río Carcarañá i Paragwaju[4] . Nad Río Carcarañá założył fort Sancti Spiritus[4] . Zimę 1528–1529 spędził w San Salvador, a wiosną kolejnego roku udał się do Sancti Spiritus, który został wcześniej zdobyty przez Indian[4] . Cabot podjął decyzję o powrocie i przybył do Sewilli latem 1530 roku[4] .
Wobec niepowodzenia wyprawy Cabot został pociągnięty do odpowiedzialności i skazany na zesłanie do Afryki[4] . Kary nigdy jednak nie odbył, a od 1532 roku ponowie wykonywał obowiązki głównego pilota[4] . Cabot cieszył się przychylnością władcy, któremu zdał relację z pobytu w Ameryce Południowej i zaproponował kolejną ekspedycję[4] .
W 1544 roku ukazała się mapa świata przypisywana Cabotowi, która przechowywana jest w zbiorach Biblioteki Narodowej Francji[4] .
Osobny artykuł:W 1551 roku Cabot stanął na czele angielskiej Company of Merchant Adventurers (późniejszej Kompanii Moskiewskiej (ang. Muscovy Company)), kompanii powstałej z inicjatywy kupców zainteresowanych znalezieniem Przejścia Północno-Wschodniego[10]. W 1553 roku kompania sfinansowała pierwszą wyprawę angielską w poszukiwaniu szlaku do Azji na północnym wschodzie[10].
Cabot zmarł w Londynie w 1557 roku[2] .