Temat Sd.Kfz. 7 to zagadnienie, które w ostatnim czasie wzbudziło duże zainteresowanie i dyskusję. Wraz z postępem technologii i zmianami w społeczeństwie Sd.Kfz. 7 stał się kluczowym aspektem wpływającym na różne obszary naszego życia. Na poziomie osobistym, zawodowym, społecznym i politycznym znaczenie Sd.Kfz. 7 jest niezaprzeczalne. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Sd.Kfz. 7, analizując jego wpływ i znaczenie w różnych kontekstach. Od powstania po ewolucję, poprzez implikacje i możliwe konsekwencje, temat ten nie pozostawia nikogo obojętnym. Ponadto postaramy się rzucić światło na możliwe rozwiązania lub podejścia, które można zastosować wobec Sd.Kfz. 7, w celu zaoferowania globalnej i pełnej wizji tego problemu, który jest dziś tak aktualny.
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Typ pojazdu | |
Trakcja |
półgąsienicowa |
Załoga |
12 |
Historia | |
Prototypy |
1933 |
Produkcja |
1934-1945 |
Wycofanie |
1945 |
Egzemplarze |
12 187 |
Dane techniczne | |
Silnik |
1 silnik gaźnikowy, 6-cylindrowy Maybach HL 62TUK (pierwsze serie) lub Maybach HL 64TR (późniejsze serie) o mocy 140 KM |
Transmisja |
mechaniczna |
Poj. zb. paliwa |
215 l |
Pancerz |
grubość: do 8 mm |
Długość |
6,85 m |
Szerokość |
2,35 – 2,40 m |
Wysokość |
2,62 m |
Masa |
9700 kg |
Osiągi | |
Prędkość |
50 km/h (po drodze) |
Zasięg pojazdu |
250 km (po drodze) |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Niemcy, Bułgaria, Włochy, Brazylia |
Sd.Kfz. 7 Mittlerer Zugkraftwagen 8t – niemiecki ciągnik artyleryjski z okresu międzywojennego i II wojny światowej.
W 1928 roku w zakładach Krauss-Maffei AG w Monachium-Allach opracowano półgąsienicowy ciągnik artyleryjski, który oznaczono M5, wobec jednak zakazu wynikającego z traktatu wersalskiego nie rozpoczęto jego produkcji. Dopiero w 1933 roku na zlecenie Waffenamt ponownie opracowano model ciągnika artyleryjskiego przeznaczonego do holowania i przewozu obsługi dział oznaczony jako M7. Model ten zyskał aprobatę Waffenamtu i w 1934 roku rozpoczęto jego produkcję seryjną, wtedy też został oznaczony jako Sd.Kfz. 7.
W 1939 roku był już produkowany na dużą skalę w kilku zakładach, także na licencji we Włoszech, gdzie był oznaczony jako Semincingolato Breda Tipo 61. W 1939 roku opracowano także odmianę Sd.Kfz. 7 Gepanzerter Zugkraftwagen 8t, która miała opancerzoną kabinę kierowcy. Produkcja Sd.Kfz. 7 trwała do 1945 roku i łącznie wyprodukowano ponad 12 100 pojazdów tego typu.
Na podwoziu tego ciągnika budowano również pojazdy o innym przeznaczeniu:
Ciągniki artyleryjskie Sd.Kfz. 7 od 1934 roku były wprowadzane do wyposażenia pułków artylerii przeciwlotniczej i to zarówno wojsk lądowych, jak i Luftwaffe, holowały one działa o kalibrze od 37 do 88 mm. Wersja ciągnika z opancerzoną kabiną została użyta do holowania dział przeciwlotniczych Flak 18 kal. 88 mm. Ciągniki w armii niemieckiej były używane do końca II wojny światowej.
Ciągniki Sd.Kfz. 7 znalazły się także na wyposażeniu armii bułgarskiej oraz w armii włoskiej, gdzie używano ciągników licencyjnych Semincingolato Breda Tipo 61.
Ciągniki tego typu zakupiła również Brazylia, lecz z zamówionych 32 sztuk do 1941 roku dostarczono tylko pięć. Używano ich tam do 1945 roku, a następnie wycofano z użycia wobec braku części zamiennych.